Ik heb dit maar even gekopieerd, komt van een ander forum, en is dus van paar dagen geleden, van zondag.
Ja. Ik ben gisteren terug gekomen van schoolreis naar Toscane. Het was heel leuk, mooi weer enzo. Maar tijdens de bonte avond knapte er iets, en werd ineens duidelijk dat ik me wel echt eenzaam voel. Het zit namelijk zo; je hebt op school groepjes goede vriendinnen, die veel dingen samen doen, vaak afspreken, dat soort dingen. Maar, onderling gaan mensen uit verschillende groepen ook met elkaar om. Heel anders dan bij mn vorige school, vind ik zelf. Ik zit nu in de 5e en ben vorig jaar naar deze school gekomen. Iedereen kende elkaar natuurlijk al langer, en ik kwam daar ineens bij. Ik heb dan ook het idee dat ik geen vriendengroep heb. Ik heb wel een vriendin met wie ik dingen afspreek buiten school om, maar dat is er maar 1. Voor de rest loop ik maar een beetje om iedereen heen te draaien. En omdat ik ergens bij wil horen, blijf ik aan mensen 'plakken', als ik een paar keer leuk met iemand heb gepraat. Achteraf ben ik bang dat ze zich aan mij irriteren, dat ik in hun groepje wil komen. Ik denk dus ook teveel na over wat mensen over mij denken, wat ze van mij vinden. Ik probeer bepaalde opmerkingen te voorkomen, ik denk na over wat ze over mij zouden kunnen zeggen. Maar dit gepieker en alles doet me juist veel meer pijn. Pff. Ik zou zo graag even echt met iemand willen praten, een vriendin. Dat het gewoon oplucht, want dat doet het nu niet... :s