Een jongen via internet leren kennen

Liefde & Boys
#1

Hoihoi!

Nou ik heb 3/4 maanden geleden een jongen leren kennen via het internet… Hele aardige en lieve jongen… Sinds dien skypen we dus bijna elke dag, en ik heb nog nooit zo’n grappige jongen leren kennen. Echt om alles kan ik lachen… Bovendien is het echt een best wel nette jongen, rookt/drinkt niet en gaat nooit uit eigenlijk -helemaal gefocust op voetbal haha- maar ook gewoon zo aardig. Hij kent me ondertussen door en door en andersom ook…

Gisteren heb ik een soort van verklaring afgelegt dat ik hem écht heel leuk begin te vinden en daar hebben we heel lang over gepraat wat echt heel fijn was… En het is ook wederzijds…
Het is dus echt een jongen die ik als beste vriend zie, aangezien we over alles kunnen praten en lachen… Maar waar ik langzamerhand ook echte gevoelens voor begin te krijgen… Hij is namelijk totaal niet lelijk (lees; superknap…) en echt zo lief, en ik heb zoveel gedeelt met hem qua mijn leven ook gewoon…

Maar het probleem is, hij woont hier niet 1 2 3 van mij vandaan… In tegendeel, je bent ongeveer 40 minuten bezig met het reizen naar zijn stad… En het probleem is dat ik dat nooit ga mogen van mijn moeder… Ik mag al niet naar Amsterdam met vriendinnen (wat redelijk dichtbij is)… Dus eigenlijk zit ik een beetje met de afstand… Stiekem doen kan ik 1 keertje, maar vaker ook niet… En ik werk niet ofzo, dus de treinkaarten betalen kan ik ook niet…

Hij wil ook hier naartoe komen (dat gaat hij overigens binnenkort doen) maar dat kan hij natuurlijk niet altijd doen…

Ik zit hier best wel mee, want hij is gewoon dé perfecte jongen voor mij… En nu ik gevoelens begin te krijgen, weet ik echt niet wat ik moet doen…

Heeft iemand misschien suggesties of ideeën hoe dit toch kan werken, want ik kom er zelf niet echt uit…

Liefs

UPDATE

Hoi! Hier een update! Ik was gisteren naar zijn stad afgereist met een vriendin met idee daar te gaan shoppen en hem ook nog te ontmoeten.

Hij kon maar heel eventjes maar het was ZO awkward… Mijn vriendin had er sowieso geen zin in en had niet echt door hoeveel dit voor me betekende dus die had al snel kom we gaan… Dus ik zat echt onder een druk…
Het is niet dat ik haar weg wilde hebben, maar ik wilde (al was het maar 5 minuutjes) heel even de kans krijgen om alleen met hem te zijn, zodat het minder awkward zou zijn snapje… Maar na zoveel hints te geven, was ze vastberaden om gewoon te blijven (ook niet even alvast naar de kassa) waardoor de situatie echt heel erg ongemakkelijk was en er vrij weinig is gesproken en gedaan…

Heeel erg jammer vond ik dit, en nee ik geef de schuld niet aan me vriendin, maar dit was zo belangrijk voor me, en die 5 minuutjes konden al heel wat veranderen snap je… Achja… Ik ben echt bang dat ik me nu echt niet meer leuk vind ofzo… Ik ben zo onzeker sinds gisteren… zucht…

#2

Ingewikkeld.
Als je open kaart speelt naar je ouders, dat je iemand hebt leren kennen die niet zo dichtbij woont, dan weten ze waar ze aan toe zijn.
Stel dat het klikt en het wordt echt wat, dan kunnen je ouders je altijd heen en weer brengen als het zover is.
Kortom: open kaart spelen!

#3

Ten eerste: Hoe oud ben je?
Ten tweede: ik woonde 3 uur bij mijn ‘perfecte internet jongen’ (die later ook gewoon 10 maanden m’n vriend was, maar ik woon al op mezelf, etc.) dus dat kan prima.
Ten derde: Leg het voor aan je ouders, vertel hoe je je voelt en dat je hem graag een keer in het echt wilt ontmoeten. Stel voor dat ze met je meegaan naar de stad, hem even ontmoeten en jullie dan met z’n 2’n iets gaan drinken en je later met je ouders weer naar huis gaat.

Sowieso niet stiekem gaan doen, dat kan alleen maar verkeerd uitpakken.

#4

Vergeten bij te melden, mijn moeder is erg uhm hoe zeg ik dat… sceptisch? over vriendjes. Zo heeft ze het liefst dat ik daar pas aan begin als ik 18 ben… (als het aan haar zou liggen…) natuurlijk kan ze het niet verbieden maar het is nogal zo dat we niet zo’n goede band hebben dat we dat soort zaken zo gewoon bespreken snapje? Vandaar dat vriendjes altijd ‘stiekem’ was bij mij…

#5

Ik vraag me af hoe oud je bent, want 40 minuten is echt niet ver weg vind ik.

#6

Ik ben 15 en hij is 16… En over je derde punt, zie mijn reactie hierboven…

Toch bedankt <3

#7

Ik ben 15, en ja klopt maar mijn moeder is nogal bezorgd over dat zo zaken en probeert zoveel mogelijk te vermijden door te verbieden snapje? -40 minuten reizen met de trein trouwens-

#8

Op jou leeftijd had ik ook een jongen online leren kennen uit rotterdam, daar mocht ik ook niet heen. Was ik ook boos over maar opzich snap ik het wel vanuit mijn moeders oogpunt. Misschien kun je hem met je moeder laten praten? Of gewoon met vriendinnen een dagje gaan shoppen in amsterdam en “toevallig” afspreken dat je hem heel even daar opzoekt in de stad.

#9

Tja, eigenlijk heb je nu elk advies al afgewezen.

Als je niks probeert zul je ook nergens komen. op je 15e is 40 minuten níet verweg en kost je hoogstens 15 euro aan treinkosten: dat is ook niks, zeker als het ‘de perfecte jongen’ is.

En ja. Je hebt dan wel een goede band met je moeder, maar ze zal er altijd zijn: je kunt beter dingen met haar bespreken ook al gaat het dan niet super vlot dan alles van haar verborgen houden.

Wel een beetje je best doen als het zo’n gigantisch probleem is.

#10

Dit komt me zo bekend voor, m’n vriend heb ik ook leren kennen via het internet.
Hij wist alles van me, kon alles met hem delen, kon met hem lachen en alles, kortom ook mijn perfecte droom jongen. Hij woonde vier en half uur van mij af. (hij in zuid Limburg en ik bovenin Drenthe) Na drie maanden kwam hij naar mij toe. Ik had niks tegen m’n ouders gezegd, want op mijn 15e had ik dat nooit gemogen. Uiteindelijk kwamen ze er een dag later achter. Heel veel ruzie gehad, maar nu bijna elf maanden later, ben ik nog steeds smoor verliefd en m’n ouders hebben het geaccepteerd. In zulke dingen zijn ze meestal wel makkelijk. Ze hadden het zeker fijner gevonden als ik het had gezegd, maar ik was zo bang dat het niet mocht en ik wou het zo graag. Uiteindelijk had het echt wel gemogen, maar dat is achteraf.
Als ik jou was zou ik het gewoon zeggen. Die veertig minuten valt echt reuze mee! Vertel je moeder gewoon hoe je je voelt en misschien kun je hem ontmoeten bij je huis zodat je moeder hem direct kan zien? (:
Succes in ieder geval!

#11

Er is heel veel gebeurt tussen mij en mijn moeder waardoor ik het idee om het te bespreken heb afgewezen aangezien ik er niet zoveel kans in zie… (zie mijn andere topic van een tijdje geleden: http://forum.girlscene.nl…_van/list_messages/176109) Ik heb dus nooit kunnen praten met mijn moeder, niet over de kleinste dingen… Dus vandaar dat ik het een beetje betwijfel of ze dit gaat accepteren aangezien ze in staat is om alles te doen om dat te verzieken om het zo maar eens te zeggen…

Vandaar, anders had ik het allang geprobeert… Het is ook een beetje taboe in ons cultuur om als meisje zo ‘‘jong’’ een vriend te hebben dus vandaar dat ik een beetje angstig ben… Maar stiekem doen is eigenlijk geen optie dus wat je zegt daar heb je wel gelijk in, ik móet met haar praten maar HOE kan ik dat het beste doen zodat ze me begrijpt…

#12

En het idee dat ik haar moet vertellen dat ik hem via het internet ken zal haar al helemaal niet op haar gemak stellen ben ik bang… =(

#13

Begin dan eerst over het feit dat je een leuke jongen hebt ontmoet, veel met hem praat, dol op hem bent, etc. En dán pas zeggen dat je hem van het internet kent.

Dus van niet ‘HOI. IK KEN EEN JONGEN VAN HET INTERNET EN HIJ IS LEUK MAG IK HEM ONTMOETEN!?’. Dat is niet handig.

Je moet het subtiel houden, en ja. Je kunt ook gewoon wachten. Het heeft ook 2,5 jaar geduurd voordat ik mijn internet jongen ontmoette, ook deels omdat we beide geen zin hadden in prut met ouders om 15 jarige leeftijd. Als je het gewoon vriendschappelijk houdt is het ook leuk, ook via internet. En vaak lopen intensieve internet relaties stuck in real life, dat moet je ook niet vergeten.

#14

Je hebt gelijk… Ik denk dat ik hem eerst wil ontmoeten, dat kan over twee weken zijn of pas over een paar maanden… En dan als het goed klikt en de gevoelens nog groter worden dat ik het dan aan mij moeder vertel… wat je zegt op een subtiele manier… Al zit ik hier echt tegenop, want ze kan of goed reageren of heeeel slecht met maatregelen etc… Maar ik denk dat ik de risico dan maar gewoon moet nemen…

#15

Ai dit is echt een hele moeilijk situatie, heb net het andere topic van je moeder gelezen en is het al beter geworden? Als je moeder ook niet met jou praat over haar verleden ofzo, is er dan niet iets gebeurd? Je moet iets doen waardoor er een knopje in haar hoofd omgaat van hee, dit is niet goed. Een brief schrijven bijvoorbeeld, waarin je stuk voor stuk al je gevoelens uit en je verteld hoe je over alles denkt. En met die jongen, laat hem gewoon een x naar jou toekomen. Als hij van de situatie van ja moeder weet zal hij dat vast wel begrijpen. Ga dan een x na school of wat dan ook iets drinken. Gewoon om elkaar in het “echt” te leren kennen.

#16

Die jongen kan toch ook naar jou toe komen?

#17

Ja het gaat al veeeeeeeel beter als toen, maar de band is nu een beetje geforceert snapje? Ze doet haar best… Maar het voelt niet echt natuurlijk aan… Ik ben al blij dat ik over dingen kan praten, maar jongen blijven nog een beetje een issue… Al denk ik niet dat ze heel moeilijk gaat dan om het feit dat ik iemand leuk vind… Ik denk dat ze meer moeilijk gaat doen om het feit dat hij daar woont… En dat ik daar naartoe dan ga met de trein en omdat ze ook jongens gewoon niet vertrouwt…

#18

Ja sowieso, maar is ook niet eerlijk voor hem om dan telkens treinkaartje te betalen hij werkt ook niet… Dus af en toe naar hem toe lijkt me ook gewoon leuk… Maar ik ga gewoon de risico aan door er met me moeder over te hebben…

#19

Als je leest zei ze dat hij binnenkort naar haar toe gaat.

#20

Ehmmmm… laat je moeder en die jongen met elkaar skypen :'o
Deden mijn moeder en mijn vriendje ook toen hij hier wou komen om te meeten.
Ze vond het wel goed…