Deuk in relatie

Liefde & Boys
#1

Ik maak niet vaak topics aan, maar nu blijf ik toch lang malen.

Afgelopen weekend hebben mijn vriend en ik een uit de hand gelopen situatie gehad.
Het ging over onze verschillende visie op financieel gebruik, op jezelf wonen en wellicht een toekomst samen.
Na lang praten zaterdag hebben we een middenweg gevonden en willen we allebei investeren in een toekomst samen. Na een relatie van ruim 20 maanden gooien we dat niet weg en verder hebben we geen ‘problemen’ of verschillen. Het onderwerp financiën was/is een terugkerend onderwerp.

Nu, de maandag, 2 dagen later maal ik en maal ik.
We hebben het weekend gewoon samen doorgebracht bij hem thuis en dat voelde gewoon prima.
Vandaag voel ik me nog steeds verdrietig over de situatie, dat onze relatie aan een zijde draadje hing en heb ik het gevoel dat onze relatie een deuk heeft opgelopen.
Ik heb dit met mijn vriendje besproken en hij voelt dit ook wel een beetje.
Niet dat het zo ineens over is, integendeel. Maar er moet tijd overheen gaan.

Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt? Of iets waar ik met hem op kan focussen om het ‘deuk’ en verdrietige gevoel weg te halen.
Ik wil niet malen of alles wel okee is, ik wil me weer gelukkig voelen en doen wat ik wil doen.

#2

Zoiets heeft tijd om eroverheen te komen, al heb ik daar zelf geen ervaring in. Ik denk wel dat als je er uiteindelijk overheen bent en helemaal gelukkig bent, dat je relatie dan wel een stuk sterker is. Want ik heb wel in een situatie gezeten met mijn vriend die zwaar was, maar nu we verder zijn, kennen we elkaar veel beter en zijn we sterker en houden we ook wel meer van elkaar.

#3

Dat is positief. Op dat laatste probeer ik te bouwen.

#4

Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar ik moet je zeggen dat je het heel mooi hebt opgelost! Je wilt jullie mooie relatie niet weggooien. Echt mijn complimenten!

En ik denk dat wanneer jullie weer een beetje romantisch worden in jullie relatie (eten bij kaarslicht, liggen onder de sterren, spelen in de sneeuw) jullie relatie weer vertrouwd zal gaan aanvoelen!

Succes !

#5

Positief dat je het niet zomaar opgeeft, wellicht ook niet nodig als verders geen langslepende problemen hebt. Een verschillende visie is oké, het kan elkaar verrijken en aanvullen. Dus als jullie op zoek zijn naar een gulden middenweg dan zijn jullie al goed bezig:)

Ik heb met mijn vriendje wel eens de discussie over de toekomst. Ik ben pas 20, hij bijna 26 en zijn vrienden en vriendinnen ook. Vele van hen wonen al samen, volgend jaar gaat het 1e koppel trouwen en een aantal hebben een sterke kinderwens. Ondanks wij nog niet in dat stadium zijn…vind ik wel dat je hier over na moet kunnen denken of over moet kunnen praten. Hij krijgt al uitslag bij de gedachte dat zijn vriendengroep een nieuwe stap gaat zetten en niet langer een onbezorgde jeugd zullen leven waarbij ze alleen aan zichzelf denken. Ook al hebben wij geen serieuze plannen, het zat me gewoon niet lekker dat hij er absoluut niks van moet weten en dus blijkbaar niet volwassen wil worden terwijl hij toch echt in moet zien dat hij ‘‘al’’ 26 wordt en zijn omgeving daar ook mee bezig is. Ik heb hem daar deze week mee geconfronteerd. Dat het prima is dat hij daar niet aan toe is, omdat wij daarvoor nog lang niet ver genoeg zijn in onze relatie, maar dat hij niet kan weglopen voor het feit dat ook hij deze stap(pen) ooit zal gaan zetten. Wss sneller dan gewenst omdat hij wat jaartjes ouder is dan ik en zijn volledige vriendengroep er ook mee bezig is. En ik moet zeggen…volgens mij heeft hij het begrijpen :bowing_man:

#6

@NiemandsWife: Mijn vriendje denkt ook liever niet na op langer termijn. Dat benauwd hem.
Ik heb daar respect voor, al word ik er soms zenuwachtig van omdat ik het iets te nuchter vind om met onze relatie te leven op de dag.
We zijn beide 23, dus echte toekomstplannen als trouwen en kinderen ben ik ook niet mee bezig.
Maar studie afmaken binnen 1,5 jaar, op jezelf wonen of samenwonen daarna moet wél bespreekbaar zijn bij hem. En op financieel gebied, vooral in de aankomende tijden/jaren, is een onderwerp dat je samen strak moet houden.
Niet nu, maar altijd als we zoveel moeten betalen en wel willen wonen.

@tartaarsaus: Dankje, ik kom niet altijd voor mezelf op en maal vaak over wat anderen zeggen en vinden. Nu moest ik ook MIJN keuze maken en bespreken en mijn god wat vond ik dat moeilijk.
Nu ik voor mezelf (met als uitkomst, voor ons samen) heb gekozen moet ik nu ook gelukkig worden zoals ik wil. En hoop dat jouw suggesties tot romantiek bij zullen dragen. Het kan niet in 1 dag, maar het verdrietige gevoel blijft.

#7

Ik snap dat het verdrietige gevoel blijft, maar bekijk het zo dat jullie samen ervoor hebben gekozen om door te gaan met deze relatie. Hij wilt dus ook bij jou blijven. Hij wilt ook een toekomst met jou. Dat is dan toch een beetje een troost?

#8

Dat is zeker een troost.
Het is soort van opnieuw beginnen, maar dan even zonder de idiote verliefde vlinders als je net verkering hebt.
Dit is serieus volwassen gedoe dat lastig is hihi.

#9

Ja, ik heb ook een deuk in de relatie meegemaakt, en dat is natuurlijk niet prettig.
Wat voor ons hielp is eigenlijk gewoon de dingen die je deed blijven doen, en dan vooral de dingen waarvan jullie weten dat het leuk is. Probeer zo min mogelijk geconfronteerd te worden met de deuk (ik lees dat het over iets financieels gaat, ga dan als ‘afleiding’ niet een weekendje weg bijvoorbeeld;)).
En daarbij, ja, er moet tijd overheen gaan. Maar ik ben ervan overtuigd dat ook jullie er overheen komen:)

#10

ik heb ongeveer hetzelfde…

ikhoop dat anderen nog goede tips hebben.

#11

@Nymphadora: Haha, het weekendje weg optie. Daar kwam hij mee.
Misschien ligt het bij hem toch minder gevoelig dan bij mij.

@GummyBearr: Hebben jullie wel een middenweg kunnen vinden inmiddels?

#12

nee niet echt nog…

wel super dat jullie dat wel hebben. dan komt het vast wel goed uiteindelijk.
bij mij is het ook steeds terugkerend, en elke keer opnieuw een deuk in onze relatie… op een gegeven moment ga je dan ook twijfelen aan je relatie. maar verder is het altijd fijn en komen we overeen. dusja, dat niet willen weggooien van je relatie weegt ook zo zwaar.

ik denk dat dat verdrietige gevoel vanzelf weg gaat, nu jullie de middenweg hebben gevonden. gewoon nog over praten wanneer jij de behoefte ervoor heb. dingen bespreekbaar maken kan echt goed helpen, ook al heb je het al eerder besproken

#13

Dat twijfelen speelde vooral van het weekend voor we daadwerkelijk gingen praten.
En af en toe een twijfel is niet erg, als men maar niet gaat malen.

Als je advies nodig hebt?

#14

De twijfel gaat weg doordat je op een oplossing komt.
denk ik. dan heb je weer een soort houvast. waar je op kunt bouwen.

#15

Ik herken dit wel een beetje, wij hadden een jaar geleden onze eerste ‘deuk’. Wij zijn zelf nog niet zo ver dat we samen willen gaan wonen, maar hebben wel al bijna 3 jaar een relatie. Toen we net 2 jaar samen waren merkte ik dat het allemaal wat stroever ging, ik heb hem er naar gevraagd en hij voelde hetzelfde. Ik had zelf de behoefte aan wat meer ‘erkenning’, ik kreeg een beetje het idee dat hij me voor lief nam. Zelf had hij het idee dat zijn gevoel voor mij wat afnam en dat hij hoopte dat het maar een fase was…

We hebben het nooit echt uitgesproken (best slecht, maarja :/) , maar het is wel allemaal goedgekomen. De twijfel was er dus wel, vooral bij hem. Net als jullie wilden wij onze relatie niet zomaar weggooien, en ik heb dus gemerkt dat als je er tijd overheen laat gaan het allemaal steeds beter gaat. (: Ik vond het ook verschrikkelijk moeilijk om mijn mening over alles te geven, mede omdat hij het meestal niet goed oppakt (egoistje, haha). Hij heeft in de loop der tijd echt z’n best gedaan om mij niet meer zo achtergesteld te laten voelen en dat is goed uitgepakt!

Het is dan wel een andere situatie, maar wel vergelijkbaar met de jouwe. Ik hoop dat jullie eruit komen!

#16

Ik denk ook zeker dat daar tijd overheen moet gaan. Je hebt het goed verwoord, mijn relatie hing afgelopen dagen / weken aan een zijden draadje, en vooral ik zit nog middenin die deuk. Mijn vriend probeert het meteen weer helemaal goed te praten en gedraagt zich weer zoals altijd, maar ik vind dat ergens heel ongemakkelijk. Ik wil gewoon de tijd nemen om te kijken hoe het zich vanaf nu ontwikkelt, terwijl hij gelijk weer in het oude patroon duikt.
Maar wat als dat oude patroon juist de oorzaak is dat het fout ging?

Om die reden vind ik het juist goed hoe jij en je vriend het nu doen, en het is volkomen logisch hoe je je nu voelt, ook al voelt het vervelend en onzeker. Succes!

#17

@Sillvanaaaaa: Jouw verhaal is inderdaad vergelijkbaar. Mijn vriendje voelt het ook en ik merk dat het bij hem ook nog hoog zit.
Ik heb een beetje het gevoel dat we geforceerd lief zitten te doen via de w’app bijvoorbeeld en dat slaat nergens op. Elkaar heel even met rust laten is ook goed.
In een relatie moet je ook voor jezelf opkomen en ik ben nooit voor mezelf opgekomen. Praten, aangeven, grenzen, ik ken het niet.
Nu na 1,5 verkering heb ik het er nog steeds moeilijk mee.
Deze situatie heeft wel mijn ogen geopend dat ik niet alleen in mijn relatie voor mezelf moet opkomen, maar ook bij andere dagelijkse dingen als werk en stage.
Ben nu aan het werk voor mijn relatie en om mezelf te hervinden. Vast een onderdeel van volwassen worden haha. Maar god, wat vind ik het moeilijk!

Je verhaal beurt me wel op, ik moet het tijd geven en erop vertrouwen. Dankjewel.

@Sheepish: Is het bij jullie het oude patroon wat de oorzaak was/is?
Verschillen moeten er zijn in een relatie. Kan me niet voorstellen dat er stelletjes zijn die nooit ruzie/irritatie/mening verschillen hebben. Dat kan gewoonweg niet.
Hoe is het bij jullie opgelost?

#18

@Kraplapje
Het probleem was deels de manier hoe we met elkaar omgingen, waardoor ik me helemaal niet meer fijn voelde in de relatie. We waren altijd heel close, zagen elkaar vaak, waren vrij afhankelijk van elkaar, en dat werd na 3.5 jaar echt heel beklemmend: als ik iets spontaans wilde doen zat hij er gelijk bovenop. Nieuwe hobby’s/ideeën kraakte hij af omdat hij als de dood is dat ik verander en hem dan niet meer wil. Het klinkt nu een beetje onlogisch maar ik snap het ergens wel. Hij is heel snel jaloers en wil altijd zoveel mogelijk controleren met wie ik omga, wat ik doe etc. Omdat hij er geen controle over heeft wil hij gewoon alles weten. En dat begint onschuldig met overdreven lief doen, romantische acties, extreem veel elkaar zien en praten, ‘lieve berichtjes’ op facebook zetten, en daar begon hij nu dus gelijk weer mee, dat claimerige. Alsof hij tegen iedereen wil zeggen ‘Zie je wel, we houden nog steeds van elkaar’. Ik wil juist dat we iets meer onafhankelijk van elkaar zijn, dat we elkaar ook gewoon een beetje een eigen leven laten leiden. Ik denk dat het dan veel ongedwongener wordt als we samen zijn. Ik blijf bewust veel praten met hem over wat ik doe etc., zodat hij niet het idee krijgt dat ik dingen achterhoud. Maar hij begon dus direct met klef doen, omdat hij bang is dat hij me alsnog kwijtraakt. En dat is juist hetgene wat zo beklemmend aanvoelt voor mij, dus begint het weer van vooraf aan…
Wij hebben ook genoeg ruzies en discussies gehad hoor, vrij veel zelfs voor een stel :wink: Maar ik ben hem daar nooit minder leuk door gaan vinden, het was soms gewoon even nodig. Je leert elkaar nog beter kennen, en we maakten het altijd zo snel mogelijk weer goed. Maar deze keer was het niet echt een ruzie, ik ging serieus twijfelen of ik we er wel mee door moesten gaan. Ik wil me verder ontwikkelen, maar dat gaat nauwelijks als mijn vriend overal bovenop zit.

#19

Klinkt bekend voor me zoals je dat hebt geschreven.
En ja, discussies zijn nodig om een middenweg te vinden en elkaar aan te vullen.
Je eigen ding hebben is alleen maar goed, dan kan je ook focussen op een hobby of vriendinnen. Even zonder meneer in de buurt hihi.

#20

Ik heb er geen ervaring mee, toen mijn eerste deuk eenmaal in de relatie was gekomen bleven er maar deuken komen. Maar ik moet zeggen dat jullie het wel heel goed opgelost hebben dus ik zou niet te veel vrezen! Er moet inderdaad gewoon tijd overheen gaan en denk aan de reden dat jullie bij elkaar zijn, dat is toch al genoeg om het nare gevoel kwijt te raken? :slightly_smiling_face: