Een groot probleem, hulp/advies nodig

Lifestyle
#1

Ik ben een meisje van 18 jaar en zit erg in de knoop met mezelf. Ik denk dat er niet 1 ding speelt maar meerdere dingen. Jullie hoeven het niet te lezen maar ik moet even mijn Ei kwijt en in hoop dat ik hier misschien steun vind.

  1. Heb ik 't gevoel dat mijn ouders mij in de steek laten. Ik moest m’n moeders huis uit, omdat ik anders daar geld moest betalen om daar te wonen. Daarop kan ik ook nog eens zelf mijn studie en alles wat ik maar nodig heb zelf betalen. Dit geeft mij erg veel geldstress en in mijn omgeving word iedereen die ik ken wel financieel​ ondersteunt door zijn ouders. Ook werd ik vaak met ruzies met mijn stiefvader niet gekozen door mijn moeder… Met andere woorden ik kon weer naar m’n vader gaan voor een tijdje tot de ruzie over was, want anders ging hij weg (boehoe).

  2. Ik voel me ongewenst. Ik ben te direct… Mensen vertellen mij dit vaak, maar dit is nu eenmaal hoe ik ben… Ik ga niet lopen liegen, ik geef je mijn eerlijke mening (altijd) en ga er niet omheen draaien… Nu zorgt dit alleen wel voor veel problemen aangezien niet iedereen hier van houdt. Ik heb ook maar een groepje van 4 close vrienden maar die zitten niet bij mij op school en die zie ik niet vaak meer. Ook zijn die ook weer niet zo close want ik voel niet die band… Want ze hebben allemaal z’n goed leven en kunnen niet met mij hierover praten

  3. Voel ik me alleen… ik heb 't idee dat mensen mij niet leuk genoeg vinden. Ik probeer altijd contact te zoeken, maar nooit vindt iemand me leuk genoeg om me als vriend te maken heb ik t idee… Ik praat wel met veel mensen in de klas, maar ik heb nooit het gevoel dat het klikt. Ook krijg ik dus ook niet veel steun van m’n ouders want mijn moeder zette me zelfs het huis uit, omdat ik weigerde geld te gaan betalen. Ook heb ik t idee dat mensen mij soms raar vinden. Ik reageer heel anders dan het standaard type mens op dingen… ik kan met sommige dingen veel meer zitten en ook niet loslaten, maar ik kan ook vaak niet begrijpen waarom mensen dingen doen… omdat ik die misschien nooit zo zou doen… Ik ben ook anders dan het standaard 18 jarige meisje heb ik het idee. Vaak heb ik vrienden ook niet voor lang of staan ze niet dicht bij me ze vinden mij de tweede keuze als iemand anders niet kan … Ik zie dus ook niet echt het nut in van vrienden, want ben al vaak mensen verloren…

  4. Vroeger had ik niemand die mij kwam troosten behalve mijn kat. Ze dachten altijd dat ik boos was of gaven er denk ik niet om. Mijn kat was er altijd en er was niemand anders die mij trooste… Maar die is dus nu overleden, hierdoor zit ik vaak snachts te huilen omdat ik niemand heb die genoeg om me geeft of die er is om me te komen troosten.

  5. Ik heb een relatie… Ik sta in m’n relatie als die komt eerst en andere komen op de tweede plek. Dit komt vooral dus om de andere redenen aangezien ik ook niet echt weet wat echte vriendschap is denk ik. Alleen is mijn vriend totaal 't omgekeerde en kiest hij zijn vrienden vaak voor mij… Nu is het niet zo dat ik 'm niet vaak zie maar als hij dan een keer hun kiest voelt dat toch kut… Hierdoor raak ik heel onzeker over of ik wel wat waard ben want als hij de keuze voorgelegd krijgt kiest hij zijn vrienden…

  6. Dit alles zorgt voor onzekerheid ik wil veranderen ik wil zijn zoals normale mensen zijn… maar tegelijkertijd zal ik dan niet meer mezelf zijn en ik weet niet of dat goed of slecht is… Want om je zelf opnieuw te gaan vinden is een heel proces en ik denk niet dat je jezelf zo erg kan gaan veranderen dan ben ik gewoon mezelf niet meer. Dus weer een ander dilemma.

  7. Als laatste weet ik niet of dit nou de kwaliteit is om nog in het leven te blijven… Ik heb geen familie die dus om mij geeft, geen hartsvriendinnen waar ik alles bij kwijt kan en ik voel me vaak dus depressies… Vroeger dacht ik hier dus ook wel eens over na maar dan zei ik zovan nee ik wil nog m’n eerste kus krijgen , O.id. Maar aangezien ik dat allemaal al heb gedaan… Heb ik ook niet echt meer een houvast of een anker waar ik me aan vasthoud zodat ik mezelf niet inbreng, erg pessimistisch maar zo voel ik me wel… Ik denk dat ik niet het type ben voor zelfdoding puur omdat t teveel werk is teveel drama… Maar als ik aangereden word of niet meer wakker word zou dat dan ook geen probleem zijn.

En ik hoor jullie al denken goh ga naar een psycholoog of ga naar dit of zus of zo… Maar voor een psych heb ik denk ik geen geld of ik kan maar één standaard aantal keer gaan en daarna houd t op… Dit helpt mij dan ook niet. Maar als iemand mij kan vertellen hoe ik dit wel geregeld kan krijgen zonder mijn kosten dan hoor ik 't graag. Het jammere vind ik vooral dat ik op 18-jarige leeftijd mij al zo waardeloos mag voelen.

Maak je geen zorgen hoor de komende jaren roest ik ( hoop ik ) nog verder, maar ik wil graag wel iets aan mijn leven verbeteren als daar iets aan te doen valt.

#2

Ga naar een psycholoog. Ongeacht of je dit niet kan ophoesten, maar als je zo door blijft gaan in je leven kom je nooit een stap vooruit. Je zit nu heel erg vast in je idee dat je het ‘zo zwaar’ hebt, wat je vast ook hebt, maar daarin blijven hangen doet jou en je omgeving geen goed. Ja, je moeder heeft je eruit gezet. Je kan daarin blijven hangen, of je realiseren dat je gewoon door moet gaan. Ja, soms mag je hier een avond keihard om janken en krijsen, maar life goes on en als jij daar niet je best voor doet, loop je zoveel mooie dingen mis.

#3

Ga inderdaad naar een psycholoog. Veel hogescholen/universiteiten hebben studentpsychologen die je gratis of tegen een kleine vergoeding kan bezoeken. Anders kan je waarschijnlijk terecht bij je huisarts, die je weer kan verwijzen naar de praktijkondersteuner; het is dan wel geen echte psycholoog, maar het is wel gratis en kan veel steun bieden.

#4

Nou wat een verhaal! Het is niet niks wat je moet mee maken. En in veel dingen herken ik mijzelf wel (je thuissituatie). Ik vind dat je wel gelijk heb over het gedoe met een psycholoog…het is idd vaak geld klopperij en daar mee zijn je problemen helemaal niet mee opgelost. Het is lastig dat je geen goede vriendin in de buurt heb waar je je ei bij kwijt kan. Want dat helpt namelijk erg goed. En bij je relatie? Kan je daar goed je ei bij kwijt? Want het lucht altijd een hoop op als je het kwijt bent en dan proberen samen naar oplossingen te gaan zoeken. Ik hoop dat je er iets op vind. Want zo is het natuurlijk niet leuk! Liefs

#5

Volgens mij krijg je met verwijzing van je huisarts (soms) psycholoog bezoeken vergoed vanuit de zorgverzekering.

Wat hierboven gezegd wordt over geldklopperij is echt onzin. Psychologen hebben jarenlange studie gevolgd en weten heus wel wat ze doen, echter hebben sommige behandelingen meer tijd nodig, en zullen sommige problemen nooit helemaal overgaan, maar zij helpen wel je leven weer leefbaar te maken, zodat je weer ‘‘normaal’’ kan functioneren

#6

Maak een afspraak met je huisarts! Dan kun je terecht bij de praktijkondersteunend psycholoog en dit is gratis. Verder wordt bij mij de therapie vergoed door mijn zorgverzekering, misschien is dat bij jou ook? Anders even voor 1 januari een andere kiezen? T is echt belangrijk dat je goede hulp krijgt! :sob::muscle:

#7

Allereerst, super bedankt iedereen voor het antwoorden. Het was een lang verhaal en ik had niet gedacht dat iemand het wou lezen.

Om op de vraag terug te komen of ik mijn ei bij mij vriendje kwijt kan, moet ik antwoorden dat ik dat niet weet. Ik vertel hem wel dingen, maar ik denk niet dat ik hem teveel met mijn zooi wil bezadelen. Veel vrienden hebben hem weleens hoe hij het vind dat ik z’n leven heb. Het antwoord is dan altijd lekker vaag en ik vind dat dan gelijk weer ongeïnteresseerd. Dusja ik denk niet dat als ik echt zo willen praten het met hem kan doen. Plus het zou alleen maar medelijden kweken, waar ik een ontzettende hekel aan heb…

Ik ga sowieso even kijken of ik t vergoed kan krijgen en mezelf erin verdiepen, maar ik las dat het vaak maar een aantal uren zijn die vergoed worden en daarna zou ik moeten stoppen wat niet echt ergens toe zou leiden… Dus dan zou ik voor de tweede optie gaan die gratis is :slightly_smiling_face:

#8

Je moet je wel realiseren dat er maar een beperkt aantal behandelingen vergoed wordt, maar je kan nu nog voor het nieuwe jaar je verzekeringspolis bijstellen dus als je weet dat je naar de psycholoog wil gaan dan kan je dat nu beter veranderen.
En een beperkt aantal behandelingen kan ook zeker helpen, meestal wordt er een behandelingsrichtlijn gegeven na je eerste gesprek bij de psycholoog.

#9

Zoals iedereen al zegt, ga naar een psycholoog. Basis GGZ is tot op bepaalde hoogte vergoed bij een doorverwijzing van de huisarts. Je kan altijd gewoon eerst met de huisarts praten, die kan je altijd doorverwijzen. Een psycholoog kan dan vervolgens een behandelingsplan opstellen dat binnen de vergoede zorg valt.
Het klinkt een beetje alsof je depressief bent. Ik ben natuurlijk geen arts, maar zo komt het wel op mij over. Dat kan je niet alleen oplossen, daar heb je echt hulp bij nodig.

Heb je iemand waar je bij kan wonen? Waar je een langere tijd bij kan verblijven zodat je in ieder geval een vaste plek hebt.