-
Dan ik.
En bij een verslaving is het moeilijk andere prioriteiten te zien. Je lichaam gaat denken naar de drugs, als een levensbehoefte.
De enige optie is afkicken, maar jij kan niks doen. Dat moet hij doen.
Goed gesprek met hem aangaan. Als hij écht niet met je wil praten, moet je het maar uitmaken. Ik vind het belachelijk dat hij niet gewoon met je wil praten, dat is onderdeel van een goede relatie.
Ik snap dat het heel vervelend is, maar misschien moet je tegen hem zeggen dat hij kan kiezen. of zijn vrienden en zijn verslaving of jou. als hij echt van je houd dan kiest hij voor jou. Kiest hij voor zijn vrienden en zijn verslaving dan ben je beter af zonder hem.! Het is misschien heel moeilijk maar als hij niet voor jou kiest heb jij er niks aan !
Sorry dit is mijn mening 
Ik snap dat het heel vervelend is, maar misschien moet je tegen hem zeggen dat hij kan kiezen. of zijn vrienden en zijn verslaving of jou. als hij echt van je houd dan kiest hij voor jou. Kiest hij voor zijn vrienden en zijn verslaving dan ben je beter af zonder hem.! Het is misschien heel moeilijk maar als hij niet voor jou kiest heb jij er niks aan !
Sorry dit is mijn mening
Maar kan ik hem hier niet bij helpen? Of hem laten inzien dat hij moet afkicken want hij begrijpt zelf niet hoe slecht hij bezig is
Heb je al wel eens nadrukkelijk tegen hem gezegd dat hij slecht, maar dan ook echt superslecht bezig is? Misschien beseft hij het dan wat beter.
Dat heb ik ook al gezegd. Als het over zijn verslaving gaat klapt hij dicht of draait hij met zijn ogen om te laten zien dat het hem niet aanstaat, alsof ik aan het zeuren ben. Ik ga hem gewoon eens dwingen erover te praten denkik
Ja ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Maar ik heb niet echt advies voor je, zolang iemand zelf niet 100% wil, gaat er niets gebeuren.
Laat hem maar een paar keer flink op zijn bek gaan, misschien dat hij dan realiseert waar hij mee bezig is.
Goh dat vind ik zooo moeilijk om te doen… maar mss is het wel noodzakelijk. Weetje ik verwacht ook niet dat hij van de enige dag op de andere met alles stopt, hij moet gewoon stoppen met elke dag die rommel te slikken. Ik vrees dat hij voor mij kiest maar er niks zal veranderen… ik kan iig proberen 
Ja, het een oor in en het ander weer uit. Het erge is dat hij zijn vader door drugs is verloren en nóg niet inziet dat hij hetzelfde pad opgaat.
Een verslaafde is gewoon niet betrouwbaar, omdat die beloftes e.d. breken geen keuze is, maar hij kan niet anders want hij is verslaafd.
Als dit mijn vriendje was had ik hem persoonlijk naar een afkickcentrum gebracht. Maargoed, hij moet het wel zelf willen.
Daar heeft hij al eens gezeten en hij wou er nooit meer terug heen. Maar als hij daar niet naartoe wil en hij wordt nog eens opgepakt moet hij naar een gesloten instelling en dat is veel erger, dus het is eigenlijk wel dom dat hij het niet wil.
Hoe oud is je vriend? Heb je weleens met zijn ouders over zijn drugsprobleem gepraat? Zij zouden het beter kunnen aanpakken dan jij. Je bent 16 jaar oud en het is zonde dat je je nu al zoveel zorgen moet maken om je vriend. Omdat je nog zo jong bent zou ik zeggen, dat je een verslaafd persoon beter kwijt dan rijk bent in je leven, ookal is dit natuurlijk erg moeilijk voor jou. Maar je bent maar 1x jong en wanneer je het gevoel hebt dat drugs belangrijker zijn dan jij, kun je beter afstand van hem nemen. Tenzij hij bereidt is om aan zijn probleem te werken, maar uit jouw verhaal maak ik dat niet op.
mn ex was verslaafde. En verslaafde hebben weinig gevoelens. Hij houd vast wel van je, maar als hij onder invloed is kan hij dat niet eens voelen.
Beloftes moet je niks van aan trekken. Komt niks van. Bij mn ex werd het ook steeds erger. Een x issie zelfs vreemd gegaan bij het uitgaan omdat hij ervan overtuigd was dat ik dat meisje was…tja wat moet je dan zeggen?
Je moet eerst denken aan jezelf. Mn ex had ook van die opmerkingen van dus je gaat bij me weg omdat ik drugs gebruik? ik kan er ook niks aan doen dat ik verslaafd ben. Hou je dan zo weinig van me? bla bla bla
Ik werd er echt depressief van. Letterlijk. Ik deed niks meer.
Gelukkig maakte hij het na een jaar uit. Ookal kreeg die gelijk spijt. Maar toen begon hij met dreigen. Hij heeft me 37 x op 1 dag gebeld. Ik heb toen de politie gebeld. Gelukkig is hij erna gelijk bij gedraaid en in een kliniek gaan zitten. Daar kwam naar boven dat hij ook nog es skitzofrenie had.
Dus meid. ik zeg je dit, laat het niet zo ver komen. Verslaafd ben je met zn 2e omdat jij net zo hard de gevolgen leeft. Praat anders met zn familie. Of zoek folders op met hulp en neem die mee naar hem. Hij zal of nee zeggen of doen alsof die het wel wilt. Maar daarvoor moet hij zijn omgeving veranderen. En als jij al zegt dattie altijd met zn vrienden hangt dan gaat dat niet lukken
Hij is ook 16. Dat van zijn ouders zal helaas moeilijk gaan, zijn vader heeft zelfmoord gepleegd (was ook een verslaafde) en zijn moeder is alcoholverslaafd en ik denk niet dat ze zich echt veel aantrekt van hem :s.
Ik heb zoveel leuke momenten met hem meegemaakt maar nu ik dit allemaal typ kom ik stilaan tot het besef dat ik hem moet loslaten. En toch hou ik zoveel van hem dat ik hem niet kan loslaten… Ergens blijf ik hopen dat hij veranderd maar die kans is zo klein he. 
Dit vind ik een beetje zwart-wit, bij een verslaving gaat het niet om “kiezen”. Mijn pa heeft jarenlang een alcohol verslaving gehad en heeft ons (mij m’n ma en broertje) echt extreem veel verdriet mee aangedaan en hoe veel hij ook van ons hield het gebeurde keer op keer gewoon weer.Het is moeilijk te erkennen dat je echt verslaafd bent en hij ziet het waarschijnlijk niet zo.
Wow hier kan ik me echt in vinden… Hij zegt ook dat hij er niks kan aan doen, hier zit wel waarheid in maar hij doet niet eens zn best. Zo ver wil ik het niet laten komen, ik ben momenteel wel ongelukkig maar niet depressief en dat wil ik echt vermijden.
Met zijn zus heb ik er al wel over gepraat, zij denkt hetzelfde als mij. Zij is echt een goed meisje trouwens! De volgende keer als ze op facebook is zal ik eens praten over oplossingen enzo.
Hij had ooit vrienden die geen drugs gebruikten maar die contacten zijn helaas vervaagd, dan moet hij daar maar terug mee omgaan als hij wil.
Echt bedankt
uitmaken kan een optie zijn… maar je kan er ook een totaal averechts effect mee bereiken, waardoor hij alleen maar meer wegvlucht in de drugswereld…
kan je niet met zijn ouders praten? Ik snap dat je je dan een soort verrader voelt, maar uiteindelijk zal hij je hier dankbaar voor zijn want nu gaat hij naar de klote (ookal beseffen drugsgebruikers dat nooit/willen ze het niet toegeven).
oh edit, ik lees nu dat van zn ouders. Mss iemand anders die hem dierbaar is? Opa, oma, andere familie die WEL het goede met hem voor hebben.
Want zijn verslaving komt dan zeer waarschijnlijk voort uit het feit dat zijn ouders ook allebei verslaafd zijn en hij zal best een moeilijke jeugd hebben gehad denk ik dan (als je daar van jongs af aan mee geconfronteerd wordt).