Einde van een vriendschap

Liefde & Boys
#1

Ik had tot kort voor 4 jaar een beste vriendin. Nu heb ik wel vaker beste vriendinnen gehad, maar dit ging altijd verwateren doordat we bijvoorbeeld in andere klassen kwam of scholen. Maar met deze vriendin was het toch allemaal een beetje anders. We zouden gaan studeren samen.

Helaas is dit door omstandigheden niet gelukt waardoor ik nu ergens anders studeer. Die omstandigheden kwamen uit mijn kant omdat het dat jaar niet zo lekker met mij ging. Nooit heb ik ondersteuning vanuit haar kant gekregen. Eerder kreeg ik het tegenovergestelde : kritiek. Ik belde haar nooit, toonde geen interesse in haar, ik was kortom een slechte vriendin. Nu twijfelde ik erg aan haar kritiek, omdat wij altijd toch wel een lastige vriendschap met elkaar hadden, waarbij zij zich altijd érg egoïstisch gedroeg. Maar toch was zij mijn beste maatje en ik trok me die kritiek erg aan. Ik ging haar vaker bellen en smsen en op allerlei manier contact met haar opnemen, en zodra zij in het weekend weer thuis kwam (in de plaats waar ik nu momenteel ook nog woon) met haar afspreken (ze woont namelijk op kamers).

Hoe reageerde ze op mijn hernieuwde interesse? Niet. Ze nam nooit haar telefoon op, reageerde niet op mijn smsjes, als we afspraken liet ze me gewoon zitten. Dit kwam niet omdat zij onze vriendschap had opgegeven, maar zo is ze gewoon. Ze reageerde pas wanneer het haar uitkwam, en had altijd smoesjes waarom ze niet had gereageerd (druk, kapotte mobiel, vergeten te reageren, moe, ziek)

Ik heb verdomme zoveel in deze vriendschap geïnvesteerd, al op de middelbare school heb ik een paar vriendschappen min of meer opgegeven voor haar omdat ze jaloers begon te worden, ze ging mee op vakantie met mij en mijn ouders, en ik kreeg áltijd de schuld van alle ruzies die we hadden.

Nu denken jullie miss, laat die trut gewoon vallen wat is je probleem? Ik heb naast die slechte momenten ook goede momenten gehad en ik heb me zeer aan haar gehecht, we hebben alles met elkaar gedeeld en ze was echt mijn beste maatje. Maar nu laat ze me gewoon keihard in de steek, zonder dat ze er wat over zegt. Ze negeert me gewoon en als het haar even uitkomt stuurt ze een smsje terug.

Dit voelt bijna als een soort liefdesverdriet. Aan de ene kant wil ik niks met haar te maken hebben, ben ik super boos hoe zij met mij omgaat, maar aan de andere kant voel ik me zo kut. Mijn beste vriendin wil me niet meer en ik voel me waardeloos.

#2

Ik zou echt met haar een gesprek aangaan en vertellen wat je hier zegt.

#3

Je moet niet denken dat je waardeloos bent meid, misschien kan je gewoon eens met haar alles gaan uitpraten? Gewoon eens alles zeggen wat je dwarszit, misschien heeft ze het zelf niet door.

Ik heb ook ongeveer hetzelfde meegemaakt, dus ik weet hoe je je voelt. :slightly_smiling_face:

#4

Ik heb al een keer geprobeerd om een brief te schrijven naar haar, maar ik durfde hem niet te sturen. Het is meestal met haar dat als ik zeg hoe ik me voel en dat dat komt door haar gedrag dat zij de waarheid omdraait en ik krijg op die manier altijd de schuld.

En ze is ook zo hypocriet, als ik haar 2 weken niet gebeld heb dan word ze boos, maar als zij mij 2 weken niet belt dan komt dat gewoon omdat ze ‘‘druk’’ is.

Ik weet ook niet echt meer of het het wel waard is om het nog uit te praten als dat nog mogelijk is… Want ze veranderd denk ik toch niet. Ik denk dat ik dit topic voornamelijk heb aangemaakt om even mijn hart te kunnen luchten hierover want het zit me echt zo dwars.

#5

Ik snap je echt helemaal, maar ik zou haar toch wel eens laten weten hoe je over jullie vriendschap denkt nu.

Ik heb zelf toen met mijn vriendin het contact verbroken, ik had er genoeg van dat ik altijd de schuld kreeg en ze alles afreageerde op mij. Maar ik zou er toch wel eerst goed over na denken voor je een beslissing neemt. :slightly_smiling_face:

#6

ik weet dat ik het niet moet zeggen… maar ik zou haar laten vallen.
Ik kan me natuurlijk niet meeleven in jou dusja.

#7

das echt klote, ik heb zelf ook problemen met mijn bff we kende elkaar vanaf de kleuterschool en zijn nu al 8 jaar de beste maatjes, maar ze zoende met mijn vriendje (2 jaar verkering) op mijn feestje… Mij vertellen ze een vaag verhaal, iedereen vind dat ik ze allebij moet dumpen, maar ik weet het gwn niet.
t’hele verhaal kan je opzoeken (2 grote liefdes in 1 keer kwijt).
Jij hebt je best gedaan voor haar, maar weet ze dat ook? schrijf een brief ofzo met daarin alles van wat jij voor haar gedaan hebt en alles wat zij voor jou heeft gedaan.
Ik weet hoe het voelt leef echt met je mee.

#8

Ja ik denk dat het slim is om aan haar te laten merken hoe ik me voel. Want nu denk ik ook, als ik niks aan haar laat weten denkt ze van '‘Ach het maakt haar toch allemaal niks uit als ik haar nooit bel enz’.

Ben iig blij dat ik hier even mijn verhaal kwijt kan en er reacties op krijg:)

#9

nou als ik het zo hoor wil je je vriendschap egt opgegeven. Als ik jou was zou ik er nog even erover nadenken, maar ik weet hoe het voelt om zo vriendin te hebben. Ik had er namelijk ook zo een.

Maar ik kan eerlijk zeggen toen ik mijn vriendschap met haar opgegeven, realiseerde ik me hoeveel beter en betrouwbare vriendin ik eigenlijk had en kon krijgen. Ik ging me meer focussen op mijn andere vrienden.

Dus uit mijn ervaring zou ik zeggen neem nog een laatste gesprek met haar en als dat niet helpt, weet je wat je moet doen.

#10

Ik had jouw topic ook gelezen. Vond het echt een kut streek, van zowel je vriend als je vriendin. ‘‘Zoenles’’, dat is een belachelijke smoes. Maar jij was van plan om het je vriendin toch te vergeven?

#11

Vertel haar de waarheid, en als ze die niet accepteert, haar probleem!

#12

ja, dat is wel zo, maar ik vind dat ze eerst nog even moet lijden voor ik het haar vergeef, en de waarheid vertellen want van die zoenles is gwn echt niet waar.

#13

Nou ja, iedereen schrijft hier: laat het los of schrijf een brief.
Ik ben nogal van het doen (kweet niet of jij dat bent) ^^
Maar als je weet waar ze woont kan je ook gewoon eens aanbellen. Dat kan ze een confrontatie niet uit de weg. Gewoon keihard zijn (misschien een beetje lullig) en zeggen wat je vind en denkt. Dat zou ik doen.
Ik zeg zoveel mogelijk de waarheid, soms is dat niet handig, maar dan voel ik me wel beter dat ik dat gezegd. Je moet jezelf niet wegsommeren. En het vergeten kan het niet, anders had je het niet op girlscene gezet.

#14

Ja ik vind het moeilijk om het te vergeten, want ik denk er elke dag aan. Ze woont nu nogal ver weg waardoor ik niet zomaar bij haar aankan bellen;) Maar miss moet ik haar maar bellen en even mijn hart luchten… Ik kijk nog even hoe lang ze niks van zich laat horen.

#15

ja nou sorry. ik kan me echt niet voorstellen waar om je haar aardig vind? wat een bitch zeg. okee hier heb je ook niks aan.

upje

#16

Als ik het zo lees, vind ik die vriendin een beetje raar.

#17

Ja iedereen in mijn omgeving heeft ook eigenlijk geen goed woordje over haar. Ook haar eigen oud-vrienden (waar ik dus ook bevriend mee ben) vinden haar gedrag naar diva gedrag neigen. Maar door die goede momenten die ik met haar heb gehad vind ik het zo moeilijk om haar los te laten, terwijl ik er bijna zeker van ben dat zij mij allang los gelaten heeft…

Het is gewoon dat ik me zo boos en tegelijkertijd zo verdrietig voel, dat ik eigenlijk jaren lang over me heen heb laten lopen door haar, veel in de vriendschap heb gestoken, en super loyaal ben geweest. En dan het dan zo afloopt. Met niks, ik word gewoon keihard weggegooid. Ik voel me stom en naïef dat ik me zo heb laten bespelen door een vriendin en dat ik daardoor andere vriendschappen heb verpest en alsnog mezelf de schuld van alles geef. Want eigenlijk heb ik het idee dat het alsnog allemaal mijn schuld is. Had ik beter mijn best moeten doen, ben ik niet leuk genoeg als vriendin. Ik voel me echt zwaar klote