Ik ben net terug van vakantie, samen met mijn beste vriendin heb ik op een jongerencamping gestaan en het was de eerste paar dagen heel leuk.
Gisteren was onze laatste dag daar en we gingen weer uit, in een kroeg waar we al een paar keer waren geweest.
we zaten eerst aan de bar en daarna gingen we dansen.
Een jongen waar ik al een paar keer oogcontact mee had gehad ging dicht bij ons dansen hij was met twee andere vrienden die ongeveer zo stil zaten en saai waren dat ik me afvroeg waarom ze uit waren. Even later ging hij ook bij ons dansen. Het was heel gezellig en ik en mijn vriendin waren met hem aan het praten. Later liep hij weg om drankjes te halen en hadden wij het over hem, dat we hem allebei toch wel erg leuk vonden. Hij kwam weer terug en het was heel gezellig. hij begon wel steeds meer een beetje met mij te dansen. Ik zag Sara (mijn vriendin) echt steeds verveelder gaan kijken en minder gaan dansen. Ik zei tegen Johan (die jongen) dat wij even naar de wc gingen. toen we daar waren hadden zij en ik het erover dat die jongen echt leuk was, maar Sara (en dit doet ze wel vaker) begon een beetje wantrouwig te doen, naar mijn mening was hier geen enkele reden voor… ze zei dat ze helemaal niet geloofde dat de jongen kok was bij de marine (wat hij ons verteld had) en dat hij dat alleen als versier truc gebruikte. ze zei dat hij mij veel leuker vond en dat ze dat jammer vond maar wel leuk voor mij. we gingen weer terug en ze keek steeds verveelder.
we gingen wat later weer naar de wc. Ze vond het jammer dat de jongen haar niet leuk vond en ze had het erover hoe ze het haatte dat ze zo verlegen is. Ik was een jaar geleden net zo verlegen als zij en we zijn vroeger samen veel gepest, we hebben zeg maar altijd elkaar gehad. We hebben allebei geen makkelijke familie en broers die allebei door een aandoening meer aandacht nodig hebben. We lijken echt best op elkaar en zijn voor onze leeftijd best volwassen: niet met alles natuurlijk, we zijn geen oudjes 
.
Ik ben alleen sinds een half jaar heel erg over mijn verlegenheid heengestapt. zeker als ik op een plek ben waar niemand me kent. Terug in de wc: ik vraag Sara of ze het nog wel leuk vind, ze zegt dat ze nog wil blijven omdat ze het leuk vind voor mij. ik vraag of ze het zelf leuk vind, nee zo niet maar we hebben twee jongens zien staan die er gisteren ook waren en s vond een van hun leuk. we spreken af dat we even bij die andere jongens gaan staan, omdat dat ook wel leuk is voor haar.
Als Johan even weg is zeg ik tegen mijn vriendin dat we met die jongens kunnen gaan praten. dat vind ze wel leuk en we lopen naar ze toe, S doet niks. En niks. Ik lach naar een van de jongens om hun aandacht te krijgen (ik wil niks van ze ik vind die andere jongen leuk). ze doen heel blij en het zijn gewoon leuke spontane jongens. Ze stellen zich aan ons voor en ik stel ons voor. Een begint met mij te praten en vraagt of de foto van vanmiddag nog leuk is geworden, ze hebben ons blijkbaar zien lopen toen iemand een foto van ons maakte, nou ze kijken dus niet door ons heen, leuk voor s! Ik praat een beetje terug maar Sara doet niks. Ze kijkt ze niet eens aan. ik vraag haar of ze ze nog wel leuk vind: ja tuurlijk, maar ze durft niet. De jongen die ik leuk vind komt terug en hij kijkt een beetje vragen naar die andere jongens. Ik ga met hem dansen en hoop dat Sara met die andere jongens gaat praten, of zij met haar. Ik sta al een tijdje met die jongen te dansen en ik vind hem echt heel leuk, ik heb trouwens nooit een vriendje gehad en S idem dito. ik dans nog een beetje met mijn vriendin en zie ook dat die andere jongens weg zijn gelopen. We dansen weer met z’n drieën en na een tijdje zijn die andere jongens terug en gaan ze weer bij ons staan en zwaaien even. De jongen die ik leuk vind zegt “ik zie je zo wel weer, ik zag je net wel met die jongens” ik vertel hem dat Sara die jongen gewoon kent, het is niet waar maar we een onschuldige leugen. ik ga weer dansen met hem en even later zoenen we, ik vind hem echt heel leuk en hij mij ook, we dansen nog verder en zoenen nog een keer. na een paar minuten kijk ik om en zie Sara niet meer. Ze staat in een hoek bijna te huilen, ik zeg dat ik even naar haar toe ga, ze zegt niks. Ik vraag haar waar die andere jongens nu zijn “waarom wil ze zo graag dat ik met jongens om ga!” roept ze. Om de meest botte egoïstische reden dat ik die andere jongen leuk vond en graag met hem wou dansen. ze loopt boos weg en ik ga haar gelijk achterna. buiten loopt ze boos door en zegt ze niks meer, ik heb echt schreeuwende ruzie met haar en dit hebben we nog nooit gehad en zeg dat ik haar nu toch boven die andere jongen heb gekozen, en wat ze nou nog meer van me wil. Ze geeft geen antwoord en we lopen door, Even later kalmeren we allebei een beetje en Sara vertelt me dat het allemaal komt omdat ze geen zelfvertrouwen heeft en zichzelf lelijk vind. ze is echt niet lelijk en heeft echt een mooi karakter maar is inderdaad erg verlegen. ze moet heel erg huilen en we praten heel lang. we hebben afgesproken dat ze aan haar zelfvertrouwen moet gaan werken en dat ik haar daarbij ga proberen te helpen. het probleem is dat ik op het moment dat zei de kroeg uit liep echt het gevoel had dat ik moest kiezen tussen een vriendje of haar, ik weet hoe erg het is om niks te durven en geen zelfvertrouwen te hebben maar ik ben bang dat ik het haar niet makkelijk kan vergeven dat ik Johan nooit meer zal zien omdat ik zijn achternaam niet weet en zijn nummer niet heb, ik heb niet eens de kans gehad om doei te zeggen of hem te vertellen waar we heen gingen, misschien heeft hij ons wel gezocht en ik vind dit echt lullig. ik zou ook zo graag een keer een vriendje willen. ik ben niet wanhopig maar het lijkt me gewoon zo leuk om iemand heel leuk te vinden die jou ook heel leuk vind en om het samen gewoon heel gezellig te hebben.
Dit hele verhaal is al een keer eerder gebeurd op Koninginnedag, ik vond een jongen leuk, Sara wantrouwde hem, ik heb met hem gezoend en toen “moesten” we weg. later durfde ik hem nooit te smsen omdat ik me schuldig voelde tegenover S (ze heeft mij me daar ook heel schuldig over laten voelen) nou heeft hij mij ook niet gesmst dus het was nou ook niet echt een prins op het witte paard hoor. En een andere keer vond ik een vriend van mijn broer leuk (we hebben nooit iets gehad) en dat eindigde ook met schreeuwende ruzie met mijn broer. het lijkt wel alsof iedere keer als ik een jongen leuk vind ik ruzie krijg met iemand anders. ik begin dit echt kut te vinden.
Dank u als je dit helemaal hebt gelezen, ik hoop dat je begrijpt dat ik dit niet vertel om aandacht te krijgen maar omdat ik hier niemand ken, niemand Sara kent en niemand mij kent, en omdat een van jullie misschien wijze raad heeft
ik ga ook nog wel kijken op facebook en hyves. hij stond alleen niet op de camping dus dat zal niet werken.
en miss zou zoiets helpen? Je weet maar nooit