Ooit het gevoel gehad, dat er soms iets mis met je is? Dat het niet klopt? Dat je luistert naar jezelf en iets wilt doen maar gewoon niet kan? Ik moet dit na jaren toch zeggen. Ik zal het nooit iemand vertellen, daarvoor is het telaat. Ik zou het ook niet kunnen.
Ik zal me even voorstellen. Ik ben (Emma) nep naam. Ben zeventien jaar en heb me ups en downs. Vanaf ik me kan herinneren, heeft me halfbroer me misbruikt. Ik weet niet zeker of ik het zo kan noemen want hij wou me altijd vingeren. Altijd als hij er was. Toen hij met ze achttiende op zichzelf ging wonen, kwamen ik en mijn broertje vaak bij hem langs. Hij lokte me broertje weg en ging mij altijd vingeren. Als ik zei dat het pijn deed zij hij dat zijn handen ruw waren, maar hij ging toch door. Het is raar als je opeens gaat beseffen dat het niet hoort. Dat het niet klopt. Dat wat hij doet niet goed is. Toen ik twaalf werd, kon ik er niet meer tegen. Ik zei dat ik het niet meer wou. Hij ging nog even door, maar ik bleef het herhalen uiteindelijk stopte hij. hierna probeerde hij het nog een keer, maar nee ik wou niet en hij luisterende. Ik was blij maar voelde me ook stom. Waarom kon ik het niet eerder zeggen? Waarom? Waarom? Mijn vader is acholist en hij mishandelde mij. Ik ken geen mooie momenten met hem. Ik weet nog dat ik altijd vroeger hoopte op een knuffel van mijn vader. Die zijn armen om heen sloeg en ik hem vast kon houden. Iets wat nooit zal gaan gebeuren. Ik weet nog dat ik met hem en mijn broertje (zijn lieveling, hij vond dat ik niet bij hem hoorde omdat ik een meisje was) naar buiten liep. Hij was dronken en ik was boos. Ik schaamde me en zij tegen hem dat hij een dronklap was. Ik rende naar binnen en verstopte me in mijn kamer. Mijn moeder was beneden, maar ik had geen tijd om het uit te leggen. Ik verstopte me in de kast. Ik was doodsbang, ik had mijn knuffel (die ik overigs nog steeds heb en mee slaap) vast in mijn handen… toen hoorde ik de trappen. Ik hield me stil mogelijk, ik zag hem en mijn broertje. Hij wankelde (geen stabiliteit) en mijn broertje zag me… mijn vader niet. Hij verraadde me. Ik zei dat die stil moest zijn door handgebaren… maar hij verraadde me! Mijn knuffel gooide ik op me bed om der beschermen (vaag… want voor sommige is het maar een knuffel… maar voor mij veel meer) en hij sloeg me in elkaar. Later was mijn moeder ook beneden geslagen. Mijn vader is agressief als die dronken is. En als die dat niet is, zegt die sorry sorry sorry. Dit ging door tot mijn dertiende. (Hij mishandelde me niet altijd, maar schold me vaak genoeg uit) Ik belde politie nadat die me weer geslagen had, liet hem oppakken en zei tegen me moeder dat ze moest gaan scheiden. Ze ging scheiden en alles leek goed te komen. Toen ontmoette mijn moeder haar nieuwe vriend. Een man die erg aardig was, hij kwam altijd langs met cadeautjes, taart, nam ons mee op vakantie/uitjes. Het was een goeie tijd. Maar na een tijd veranderde het. Hij begon ook met uit te schelden. Het is een moeilijke man. Hij heeft me ook een keer geslagen. Maar dat moet ik normaal vinden toch? Mijn moeder zegt dat het een vergissing was… maar ze maakt het niet uit. Ook al scheld die me uit, kwets hij mij. Dit is mijn leven nu. Ook al gaat het soms goed, als ik me gedraag en doe wat hij zegt. Ik ben stevig, heb wat overgewicht en daar maakt hij graag gebruik van. Ik heb niet echt vrienden een paar… maar niet echte. Ik ben alleen, heb nooit een relatie gehad. Nu komt het volgende probleem… waar jullie erg gaan van schrikken denk ik. Toen mijn ouders scheidde, kwam het contact op mijn moederskant van de familie. Mijn nicht is een zelfverzekerde, prachtig meid. Tegenovergestelde van mij. Zij behandelt me gemeen als familie er niet is. Kan ik mee leven, zo vaak zie ik er niet. Maar vorig jaar waren mijn neef en ik op mijn kamer stoeien. (Gek, want we praten eigenlijk nooit) en ik had wat gedronken ja maar dat is geen excuus. Opeens voelde ik zijn hand op mijn vagina. Ik dacht ‘Hand uitgeschoten.’ toen nog een keer… en toen voelde ik zijn ding in me kont. Ik zei toen: ‘Dit is geen stoeien meer he?’ Hij zei weinig maar ging voelen en ik ook bij hem. Het was raar want ik was doodsbang en nieuwsgierig te gelijk. Ik durf mezelf dus echt niet aan te raken daar beneden en wou niet dat hij het ook deed. Maar toch zei ik het niet. Het was raar toen hij me begon te vingeren ik voelde zoveel dingen. Angst, bang, bang voor pijn, nieuwsgierig en uiteindelijk fijn en bang. Ik voelde me wel echt een kluns erin want ik heb geen ervaring… zelfs geen eerste zoen. Dat gebeurde allemaal die nacht. Ik voelde dat ik het slecht deed en schaamde me… we zeiden niks. De volgende verjaardag kwam hij niet. Toen met kerstmis moest ik wel komen en toen hadden we seks. Ik wist niet dat dit ging gebeuren en was doodsbang. Het ene moment lag ik en het andere moment zat hij in me! Ik zei steeds stop en hij stopte en ging toen weer door en dit bleef door gaan. Ik snapte niet wat er ging gebeuren! Ik zei stop… maar ik wist niet dat ik het zei. Ik kon het niet inhouden, ik was bang en uiteindelijk stopte hij ook. Sinds dien heb ik hem niet meer gezien. Ik voel me weleens opgewonden en denk aan hem, maar denk ook gelijk het hoort niet en soms denk ik aan hem en voel ik angst. Angst voor wat hij denkt van me. Angst voor waarom hij deed. Ik zal hem deze kerst zien en weet niet wat er gaat gebeuren. Ik heb me weleens gesneden, gedacht aan zelfmoord… voel me vaak alleen. Voelt alsof ik voor altijd in angst blijf leven. Mijn half broer zie ik vaak genoeg en we gedragen ons alsof we het vergeten zijn. Maar toch ben ik bang, bang wanneer iemands hand te dicht bij mij komt. Bang als ik veel geschreeuw hoor, ik voel zovaak angst… en voel me alleen. Tja logisch met geen vrienden? Mijn moeder is een goed persoon, ze is er altijd voor me… maar ze wil niet stoppen met de relatie. Mijn broertje heeft me vaak genoeg vernederd maar ook bestolen. Verder ben ik veel gepest geweest en nu ben ik een wrak. Een stevig iemand, met puistjes, dat geen zelfvertrouwen heeft, geen vertrouwen in mensen, snel aan het huilen te krijgen is, dat geen leven heb. Ik ben een no-body.
Dit is mijn geheim. En je hoeft dit niet te lezen, want het is best lang.