een nieuw leven - werktitel (doorgaan?)

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

[b]Hoi allemaal,

Ongeveer een jaar geleden (iets minder) heb ik hier een verhaal gepost. Sindsdien heb ik nauwelijks meer geschreven, tot vandaag! Ik ben begonnen aan een nieuw verhaal en wil graag weten wat jullie er van vinden!
Hieronder wat foto’s van personages en hun huis (in sims gemaakt; kost even wat tijd om up te loaden, omdat het 1 voor 1 moet, maar dan heb je ook wat xD)[/b]

Hoofdstuk I

“Ik wil van je scheiden.” Hoor ik Cynthia tegen Joep zeggen wanneer ik de trap af kom om naar de toilet te gaan. Verstijfd blijf ik staan. Scheiden? Joep en Cynthia? Voor zover ik weet zijn die al eeuwen samen en ik heb de ruzies nauwelijks opgemerkt. Ik zie haar betraande gezicht, maar wat ze verder zeggen hoor ik al niet meer. Ik ben geschokt. Zo gewoon mogelijk loop ik de gang verder door naar de wc. Cynthia ziet me, veegt haar tranen weg en begroet me. Samen met Joep en haar twee zoons, Thomas en Dave, wonen ze nu een aantal jaren in Laren. Ze hebben een kast van een huis, waar bijna drie keer zoveel mensen in zouden kunnen wonen. Het is strak en modern, maar niet zo luxe dat alles glimt en blinkt. Als ik klaar ben loop ik terug naar boven, naar de jongens. Eigenlijk ben ik kind aan huis. Omdat ik in Hilversum studeer is het praktischer om door de weeks hier te zijn en in het weekend thuis.

Wanneer ik de kamer binnen loop kijkt Dave me aan. Ik weet zeker dat hij ziet dat er iets aan de hand is, maar ik zwijg. Hij werpt een blik naar Thomas. Dave is de jongste van het stel, heeft halflang haar en houdt van motors en darten. Af en toe kan hij wat opvliegerig zijn, maar hij is absoluut een lieve jongen. Thomas is slim en creatief, maar toch is hij anders. Bij beide jongens voel ik me op m´n gemak, maar nog het meest bij Dave. Hij heeft iets wat Thomas niet heeft, al komen onze interesses redelijk overeen. Met Dave ga ik vaak naar “De Engel”, een klein cafeetje hier in de stad. Soms komt Thomas dan ook, maar die is liever op zich zelf en thuis.

Ik ga tussen hen in op bed zitten. Beiden slaan ze een arm om me heen. “Je kijkt alsof je een spook gezien hebt,” zegt Dave. Ik zit tegen Thomas aan. Hij vraagt fluisterend wat er aan de hand is, terwijl hij door mijn haren strijkt. “Ik kan …. Jullie ouders…” breng ik met moeite uit. “Wat is er met onze ouders?” Vraagt Dave een beetje geschrokken. Ik schud mijn hoofd, dit kan ik ze niet vertellen, dat moeten Joep en Cynthia zelf doen. Thomas is op gestaan om wat water voor me te halen in de badkamer, nadat hij me tegen de kussens die op de bank liggen laat leunen. Dave is dichterbij komen zitten. Net als ik het glas water leeg heb komt Cynthia aan gelopen. “Jongens, ik moet jullie wat vertellen, wil je even weg gaan Charlotte?” zegt ze met een serieus gezicht. Ik sta op met de mededeling dat ik in de logeerkamer ben, voor als ze me nodig hebben.

In ‘mijn’ kamer plof ik neer in de stoel voor het raam. Ik wéét wat ze nu te horen krijgen en vind het vreselijk voor ze. Ik kijk naar buiten waar ik Joep zie staan, ook hij huilt. Ik kan niet naar hem toe, ik kan nu geen steun voor hem zijn. Ik had de jongens beloofd boven te zijn voor als ze me straks nodig hebben, ik kan het niet maken om nu weg te gaan. Via mijn mobiel stuur ik hem een berichtje:

Ga nog niet weg,alsjeblieft, straks ben ik er voor je om met je te praten en met de jongens.

Ik weet zeker dat hij mijn nummer heeft, dus zet ik er geen naam bij. Hij kijkt omhoog naar het raam en glimlacht zwakjes terwijl hij zijn duim op steekt als teken dat hij zal blijven. Dan bel ik Merel, de beste vriendin van Cynthia, om te vragen of zij toevallig met Cynthia uit eten kan gaan. Ondertussen heb ik dan alle tijd om er voor de jongens en voor Joep te zijn. Het is zo dubbel, ik wil er voor hen alle 4 zijn, maar daarvoor moet ik wel beide kanten van het verhaal kennen. Morgen ga ik met Cynthia praten, besluit ik, maar eerst moet ik er vooral voor Dave en Thomas zijn.

Vanuit de andere kamer hoor ik geschreeuw komen, de boze stem van Dave. Ik deins er van terug. Als hij Cynthia maar niets aan doet. Dan hoor ik de deur dicht slaan. Daar staat hij in mijn deuropening, gebroken en verdrietig. Ik zeg dat hij binnen mag komen, maar hij blijft verstijfd staan. Ik pak zijn hand en trek hem zachtjes op bed. “Ik… Ik had het jullie net willen zeggen, jullie willen voorbereiden, maar ik kon het niet. Sorry.” Zeg ik, waarna ik vervolgens zwijg. Dave kijkt me begrijpend aan waarna hij tegen me aan komt zitten. Net op dat moment komt ook Thomas binnen, huilend. Hij pakt me vast om mijn middel als hij aan de andere kant naast me komt zitten. Ik zucht. Hoe kan ik deze jongens in godsnaam steunen, ze bijstaan?

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

vind het wel mooi tot nu toe!
zeker verder gaan (:

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

Rond vijf uur gaat de bel en in de gang hoor ik de stem van Merel. Cynthia sputtert tegen, maar uiteindelijk gaat ze toch mee. Samen met Dave, Thomas en Joep zitten we aan de eettafel. Thomas speelt wat met het eten, trek heeft hij niet. Dave heeft zijn bord met moeite leeg, net als Joep. Wanhopig kijkt Joep me aan. Ik loop naar hem toe en geef hem een knuffel. In de tijd dat ik hier ben zijn we allemaal heel hecht met elkaar geworden, dus ik schaam me er niet voor. Dan begint hij te praten, wat een goede beslissing is geweest om ook Thomas en Dave meer begrip te schenken voor de situatie. “We hadden veel ruzie als jullie er niet waren. Op andere momenten hielden we ons in, omdat we jullie er niet teveel mee wilden belasten.” Zegt Joep zacht, waarna hij een brok wegslikt. “Ik kon er niet mee leven dat jij, Thomas, zo anders lijkt te zijn dan Dave. Ik heb het daar moeilijk mee, want ik heb geen idee waarom het zo voelt. Mama kon er niet meer tegen, omdat we ook vaak over kleine dingen ruziën. Daarom wil mama scheiden, en omdat ik haar geslagen heb,” voegt hij er bijna onverstaanbaar aan toe. Bij ons alle drie valt de mond open. Dave staat op en komt op Joep afgelopen. Ik houd hem tegen wanneer ik zie dat hij z’n vuist bald en richting zijn vader beweegt. “Niet doen!”gil ik. Thomas houdt Dave vast. Op de grond zak ik in elkaar. Dave moet op een zelfbeheersing cursus, maar hoe krijg ik hem dat aan het verstand?

’s Avonds loop ik de kamer van Joep en Cynthia in. Nog steeds is Cynthia niet terug, dus heb ik alle tijd voor Joep. Hij zit op de rand van het bed, zijn koffer voor zich. “Ik kan beter gaan, voordat ze terug is. Zorg je goed voor haar?” Vraagt hij verdrietig. Ik knik en beloof hem contact te houden via de mail. “Pas jij ook goed op jezelf? Als je me nodig hebt weet je me te vinden!”spreek ik hem bemoedigend toe. Hij knikt en we staan beiden op. Hij geeft me een knuffel voordat hij zijn koffer pakt. “Je bent een tof meisje, doe mijn zoons en Cynthia geen pijn, oké?” Ik heb moeite mijn tranen in te houden en roep Dave en Thomas die beide afscheid komen nemen. Daar staan we dan, met z’n drieën in de deuropening, toekijkend hoe Joep steeds verder uit het zicht verdwijnt.

Dave ploft op de bank neer, Thomas aan de andere kant, zodat ik er nog tussen kan. Ik ben verliefd, op Thomas, maar ik durf het hem niet te vertellen. Misschien ziet hij me niet zitten en verpest ik de hele vriendschap die we hebben. Allebei zeggen ze geen woord en staren naar het zwarte beeld van de TV. “Ik ga naar boven, als jullie me nodig hebben…” zeg ik als ik al bij de deur sta. Alles van die dag komt zo op me af dat ik eigenlijk wat tijd voor mezelf nodig heb. Ik ga op bed zitten met oortelefoontjes in mijn oren. Via mijn laptop kijk ik Goede Tijden, Slechte Tijden terug van die avond, even een momentje ontspanning. Ik zit zo in de serie dat ik niet door heb dat Thomas en Dave met wat lekkers en drinken mijn kamer in komen. Pas wanneer Dave de deur wat harder dicht doet, merk ik ze op. Op het bureau zetten ze de lekkere dingen neer en geven mij een glas. Met z’n drieën liggen we niet veel later film te kijken op mijn bed en ik voel me er prettig bij.

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

verder

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

Dave staat op om naar de wc te gaan. Zo blijven alleen Thomas en ik over. We gaan tegen elkaar liggen en ik voel hoe mijn hart sneller begint te kloppen. We kijken elkaar aan en volgens mij voelen we allebei magie tussen ons. Onze monden komen dichter en dichter bij elkaar, totdat we voetstappen op de trap horen. Het zijn niet die van Dave. Verbaasd kijken we elkaar aan, maar zien dan Cynthia in de deuropening. “Ik ben er weer, waar is Joep?” vraagt ze met een rood, betraand gezicht. We kijken elkaar aan en ik knik naar Thomas dat hij het moet vertellen. Dave is ondertussen terug gekomen en komt bij Thomas en mij zitten. Cynthia heeft de bureaustoel erbij gepakt en ziet er verslagen uit nadat Thomas uitverteld is. Ik sta op en geef haar een knuffel. “Ga maar slapen, vandaag was een lange dag. Rest van de week ben je vrij!” zeg ik zacht. Ze geeft me een kus op mijn wang en loopt naar haar slaapkamer. Ook Dave gaat naar bed. Alleen blijft Thomas nog even bij me om de film af te kijken. Samen liggen we weer op bed, tegen elkaar, zijn arm om me heen. Af en toe lacht hij even naar me. Op dat soort momenten maakt mijn hart een salto. De film is afgelopen, maar dat moment krijg ik al niet meer mee. Ik ben in slaap gevallen in de armen van Thomas, en hij laat het maar zo.

De volgende ochtend word ik, nog steeds in Thomas armen liggend, wakker. Hij kijkt me lachend aan met zijn prachtige blauwe ogen. Spontaan ontstaat er een glimlach op mijn gezicht. “Lekker geslapen? Je ziet er schattig uit als je slaapt.” Zegt hij, met nog steeds die zelfde lach op zijn gezicht. Hij geeft me een kus op mijn wang en staat dan op. “Ik ga gauw naar mijn eigen kamer, ik wil niet dat ze er zo achterkomen. Ik vind jou ook leuk, Charlotte!” Hij loopt naar de deur en verdwijnt, zomaar. Verslagen en blij te gelijk laat ik me achterover vallen in mijn kussen. Wat moet ik hier nou mee?
Ik kleed me aan en loop naar beneden om te ontbijten. Dave kijkt me wantrouwig aan. “Jij slaapt met mijn broer, terwijl mama gaat scheiden? Waarom doe je zoiets en juist op dit moment?” Vraagt Dave me zelfs een beetje boos aan. Nog voor ik kan antwoorden legt Thomas uit hoe het gegaan is en lijkt Dave weer een beetje te bedaren. Zwijgend smeer ik mijn broodje en pak een glas drinken. Ik kijk Thomas dankbaar aan, omdat ik niet weet hoe ik op dit soort reacties van Dave moet reageren.

Samen met de jongens zit ik die middag in het café. Ze lachen nauwelijks en Bart, de eigenaar van het café, vraagt of het wel gaat. Ik gebaar dat hij ze maar even moet laten. “Ik leg het nog wel uit, Bart.” Zeg ik in de hoop dat hij daarmee tevreden is. Hij knikt en loopt weg als hij het drinken op tafel heeft gezet. “Misschien kunnen we jullie moeder een weekje naar een beauty centre sturen, kan ze lekker even bij komen en tijd voor zichzelf hebben zonder zich zorgen te maken. Via vakantieveilingen kun je dat soort dingen nog wel eens voor een leuk prijsje regelen.” Zeg ik voorzichtig, omdat ik geen idee heb of ze het een goed idee vinden. Ik ziet het gezicht van zowel Dave als Thomas oplichten. En beiden reageren ze enthousiast. Gelijk als we thuis zijn starten we onze laptops op om meer kans te hebben, en niet veel later hebben we beet. Wanneer Cynthia terug komt van het boodschappen doen geven we de bon. Ze is sprakeloos. Ik druk haar op het hart dat ze gerust kan gaan, dat wij ons wel redden. Na het eten staat ze haar koffer in te pakken. Het is een raar idee dat zowel Cynthia als Joep weg gaan, maar van Cynthia weten we zeker dat ze terug komt.

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

II

De volgende ochtend aan het ontbijt zit ik alleen met Cynthia, de jongens zijn naar school.
“Red je het een beetje?” vraag ik voorzichtig, omdat ik haar niet aan het huilen wil maken.
Ze schudt haar hoofd. “Het is vreselijk, alleen in bed, mijn gedachten. Maar het is beter zo!”
zegt ze ineens zelfverzekerder. Ik laat haar weten dat ze altijd op me kan rekenen, dat ik alles van haar over wil nemen om het haar zo makkelijk mogelijk te maken. “Eigenlijk heb ik nooit iets tussen jullie gemerkt terwijl ik toch veel meer thuis ben dan de jongens,” zeg ik zacht. Opnieuw schud ze haar hoofd. “Eerst wilden we proberen er zelf uit te komen, maar dat lukte niet, dus dit is de enige oplossing. Maar we wilden jullie niet onnodig overstuur maken, omdat ik kans zag dat het goed kwam.” Ik knik en geef haar een kus op haar wang. “Ga maar lekker genieten deze week, als je iets nodig hebt kun je bellen!” Cynthia loopt naar de deur en pakt haar spullen. “Tot vrijdag!” zeggen we tegen elkaar.

Alleen blijf ik achter in een groot stil huis, tenminste dat denk ik. Vijf minuten later staat Thomas voor me. Verbaasd kijk ik hem aan, me afvragend waarom hij al thuis is. “Eindelijk tijd voor ons samen, ik had totaal geen zin in school en heb gewacht tot mama weg was. Samen met Dave ben ik opgefietst en toen ergens afgeslagen met een smoes.” Ongelovig kijk ik hem aan, maar tijd om te antwoorden heb ik niet. Hij loopt naar me toe en pakt met zijn beide handen mijn gezicht vast. Langzaam, maar vastberaden komt zijn mond dichterbij en voor ik het weet staan we zoenend in de woonkamer. We lopen achter elkaar aan de trap op, twijfelend naar wiens kamer we gaan. Thomas trekt me mee naar zijn kamer en duwt me zacht op bed. “Ik Hou van je, al vanaf de eerste dag dat je hier bent,”fluistert hij in mijn oor. Langzaam begint hij mijn blouse open te knopen, streelt met zijn warme hand mijn buik en borsten. Er gaat een rilling over mijn hele lichaam, dit voelt zo goed, zo fijn. En toch mist er iets, maar ik laat het los, ik laat het toe. Ook zijn shirt en de rest van onze kleding ligt al snel op de grond. Hij is mooi, zijn gebruinde slanke buik, zijn ogen, alles! We vrijen, samen, heel lang, maar niet te lang.

Beneden gaan we samen wat drinken. Ik voel me leeg, maar ook fijn. Het was anders dan dat ik verwacht had, het voelde echt anders, maar het voelde goed. Eindelijk weet ik wat Thomas voor me voelt. Maar wat als het maar voor een keer is, dat hij het niet fijn vond en het eigenlijk niets voor hem inhield, achteraf. Die gedachten maken me bang, waardoor ik in een kruip, het kopje thee stevig tussen mijn handen geklemd. Thomas komt naast me zitten, vraagt of het wel gaat. Ik schud mijn hoofd en de tranen beginnen te vloeien. Ik vlucht, naar mijn kamer. Ik moet weten waarom het zo anders voelde, ik moet weten wat er aan de hand is. Mijn hoofd begraaf ik in mijn kussen, het kussen waar ook Thomas de afgelopen nacht op geslapen had. Ik voelde me onzeker en bang. Bang dat ik straks erachter kom dat hij me bedrogen heeft, gebruikt. Iemand klopt op mijn deur, ik weet dat het Thomas is, maar ik durf niet. Na nog een paar keer kloppen opent hij zelf de deur. Hij komt naast me zitten terwijl hij me verbaasd aankijkt. “Wat is er nou aan de hand, meisje?” vraagt hij voorzichtig terwijl hij mijn hand vastpakt. Ik slik, en nog eens. Ik kan moeilijk blijven zwijgen, ik zal het moeten vertellen, misschien kom ik dan achter de oorzaak van dit gevoel.

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

“Het… het voelde niet zoals gehoopt. Jij bent bijzonder, de seks was bijzonder, maar het was vreemd. Vreemd, alsof je er niet helemaal voor ging. Dat je je inhield, omdat je twijfelde, of omdat je je niet wilt binden. Bang dat het tegen zou vallen of dat het uiteindelijk niets voor je zou betekenen,” zeg ik zacht. Verslagen kijkt Thomas me aan, alsof ik zijn gedachten, zijn gevoel zojuist uit heb gesproken. “Het klopt, ik ging er niet voor de volle honderd procent voor, nee. Ik…”even zwijgt Thomas. Ik kijk hem vragend aan. “Ik durf er niet voor te gaan, want ik ben biseksueel.” Spreekt hij uit alsof het de meest normale zaak is als je net met een meisje hebt gevreeën. Ik sla hem, midden in z’n gezicht, ik ben kwaad. Hoe durft hij. Ik sta op en loop weg, naar de kamer van Dave, waar ik Dave sms met de vraag of hij thuis wil komen. Nu kan ik even niet meer alleen met Thomas zijn. Even niet. Binnen een kwartier is Dave terug. Als hij mijn gezicht, betraand, ziet en het verdrietige gezicht van Thomas weet hij snel genoeg wat er aan de hand is. Hij geeft me een knuffel, neemt me in zijn armen, dicht bij zich. Het voelt beter, vertrouwder, dan bij Thomas. Allebei zitten ze bij me, Thomas en Dave. “IK wil iemand die voor de volle honderd procent voor me gaat, niet iemand die over een week misschien weer met een jongen gaat, omdat meisjes hem toch niet zo aanstaan,” zeg ik boos tegen hem. Er loopt een traan langs zijn wang. Waarschijnlijk voelt hij zich vernederd, niet begrepen, niet vertrouwd. En eigenlijk heeft hij daar elke reden toe.

Die avond als ik in bed lig voel ik me alleen, ik mis de armen van Thomas. Wat ik heb gedaan was niet eerlijk. Misschien wil hij wel alleen mij, maar wat als het niet zo is en ik gelijk heb. Opnieuw word ik overvallen door een gevoel van angst. Dave kwam net nog even langs om me een “slaaplekker –kus” te brengen. Ik blijf naar de deur kijken, in de hoop dat Thomas misschien nog komt. Maar helaas. In plaats daar van zie ik ineens een witte envelop onder de deur door komen. Zacht stap ik uit bed en begin te lezen:

Lieve Charlotte,

Sorry, als ik je het gevoel heb gegeven dat ik niet voor je ga, dat ik niet van je houd en zo weer een ander liefje zal hebben. Het spijt met als ik je heb teleurgesteld in wat je van ons hoopte, want ik weet het zeker, jij bent ook verliefd op mij. Ik wil niet dat onze vriendschap gevaar loopt, dus als het jou beter lijkt gebeurt er verder niets meer tussen ons.

Maar weet, ik zal altijd van jou zijn, altijd van je houden.
Sorry lief, sorry! Het spijt me.

Dikke kus en een knuffel,
Thomas.

Met een brok in mijn keel, met tranen in mijn ogen loop ik naar de kamer van Thomas.
zachtjes open ik, zonder te kloppen, zijn deur en loop naar binnen. Daar ligt hij, opgekruld, snikkend in bed. De adem word me even ontnomen. Had ik hem dit aangedaan? Ik ging in dezelfde houding tegen hem aan liggen, mijn hand op zijn hart. “Laten we het proberen, maar als het niet goed voelt dan stopt het direct.” Zeg ik zacht. Hij draait zich om en kust me zacht. Ik voel zijn natte wangen tegen de mijne, hoe we allebei adem te kort komen. “Het spijt me, Thomas! Ik hou van je, maar ik wil niet teleurgesteld worden.” Hij knikt en beloofd met dat het nooit zal gebeuren. Snel gaan we nog even naar Dave, hij moet het weten, voordat hij er op een verkeerde manier achter komt. Daarna vallen we met z’n drieën in zijn tweepersoons bed in onze kleren in slaap. Ik tussen beide jongens in.

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

oke ik ga verder lezen

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

verderrrr

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

vind dat je erg leuk schrijft trouwens, en dat zeg ik, iemand die normaal echt nooit leest omdat ze het te saai vind haha

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

nog ff iets schrijven haha, anders verdwijnt het bij mijn lijstje van die dingen waarop ik het laatste gereageerd heb haha :")

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

haha Straks komt er denk ik nog wel meer
Fijn dat je het leuk vind

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

De volgende ochtend is Dave al weg als Thomas en ik wakker worden. Ik voel me gelukkig, maar de angst is nog niet compleet weggevaagd. Pas als ik zijn lippen op de mijne voel, weet ik dat ik niet droom, maar dat we echt bij elkaar zijn. Nog een tijdje liggen we daar samen voor dat we samen naar beneden gaan voor het ontbijt. Ook daar is Dave niet. Ik voel me schuldig, want natuurlijk heb ik ook al het scenario bedacht dat hij mij ook leuk zou kunnen vinden. Thomas ziet dat ik in gedachten ben en tikt me aan. “Waar dacht je aan?” vraagt hij me. Even schud ik mijn hoofd heen en weer alsof ik mezelf wakker moet houden. “Ik vroeg me gewoon af waar Dave zou zijn. Hij was zo vroeg weg. Misschien… Misschien vind hij het moeilijk dat we iets hebben, omdat hij me misschien ook wel leuk vind?!” antwoord ik. Thomas kust me, zegt me hoe lief ik ben, dat ik me geen zorgen om Dave hoef te maken. Ik heb immers voor Thomas gekozen, maar wat als dat gevoel van gemis blijft, dat het nooit helemaal vertrouwd zal voelen bij hem?

’s Middags is hij nog steeds niet thuis en Thomas besluit hem te bellen. Het is weekend, dus hij kan niet naar school zijn. Hij neemt op en blijkt in het café te zijn. Aan Bart te horen is het verstandiger als wij hem komen halen, omdat hij al behoorlijk gedronken heeft. Dus toch, denk ik, hij vindt me dus toch leuk. Misschien hadden Thomas en ik ons ook wat minder klef moeten gedragen, zodat Dave niet het gevoel zou hebben dat hij buitengesloten word. Ik sta op en pak mijn jas, ik moet hem vertellen dat hij niet aan de zijlijn blijft staan, dat hij ook nog meetelt. Eenmaal bij Bart aangekomen zie ik Dave half hangend op een stoel zitten. Bart komt naar me toe gelopen, vraagt me wat er aan de hand is. Hij verteld, nadat ik alles heb uitgelegd, dat Dave het altijd over mij heeft. Mijn hoofd is een warboel van emoties en met Dave valt niet te praten. Thomas is me achterna gekomen en helpt me Dave naar buiten te krijgen. Ik betaal de rekening aan Bart, waarna we met z’n drieën naar huis gaan en Dave op de bank dumpen. Direct erna ga ik weer weg, weg van hier, nadenken in het park. Wat moet ik nu? Wat moeten wij nu?

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

Ow whoops ik kom nu m’n bed pas uit, dus vandaar dat ik het nu pas lees!

go on (:

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

Nu pas uit bed, zo, da’s lekker!
Haha ik kom niet meer verder, loop beetje vast =(

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

^nouja had overgeef neigingen zodra ik bewoog dus ik dacht blijf maar ff fijn liggen haha, en toen was ik weer in slaap gevallen :’)

ow das jammer haha, nouja ik blijf dit topic gewoon volgen dus doe maar op je gemak (:

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

ahw das vervelend! Gaat het nu weer beter? =) Rustig aan doen!

Ik doe m’n best om toch snel weer wat te plaatsen, maar dank je wel!
Jij geen ideeën xD

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

^ ja gaat nu heel wat beter nadat ik wat gegeten had, gelukkig! (:

hihi is prima
uhm ik en ideeën? pff uhm
ik vind zó niet creatief met zulke dingen, maar ik zal proberen iets te verzinnen, dan laat ik het je weten ;O

Horrolady · 9 juni 2021 om 20:12

gelukkig maar! Niets ergs toch, gewoon griepje ofzo?
haha zou je die dan kunnen noten ipv hier zetten, kan niemand ze jatten
tof dat ik 1 lezer heb

Jamie4 · 9 juni 2021 om 20:12

^ja is gewoon een griepje, wel gemeen dat ik dat altijd heb als ik vakantie heb haha :")
maar ach is bijna over weer dus (:

ja noten doe ik sowieso, ik ga eerst nog eens brainstormen! (: