Ik zit de laatste nogal in de knoop. Bij mijn vader is een ziekte geconstateerd en hij moet geopereerd worden en er is een erg grote kans dat hij het niet gaat halen. Mijn moeder is 44 en dus eigenlijk nog in de bloei van haar leven. Ik ben erg bang dat mijn vader het niet gaat halen (daar ga ik namelijk van uit).
Hierdoor ben ik erg bang dat ik niet in Amsterdam kan gaan studeren maar thuis moet blijven wonen om te gaan studeren (amsterdam is 2,5 uur treinreizen). Want ik laat mijn moeder natuurlijk niet hier alleen achter.
Mijn zus en broer wonen namelijk ook al op kamers.
Het schrikt mij soms af dat het idee dat mijn ‘toekomstdroom’ veranderd word mij meer bezighoud dan dat mijn vader waarschijnlijk ten overlijden komt.
Ik zag het leven na mijn middelbare school gewoon heel erg leuk, ik kijk echt al jaren naar uit om student te zijn. Nu word het juist een erg zwarte periode…