Wat vind jij de ‘juiste’ manier van opvoeden in materiële zin?
Wat ik hiermee bedoel. Wat denk jij persoonlijk wat de beste manier is om een kind op te voeden qua geld krijgen, spullen krijgen etcetera.
Ik zou graag mijn kinderen opvoeden met het idee dat ze later zelfstandig moeten kunnen zijn, zoals mijn ouders met mij gedaan hebben. Toen ik naar de middelbare school ging kreeg ik zak- en kleedgeld, en als ik meer geld wilde of nodig had moest ik maar gaan werken. Ik kreeg een vast bedrag per maand, en daar moest ik alles van doen. Het enige wat ik kreeg was natuurlijk kost en inwoning, tandpasta, tandenborstel, shampoo en douchegel. Mijn ouders waren namelijk van mening dat dit de enige essentiële dingen waren.
Ik kreeg nooit iets extra’s. Als mijn geld op was kon ik dus geen leuke dingen meer doen met vriendinnen. En als ik alleen maar sokken met gaten had, of kapotte schoenen omdat ik geen nieuwe had gekocht, was dat jammer. Dan kreeg ik nog niks. Dit klinkt misschien hard, maar geloof me, ik leerde wel goed met mijn geld om te gaan! Ik leerde te waarderen wat ik had, en ook ben ik vroeg begonnen met werken wat naar mijn mening ook een goede manier is om jezelf voor te bereiden op ‘het echte leven’.
Ik zou wel een paar dingen anders doen dan mijn ouders. Zoals rekening houden met wat mijn kinderen lekker vinden. Natuurlijk hoeven ze niet alle chips en snoep te krijgen die ze willen, maar ook met dit soort dingen werd gewoon gezegd: Dit vinden wij lekker, en als je dit niet wilt, dan heb je maar niets. Of je gaat zelf wat kopen.
En toen ik arbeidsongeschikt was maar nog niet oud genoeg voor een uitkering moest ik geld bij gaan lenen van mijn ouders. Toegegeven, ze hadden zelf ook niet veel geld. Maar de eerste twee maanden dat ik mijn uitkering kreeg moest ik toch alles terugbetalen aan mijn ouders. In zo’n situatie zou ik wel iets meer meedenken met mijn kind, denk ik.
Verder kreeg ik ook niet zomaar mijn rijbewijs oid. Wel hadden mijn ouders een spaarrekening voor me voor als ik wilde gaan studeren, het zou lang niet alles betalen maar het was een fijne start. Ik kreeg gewoon beheer over die spaarrekening en mocht zelf weten wat ik er mee deed (ik heb het aan mijn rijbewijs en een deel aan mijn studie besteedt)
Mijn vriend komt weer uit een heel ander gezin. Hij kreeg altijd alles, als zijn geld op was kreeg hij weer wat nieuws. Zelfs nu krijgen we af en toe nog zomaar geld van zijn ouders terwijl we allebei werken en samenwonen. Als hij die dure deodorant ‘echt nodig had’ kreeg hij er meteen drie, dan had hij even genoeg. ZO zeg maar XD Niet heeel erg verwend en hij liep echt niet in armani ofzo rond, maar toch wel een beetje verwend.
En hij kan dus totaal niet met geld omgaan.
Ik zeg niet dat dit bij iedereen zo is, het kan natuurlijk altijd anders uitpakken. Maar ik denk persoonlijk dat je zelfstandiger wordt als je als ‘kind’ of in ieder geval als je een paar jaar op de middelbare school zit, al leert hoe je met je geld omgaat, EN de consequenties moet aanvaardden als je dit niet doet.
Ik ben benieuwd hoe jullie hier over denken! Dit is een discussietopic, dus reageer vooral op elkaar, maar houdt het netjes 
Later bij mijn kind ga ik ook wel een losse, chille verwenmoeder zijn als m’n inkomen dat toelaat, maar wel niet zo erg als mijn moeder nu want dat is een beetje overdreven soms. En je wordt er lui en ongemotiveerd van, ben ik levend bewijs van helaas:’)
Ik ben het met niets eens wat betreft mijn ouders.