Ze kijkt me met haar donker bruine ogen aan. ‘‘Als Djarrel wist dat jou dit zou over komen dan zou hij nooit n…’’ ‘‘Stop Rachelle, ik dacht dat je kwam omdat je besefte dat ik gelijk had, al die tijd. Ik bedoel, je hebt tegen me gelogen, ik heb je altijd gesteund, altijd. Laura had me nodig Rachelle. En ik weet dat je het moeilijk vindt, maar we weten allemaal diep in ons hart hoe Djarrel is, ookal willen we het steeds niet geloven.’’ ‘’ Nee Djarrel kon dit niet weten! We moeten doorgaan dat zou hij willen…’’ ‘‘Rachelle, hij heeft je in de steek gelaten, op het moment dat je heb het meest nodig hebt gaat hij er altijd vandoor, hij heeft mij ook in de steek gelaten mama iedereen…’’ ‘‘Ik kan het niet geloven dat je nog steeds zo ove…’’ en op het moment dat Rachelle wilde flippen stond mijn moeder voor de deur. ''Rachelle? ik denk dat het tijd is om te gaan? " Rachelle staat op en werpt me nog een snelle stekende blik en loopt mijn kamer uit. ‘‘En jij moet je spullen beginnen te pakken Lois, als je overmorgen al weg wilt gaan.’’ En ze ze loopt mijn kamer uit. Ik kijk mijn kamer rond er staat een grote kast, een bed en er hangen wat foto lijstjes aan de muur. Ik sta op en loop naar de muur en gooi de foto lijstjes in mijn koffer.
Lieve pip,
het is de grote dag, ik wil de afgelopen zomer achter me laten, er is te veel gebeurt. Laura en ik gaan op kamers wonen voor het eerst we kennen elkaar al sinds de crèche, alles maken we samen mee. We zijn beiden dan nog wel zeventien, maar we willen zo graag weg hier. Ook al zijn we pas net terug, ik had gedacht dat ik blij zou zijn om veilig thuis te zijn, maar het voelt vreselijk. We gaan naar een klein appartement in Amsterdam, het is fijn om weg te gaan, ver weg van hier. Al ons spullen staan daar al, nou ja ons bed en matras we hebben samen een groot bed gekocht, we slapen lekker samen. Oja! En een bureau en Laura heeft er al wat dozen staan. Ik ben bang voor alles, ik zal Djarrel moeten vertellen dat alles wat er is gebeurt, dat… Ik weet het niet zeker hoor! Maar ik moet er natuurlijk rekening mee houden dat er wel een kans is dat het een keer is mis gegaan. Een klein foutje.
De trein stopt langzaam en lees de borden AMSTERDAM staat er een koeien letters en Laura kijkt me lachend aan en geeft me van blijdschap zomaar een kus op mijn wang.
De hele avond hebben we uit lopen pakken het bed in elkaar gezet en we hebben een servies gekocht, we zitten midden in een drukke winkelstraat boven de Berksha ! Dat komt niet goed met Laura 
. En we hebben alle al kastjes ingeruimd. Laura wilt dat soort dingen altijd meteen doen. Het is wel fijn dit appartement, we hebben namelijk een eigen keukentje, badkamer een mini woonkamer en een hele lichte slaapkamer. Ik stop met schrijven pip, sorry maar het is beter denk ik je weet dat het goed komt en ik wil alles achter me laten. Ps. i love you.
Ik klap mijn dagboek dicht en schuif hem onder mijn kant van het matras.
‘‘Lau?’’ ‘‘Ja?’’ ‘‘Waar zullen we vanavond eten? Want we hebben natuurlijk nog geen boodschappen.’’ ‘‘Zullen we ons gaan aankleden? Dan kunnen we nog ergens lekker wat drinken daarna ofzo.’’ ‘’ Ja gezellig’’.
Het is fijn om opnieuw te beginnen hoe moeilijk het ook is.
----------------------------------
Zoo, nog tips? Nu kan ik een beetje beginnen dat was zeg maar, dat was de inleiding 
.
Alleen is het misschien niet te vaag dat jullie het niet kunnen volgen? Ik wil zeg maar later in het verhaal uitleggen. Uppie voor mij.
xx
