Hey meiden/dames,
Ik zal gelijk maar met de deur in huis vallen, ik ben een hetero aseksuele man in een lastige situatie die ik niet bij mannen neer kan leggen. Daarbij ben ik er sinds een half jaar achter dat er ook nog een flinke dosis hsp bij zit waardoor ik over alles en nog wat veel te veel nadenk en nog wat vertrouwens issues door dingen uit m’n verleden. Niet jaloers ofzo maar vertrouw mensen in het algemeen niet zo snel. Een lekker wrak dus en daarom ook anoniem hier :).
Hoe dan ook, ik denk dat vrouwen mij in dit geval veel beter kunnen helpen en ik beloof plechtig dat ik dit forum alleen voor deze vraag zal gebruiken.
Ik ben ondertussen 33 en nooit echt verliefd geweest. Wel eens lichte gevoelens na een hele lange tijd maar die verdwenen telkens weer braaf. 1 x seks gehad wat ik echt gedoe vond en eigenlijk gewoon helemaal niks. Ik kan wel opgewonden raken en val op vrouwen maar geen interesse in seks.
Nu denk ik dat ik na al die jaren toch gevoelens voor iemand krijg. Moeilijk te zeggen omdat ik dat nooit echt heb gehad, maar waar ik nu mee zit is het volgende,
Ik begin nu gevoelens te ontwikkelen voor een hele goede vriendin van me. Ik ken er nu een jaar of 3 en zit dus lekker diep in de friendzone. Omdat ik echt compleet gevoelloos ben voor seintjes heb ik geen idee of zij ook wat voor mij voelt. We liggen wel goed op 1 lijn met veel dingen en soms heb ik het idee dat er wel wat speelt maar kan dat verschrikkelijk slecht inschatten en de vriendschap is mij gewoon heel veel waard.
Nu weet ik wel dat ze op oudere mannen valt (en ze is ouder dan ik) en het liefst niet Nederlands (wat ik ben) maaaar, en dit heb ik ooit gevraagd, als de “ware” nu toch Nederlands en jonger is dan gaat ze dat niet uit de weg.
Ik weet wel dat ze van seks houdt en graag kinderen wilt. Iets waar ik ook niet over uit ben.
Mijn gedachtegang nu is, ik kan haar niet geven wat ze wilt dus ik laat het hierbij, maar wat als ik hier nu dus gruwelijk naast zit en door het stomme overdenken iets laat schieten waar ik later spijt van ga krijgen.
Ik kan het er uiteraard over hebben maar de kans dat het daarna mega ongemakkelijk wordt is vrij groot. Echter, als ze wel gaat daten straks dan is de kans er weer dat ik dat niet trek en dat die vriendschap alsnog minder wordt.
Zoals ik het nu zie als ik het erover heb dan kom ik op de volgende uitkomsten,
Eerst de negatieve kanten:
- Ik vind haar leuk en zij mij niet = ongemakkelijk en vriendschap wordt lastig.
- We vinden elkaar blijkbaar leuk maar door de aseksualiteit of iets anders werkt het niet en vriendschap valt weg omdat 1 van de 2 het er niet mee eens is.
Maar gelukkig weet ik dat het ook positief uit kan vallen:
- We proberen er wat van te maken maar lukt van beide kanten niet, vriendschap blijft.
- We vinden elkaar leuk en leven nog lang en gelukkig.
Jullie begrijpen misschien wel dat dit lastig is om met mannen hierover te praten. Een man die niet van seks houdt is bij voorbaat raar en een vriendschap met een vrouw ook. Daar probeer je relaties mee aan te gaan als je er wat voor voelt en anders is het jammer dat de vriendschap dan voorbij gaat.
Ik weet in ieder geval even niet hoe ik hier mee om moet gaan en omdat vrouwen naar mijn idee een stuk begripsvoller zijn en misschien beter advies hierbij kunnen geven hoop ik dat jullie een uitzondering voor mij kunnen maken en me kunnen helpen :).