Eenzaam, bang en alleen

Lifestyle
#1

Bij voorbaat al excuses voor dit emo topic, ik kan met niemand praten en ik moet mijn verhaal kwijt!
Ik voel me zo alleen, ik heb geen vrienden in de buurt, en als ik me zo rot voel vraag ik me af of ik uberhaubt wel vrienden heb.
Ik zit wel bij een psychiater, ik heb al vaak aangegeven dat ik het te zwaar vind worden en er niet meer tegen kan maar ze hebben overal wachtlijsten en hier dus ook, ik moet nu wachten tot januari voor therapie, en ik weet nieteens wat voorn therapie en of ik me daar wel goed bij voel.
Ik heb een dagbesteding maar ik ben vandaag thuisgebleven omdat ik het eng vind om zo ver met de fiets te moeten gaan…ik voel me gevangen thuis en ik ben bang dat men moeder boos wordt als ze zo thuiskomt. We zouden gisteravond ook naar de stad gaan maar ik voelde me weer naar en kon daarom niet en was ze ook niet blij mee.
Ik zal zo graag willen dat iemand in me geloofd, bij me is en niet boos word om de dingen die ik wel of juist niet doe want ik doe echt men best!
Ik had ook gesprekken met zo`n man maar dat klikte echt niet, daarom had ik gister afgebeld (na het laatste gesprek was ik helemaal overstuur en kan ik ook in men eentje weer naar huis). Gelukkig vond mijn omgeving het wel goed dat ik niet ging, maar die man zei zo: daarom kan je toch niet afhaken? Ik weet dat wat ik gedaan heb goed is maar die hulpverlener praten altijd zo dat de schuld niet bij henzelf ligt…En daarom ben ik ook bang voor januari, als die therapie niks is voor mij heb ik een probleem.

Nou, ik moet mijn verhaal ff kwijt, ik weet ook niet wat julie ermee moeten eigenlijk maarja!

#2

ik weet niet echt wat ik hier op moet zeggen, omdat het probleem mij niet echt duidelijk is…

#3

-.- zeg dan niks.

Ik zie het probleem wel, een vriendin van mij was ook niet blij met haar psychiater en moest ook superlang wachten tot ze eindelijk mocht, maar je moet nu gewoon even doorzetten. het is heel rot hoe je je nu voelt en ik weet dat het moeilijk is om hoop te hebben maar het komt echt wel goed, vraag gewoon hulp van je ouders in het zoeken van een psychiater waar je je wel goed bij voelt en dan kun je rustig werken aan beter worden.
Maar doe alsjeblieft niets overhaast of tegen je zin in! Dat werkt het ‘genezingsproces’ alleen maar tegen.

#4

Bedoel je trouwens niet een psycholoog? Een psychiater is namelijk voor mensen met schizofrenie en dergelijke.
Maar waarom ga je dan niet mee met je moeder de stad in, zet je daar gewoon toe…want als je dat niet doet, doe je niks gezelligs en blijf je dat kutgevoel houden…

#5

Dat is niet waar, ik ben zelf ook bij een psychiater geweest, en ik ben niet schizofreen hoor :wink:. Je kan ook naar een psychiater gaan als je depressief bent(zoals ik dus), ADHD/ADD hebt, een sociale fobie hebt… Vaak wel in combinatie met een psycholoog, maar psychiaters zijn er echt niet alleen voor mensen met schizofrenie of psychoses en dergelijke…

Ik snap je probleem wel een beetje. Ik heb het zelf in mindere mate, en ook wel iets anders. Mijn ouders snapte het eerst ook nooit, en dachten dat ik gewoon lui was en het liefst alleen maar op mijn kamer zat. Nu snappen ze dat dat niet het geval is, maar dat het gewoon heel moeilijk is om op sommige dingen af te stappen. Maar het heeft twintig jaar geduurd voordat ze dat inzagen.
Ik weet hoe kut het is, en helaas heb ik niet veel tips. Praat erover met je psych, vraag of die ook aan je ouders wil uitleggen dat het niet je schuld is maar dat het iets is waar jij niets aan kan doen.

#6

ik loop ook bij een psychiater en heb dat niet …

Anyway,
Misschien moet je gewoon iemand zoeken waarmee je goed kan praten en waarmee het goed klikt dan te proberen in die hulpverlening want jij moet het doen en niet de hulpverlening.

#7

@Distantxlullaby Het was maar een voorbeeld :stuck_out_tongue: Ik bedoel meer dat een psychiater vaak voor mensen is die een ‘stoornis’ hebben (zo noemen ze dat, ik bedoel het niet negatief) en bijvoorbeeld ook medicijnen nodig hebben. Een psycholoog is er vooral om over problemen te praten en tot een oplossing te komen…om het even simpel te zeggen. Bedoelde het niet slecht xD

#8

idd. De psychiatrie houdt zich bezig met ‘geestes zieken’.
Wachttijden voor therapie zijn er trouwens overal, ook als je kanker hebt,
gevolg van het Nederlandse zorgstelsel. Maar ik denk niet dat mensen je
hier kunnen helpen, ik zou toch maar een goed gesprek aangaan met
je psychiater of andere hulpverleners.

#9

Haha nee oke, dat snap ik, maar de meeste mensen denken bij een psychiater gelijk aan geestelijk gestoorde mensen, terwijl dat dus niet zo is :stuck_out_tongue:. Maar voor de rest heb je idd gelijk.
Maar als ik haar verhaal zo lees, zou het me niets verbazen als ze depressief is(niet onaardig bedoeld ofzo @ topicstarter), dus dan zou het kunnen kloppen dat ze wel een psychiater bedoeld…

#10

echt heel erg kut voor je. af en toe voel ik me ook zo, maar dat is snel weer over. succes ermee

#11

aaah dat is echt klote voor je :frowning_face: nouja je kan iig altijd op girlscene terecht, hier luisteren we gewoon hoor! Sterkte ermee :frowning_face:

#12

ik dacht dat ik het moeilijk had.
maar volgens mij lang niet zo moeilijk als jou.
omdat ik me ook eenzaam voel( je bent dus niet de enige)
kan ik je niet echt helpen.
maar wat mij toch een beetje helpt is het zinnetje: don’t worry about a thing, cause every little thing is gonna be allright

en geloof me, het komt goed

#13

Een upje voor jou, omdat ik niet hou weten hoe ik je kan helpen.

#14

Dat heb ik ook…

Ik moet binnenkort naar een intake gesprek voor naschoolse behandeling, Pactum, geen idee of iemand dat kent :’) omdat ik blijkbaar eenzaam ben.
Omdat ik heb gevoel heb dat iedereen me laat zitten.

Maar verder kan ik je dus ook niet echt helpen…
Ik ben wel benieuwd of ze mij kunnen helpen, haha.
Ja, en jou natuurlijk.
Maarja, ik wens je heel veel succes! <3

#15

probeer toch afleiding te zoeken , zoals met je moeder naar de stad.

#16

is dat niet gewoon een periode? soms voel je je gewoon niet zo goed en dat je je vaak alleen voelt omdat je vind dat je geen vrienden hebt zou er wel heel veel mee te maken kunnen hebben. ik denk dat dat veel hebt.

#17

oooh zo, sorry had niet alles gelezen.
nja sterkte, je zegt zelf dat je iemand nodig hebt, dus eh, zoek daarnaar? :stuck_out_tongue: op je toneel of iets.

#18

Woow, heftig! Sterkte.Ik heb ook een keer een hele nare periode gehad, tegen momenten van depressiviteit aan, maar had al best gauw hulp gekregen van een psycholoog. Achteraf gezien heb ik daar geluk mee gehad, nu ik zie dat jij er zo lang op moet wachten terwijl je het wel dringend nodig hebt.

Ik was een x gestopt met mn opleiding en voordat ik aan een andere opleiding begon, zat er 4 maanden tussen dat ik geen werk/school had. In het begin was het lekker, uitslapen etc., maar op een gegeven moment verveelde ik me zo en ik kon ook geen bijbaantje krijgen (crisis)… Nu heb ik weer bijna een jaar studie en dat geeft toch een vast ritme, school en stage.

Ga toch met je moeder mee naar de stad de volgende keer. Ook al heb je totaal geen zin, doe het dan tegen je gevoel in. Je zal zien dat je er geen spijt van krijgt en toch even afleiding hebt! (Een geen schuldgevoel dat je je moeder weer teleurstelt en thuis zit)

.