Hallo allemaal,
Op het moment loop ik voor 20 weken stage in Belgie. Ik zit deze week in de zevende week van mijn stage. Mijn stage is leuk maar wel emotioneel heel zwaar vanwege de moeilijke doelgroep (verslaving). Nu is het zo dat het te ver is om elke dag op en neer te gaan dus ik kan op het terrein van het ziekenhuis verblijven. Dit is mijn eerste keer op kamers en het op kamers zitten is opzich wel prima. Het is echter zo dat ik hier alleen zit. Er zijn verder geen andere studenten in dat complex waar ik verblijf. Doordat ik op het terrein zelf verblijf ben ik continu bezig met stage (onbewust). Ik voel mij hier zeer eenzaam en hierdoor depressief omdat ik verder niemand heb. Ik ga een dag in de week sporten bij de lokale volleybalclub in de bijgelegen stad. Echter is dit niet genoeg. Ik maak lange dagen en dan moet ik koken en huiswerk maken. Ik kom niet aan mijn huiswerk toe want ik krijg mijzelf er niet toe gezet. Ik ben heel moe en ik voel me daar niet goed. Ik heb hier vandaag op school over gepraat en ze hebben geprobeerd me te helpen maar ik vrees dat ik niet uit deze situatie kan komen. Ik kan geen andere stage gaan doen en wil ik ook niet want de stage is leuk.
Ik weet niet wat ik hiermee moet doen. Ik heb er vandaag om gehuild en voel me gewoon depressief bij het idee dat ik er weer heen moet gaan. Op de zondag voel ik me al rot dat ik er de maandag weer heen moet en vanaf de woensdag kijk ik al uit naar de vrijdag. In het weekend kan ik soms niet genieten want er zit steeds in mijn hoofd dat ik na het weekend weer terug moet. Op en neer gaan elke dat is geen optie.
Wat ik met dit topic wil bereiken? Ik weet het niet. Tips, ervaringen denk ik. Ik zit er op het moment even doorheen.