Een nieuwe wereld van de vrolijke eekhoorntjes

Schrijfsels
#1

Hallo lieve vrienden, niet-vrienden, meelezers, forumgenoten en onbekenden.

Wij schrijven een RPG (role playing game?). En daar reserveren wij dit topic voor. Voor ons is dit een heus jubileum, aangezien het welgeteld ons duizendste topic is.

Oh, en als je het wil lezen, ga je gang. Het zal machtig interessant worden. En als je het niet wil lezen is het ook prima. Stoor je er niet aan dat dit vaak bij meest actieve onderwerpen zal staan. Wij hebben nou eenmaal geen leven.

Als je helemaal verliefd wordt op ons verhaal en je er heilig van overtuigd bent dat dit je roeping is en je zelf ook met ons mee zou kunnen en willen schrijven; vertel het ons. Wie weet wat wij (wauw 5 keer een w) allemaal voor je kunnen betekenen.

Nou, veel plezier met wegklikken/lezen/ of wat dan ook en dankuwel voor de aandacht!

#2

Julien

is drummer
en is albino

http://data.whicdn.com/images/5519626/g1_large.jpg?1292340602

alleen hij heeft geen baard en snor

#3

Lykke

http://i53.tinypic.com/2pph9pu.jpg

#4

Jip

http://24.media.tumblr.com/tumblr_lkj3qoHahf1qhetmto1_500.jpg

#5

Daan

http://25.media.tumblr.com/tumblr_lkbu86kI5u1qbiu44o1_500.jpg

http://25.media.tumblr.com/tumblr_lji1mfAlHd1qajnsxo1_500.jpg

http://25.media.tumblr.com/tumblr_l1ik5cqzBO1qzje0mo1_500.jpg

Hopeloos verloren liep ik door de menigte. Een grote menigte wel te verstaan. Ik probeerde me een weg te banen naar mijn tent, maar ik leek niet de enige die op dat idee was gekomen. Zuchtend en steunend liep ik door de hitte, terwijl ik het glimmende zweet van mijn neus verwijderde zodat ik kon voorkomen dat mijn zonnebril ervan afgleed. 17 minuut 34 later kwam ik bij mijn donkerblauwe tweepersoonstentje aan, waar ik vermoeid neerplofte. Ik schonk wat koffie uit mijn thermoskan in een beker en nam een grote slok. Ik zuchtte van opluchting, daar was ik echt aan toe. Festivals waren geweldig, alleen soms brak het je een beetje op. Zoals nu. Hij pakte een lijstje uit zijn zak en zag dat over een half uur zijn op-zes-na-favoriete band zou spelen. Hij kon uren luisteren naar het geweldige saxofoonspel van de saxofonist van die band. Hij stond op en veegde nog snel een zweetdruppeltje van zijn neus. Met de thermoskan onder zijn arm vertrok hij naar het kleinere podium. Onderweg werd zijn thermoskan afgepakt en gedwongen om al zijn consumpties op het festival zelf te kopen. Viva la festival.

#6

en een post pour moi

#7

en vooor mij

#8

Lykke

“Twee bier, alstublieft.” Ze overhandigde het geld aan de vermoeid uitziende vrouw achter de bar en nam de twee plastic bekertjes aan. Verschraald bier op een festival in de zomer; was er iets beters? Zich voorzichtig omdraaiend zodat ze niemand op de tenen trapte, begon ze richting het grote plein te schuifelen. De muziek dreunde door haar lichaam en ze kon zich eigenlijk niet eens meer herinneren wanneer ze zich zo goed had gevoeld. Ze wrong zich tussen groepjes mensen door en stootte verschillende keren tegen mensen aan. Het was onwijs druk vandaag, maar uiteindelijk wist ze door te dringen tot de plek waar Luca stond te wachten. Hij was een studiegenoot en ze hadden nooit veel met elkaar gepraat, tot een paar weken geleden. Ze had door een festivalfolder zitten bladeren en hij had het gezien. Ze waren begonnen met praten en nu gingen ze samen naar het festival voor de leukste bands. “Hier!” riep ze boven de muziek uit en ze gaf hem het bekertje. Ze wist niet eens of hij van bier hield.

#9

Julien

De zon was al een tijdje wakker net als hij. In meditatie houding zat hij met zijn gezicht naar een grote groep tenten. Hier en daar ontwaakten mensen langzaam en een voor een kroop hier en daar een verdwaald meisje uit de verkeerde een tent met nog de zelfde kleren aan als de vorige dag. Het klikken van het openen van blikjes bier waren de ontbijtgeluiden. Hij pakte een vertrapte koffie beker op die naast hem lag en kneep er in. Druppeltjes koud geworden koffie liep over zijn handen. Het was een opluchting om te ondervinden dat zijn handen nog kracht bevatten. Hij stond op en liep naar een overvolle prullenbak en propte de koffie beker er bij. Hij dwaalde wat rond over het camping terrein om te zien of er ook ergens een ontbijt concert werd gegeven. Het gras kriebelde aan zijn blote voeten.

#10

Jip

Geïnteresseerd keek ik naar het onbekende bandje dat op een van de kleinere podia aan het spelen waren. Om eerlijk te zijn vond ik ze veel beter dan degene die op de grotere stonden. Al lag dat meer aan mij, ik hield meer van de minder bekende bandjes. Vanaf waar ik stond kon ik iedereen mooi bekijken, iets waar ik van hield.

#11

Luca

Mijn hoofd bewoog voorzichtig op de muziek van de vage gitaren die klonken. De openingsband van het festival speelde haast breekbare muziek. Ergens duizend kilometer van het podium vandaan stond ik met mijn hoofd in mijn nek recht in de zon te staren.
Ik hield ervan om dat te doen, waarna ik vervolgens mijn ogen dichtkneep en genoot van de vlekken die op en neer dansten in mijn hoofd.
Even sloot ik de wereld buiten en herhaalde het einde van mijn ritueel. Met gesloten ogen verwelkomde ik de vlekken in mijn hoofd en voelde de zon over mijn huid kriebelde.
‘Hier!’ een bekende stem klonk voor mijn hoofd, ik opende mijn ogen en zag Lykke weer staan met een goddelijke plastic beker gevuld met een nog goddelijkere hoeveelheid bier erin.
‘Dankje!’ zei ik breed lachend. ‘Niets beter dan een koud biertje op de vroege middag.’ zei ik terwijl ik een flinke slok nam en de koude substantie genietend door mijn lichaam liet stromen.

#12

Julien

Hij stond ergens in het midden van een enorm grote groep mensen. Op het podium stond een gitarist zich enorm uit te sloven. Hij kende de muziek niet maar kon het wel waarderen. Ondanks de overenthousiaste gitarist. Hij liet zich meedeinen met het publiek en sloot zijn ogen. ‘close your eyes enjoy the sun’ zong hij in zichzelf zoals hij wel vaker deed als de zon zo fijn was als vandaag.

#13

Lykke

“Hmm,” antwoordde ze vaagjes terwijl ze meebewoog op de muziek. Het was heerlijk om hier zo te staan, in de brandende zon met een biertje. Of iets wat er op moest lijken. “Wat vind je ervan?” vroeg ze aan Luca, die enorm leek te genieten. Ze kende hem eigenlijk niet, maar wilde dat wel doen als hij een goede muzieksmaak had. Ze haakte haar duimen in de zakken van haar spijkershort en keek naar haar vans, die al groen zagen van het gras. Haar hoedje had ze ietwat scheef gezet om haar gezicht te beschermen tegen de zon. Ze hield niet zo van de zon, tenzij er een festival was.

#14

Luca

‘Ik vind ze wel goed eigenlijk. Alleen lijkt het net glas, die muziek die ze produceren. Breekbaar wel, alsof er elk moment iets stuk kan gaan en alles wat hun muziek aan elkaar houdt dan uit elkaar doet vallen…’ zei ik en ik keek Lykke aan. ‘Wat vind jij?’
Ik bedacht me dat over ongeveer een uur de zon onder zou gaan en het laatste optreden dan bijna zou beginnen. Een band die ik nauwelijks kende, wat dat betreft verheugde ik me meer op de flessen wijn die koud lagen te zijn in mijn minikoelbox bij de tent. Misschien moest ik die vanavond maar openen.

#15

Lykke

“Mee eens, alsof hun muziek elk moment… boem,” ze maakte een explosie gebaar met haar handen, “uit elkaar kan vallen. Maar het heeft wel wat, dat breekbare.” Ze nam een slokje bier en hield haar hand boven haar ogen om rond te kijken. Er stonden enorm veel mensen en ze hield van de drukte. Zo kon ze opgaan in de anonimiteit van de wereld, iets wat ze graag deed.

#16

Julien

Het werd al later. De schemering was al ingezet en het werd al iets kouder. Hij kreeg het snel koud ook al had hij een t-shirt met lange mouwen aan. Hij verbrandde nog sneller dan een lucifer. Het bandje was klaar met spelen en de crew maakte zich op om het podium om te bouwen voor de laatste act. Hij wist niet of hij daar wel echt zin in had. Hij wurmde zich door de mensen massa en liep terug naar het campingterrein.

#17

Luca

Ik grinnikte doen Lykke de explosie nadeed. ‘Hm, wat een perfecte imitatie van al het mogelijke,’ zei ik en met een boogje gooide ik mijn lege bekertje in de prullenbak een eindje verderop. ‘Lykke! Jij kan vast wel goed zingen toch?’ vroeg ik me hardop af terwijl er impulsieve ideeën mijn hoofd in kwamen vliegen.

#18

Lykke

“Eh, ik zing wel, ja. Hoezo, wil je mijn stem ontvoeren net als in Ariël?” Ze grinnikte en liet haar beker vallen. De matten op de grond waren toch al helemaal vies en vol met troep. “Zullen we zo teruggaan naar de tent, de laatste act is niet zo bijzonder hoorde ik.” Ze keek rond en zag meer mensen weglopen. Volg de kudde, schoot het door haar hoofd. Hm, wat een toepasselijk moment om aan haar vader te denken.

#19

Daan

Hij had genoten van de het prachtige saxofoonspel. Met zijn ogen dicht en de zon op zijn bleke, sproeterige huid. Toen het optreden eindigde waren alle mensen in applaus losgebarsten, terwijl hij nog met zijn ogen dicht na stond te genieten. Al werd dat genot enigszins geblokkeerd door de mensen om hem heen. Ach. Hij bestelde een zoete rosé, omdat hij niet van bier hield. Heel soms, als er niets anders was. Hij ging op het gras liggen en dronk zijn rosé in een rap tempo op. Hij kon hier uren blijven liggen, helaas bedacht een wolk dat die maar even voor de zon ging zitten.
Met een slakkentempo probeerde hij weer naar zijn tent te komen. 20 minuten en 45 seconden.

#20

Luca[b]

‘Goed idee! Ik begin het ook al wel koud te krijgen,’ zei ik.
We liepen het festivalterrein af en lieten ons meevoeren naar de campings die een eindje verderop lagen. Onze tent lag verstopt tussen een groepje anderen en we hadden een mooi stukje waar we konden zitten. In de boven boven ons had ik vlaggetjes gehangen. Nadat ik mijn warme vest aangetrokken had stak ik kaarsjes aan en zette die voorzichtig op de grond. Daarna pakte ik mijn gitaar en speelde wat zinloze tonen. ‘Zullen we zingen?’ vroeg ik. ‘Beatles? Smiths? Yeasayer?’ brabbelde ik. ‘This is the first day of my life, I’m glad I didn’t die before I met you…’ zong ik zacht met mijn Bright Eyes-stemmetje.[/b]