Hii,
Ik voel me al een paar maanden een beetje depri. Ik had hele leuke vriendinnen we deden alles met z’n 3, alleen op een gegeven moment ging er eentje een beetje raar doen en ook best wel gemeen. Hierdoor voel ik me op school best wel depri. Ook thuis gaat het niet al te best. Mijn moeder wil gaan scheiden van mijn vader. Mijn vader is ook bijna nooit thuis. Eigenlijk gaat alles een beetje slecht. Ik kan me niet meer concentreren, slaap slecht, ik zit onder voetbal eerst vond ik dat super leuk, ik wauw niks anders meer doen en in een x vind ik er gewoon niks meer aan. Ik ben ook vaak moe en wil gaan slapen maar als ik dan in bed lig kan ik niet slapen. Hierdoor ben ik best wel prikkelbaar en ik heb er aan gedacht om mezelf te snijden. Net nog ik wauw een mesje pakken en hield hem tegen mijn arm aan maar mijn moeder kwam binnen dus heb ik hem snel weg gelegd.
Ik wil dit zo graag tegen mijn moeder zeggen, maar ik kan het op de een of andere manier niet.
Sorry voor mijn lange en vage verhaal, maar ik hoop dat jullie misschien kunnen helpen
xx
(ik weet niet of dat het hier goed staat 
)
Oh alsjeblieft alsjeblieft niet beginnen met jezelf pijn te doen, daar kom je zo vreselijk slecht van af.
Dat is trouwens al wel zorgelijk, ik weet niet hoe oud je bent, maar als je wilt/durft een afspraak maken met je huisarts? Het is niet niks he, je ouders die gaan scheiden, dat is begrijpelijk dat je je daar rot door voelt.
Pas goed op jezelf! Er is hier trouwens een depressie-topic, als je je ei eens kwijt wilt.
Toch doen. Ik vind wel dat je al goed actie onderneemt met het vertellen aan je moeder. Je moeder heeft het beste met je voor en wil dit soort dingen liever wel weten dan later natuurlijk. Mocht dit niet lukken kun je misschien gelijk naar de dokter gaan, en later vertellen waarom je ging of je kan vragen of je naar de dokter mag en dan zeg je gelijk waarom.
Ik heb een tijd lang me heel naar gevoeld. Niet dat het over mij hier gaat maar je moet er wat mee doen. Het is niet oké als je dit soort gedachtes hebt, besef dat heel goed. Maak een lijstje met al je problemen en verdeel die onder in dingen waaraan je wat kunt doen en welke niet. Probeer te accepteren dat ieder dingen heeft, en soms zijn ze erger dan bij de ander. Aan dingen waaraan je niets kan doen , laat het dan ook zitten (hoe moeilijk dat ook is). Aan de dingen waar je wel verandering in kan brengen : probeer energie te verzamelen om er iets aan te doen (tijd voor actie!!) het heeft geen nut om op de bank met netflix en een bak ben&jerrys (voorbeeld) te blijven liggen. Zo ga je je niet beter voelen
Succes in ieder geval en blijf bedenken dat dit niet hoort en je er wat aan moet doen (kan ook zijnon het te vertellen aan je moeder/(oude) vriendinnen of huisarts etc.
Dankjulliewel,
Mijn mentor kwam vandaag naar me toe om te vragen of er iets was, dus heb het maar verteld. Ze zou hierdoor ook mijn moeder bellen, dus heb ik het toch maar aan mijn moeder verteld. Ik vond dit heel lastig om te vertellen. Maar uiteindelijk helpt het denk ik wel, want ik ga nu met mijn moeder (en mentor) hulp zoeken
x
Ontzettend knap dat je de eerste stappen hebt gezet om hulp te zoeken. Ik wens je veel sterkte. Weet ook dat je altijd welkom bent in het depressieve meiden topic 
[quote author=Kim link=topic=458289.msg277775097#msg277775097 date=1516786917]
Hii,
Ik voel me al een paar maanden een beetje depri. Ik had hele leuke vriendinnen we deden alles met z’n 3, alleen op een gegeven moment ging er eentje een beetje raar doen en ook best wel gemeen. Hierdoor voel ik me op school best wel depri. Ook thuis gaat het niet al te best. Mijn moeder wil gaan scheiden van mijn vader. Mijn vader is ook bijna nooit thuis. Eigenlijk gaat alles een beetje slecht. Ik kan me niet meer concentreren, slaap slecht, ik zit onder voetbal eerst vond ik dat super leuk, ik wauw niks anders meer doen en in een x vind ik er gewoon niks meer aan. Ik ben ook vaak moe en wil gaan slapen maar als ik dan in bed lig kan ik niet slapen. Hierdoor ben ik best wel prikkelbaar en ik heb er aan gedacht om mezelf te snijden. Net nog ik wauw een mesje pakken en hield hem tegen mijn arm aan maar mijn moeder kwam binnen dus heb ik hem snel weg gelegd.
Ik wil dit zo graag tegen mijn moeder zeggen, maar ik kan het op de een of andere manier niet.
Sorry voor mijn lange en vage verhaal, maar ik hoop dat jullie misschien kunnen helpen
xx
(ik weet niet of dat het hier goed staat )
hee ik ken het ik heb ook slechte tijden gehad, geen gescheiden ouders maar een vader met kanker.
ik had ook altijd ruzie met mensen waarvan ik ook depressief ben geweest en soms nog steeds. ik heb altijd gezegt ik wil geen hulp. dat heb ik ook niet gehad maar ik had een vriend echt een geweldige gozer. en die hielp me er door heen want hij is ook depressief. ik heb ook zelfmoord neigingen gehad, en mezelf ook gesneden niet zodanig van dat ik pijn wilden voelen maar om gewoon me leven te beeindigen. maar die vriend daar kon ik altijd bij terecht en nog steeds hij helpt me er door heen. hij heeft me ook vaak omgepraat. en hij belt me soms ook snachts op dat hij dan helemaal niet weet wat hij moet doen dan ben ik er ook voor hem. en praat ik ook zolang tot dat die weer kalm is. dus mij helpt die vriend heel goed vertel het gewoon tegen 1 iemand die je super goed vertrouwt. want die staan dan gerust voor je klaar. in het begin als je ze het vertelt is het wel schrikken voor ze maar dat is altijd. en voor het slapen neem slaappillen. gewoon bij de kruitvat halen. ik gebruik ze ook omdat ik ook super slecht slaap door dat kanker gebeuren met me vader.
[/soep eet je met een lepel.]
Goed zeg, dat je er met je mentor en moeder over hebt gepraat. Dit is een hele goede stap! Praten is echt de key naar het begin van je herstelproces. Ik denk dat je nog redelijk jong bent, dus met hulp en begrip van je moeder moet je echt grote stappen gaan maken. Wees trots op jezelf dat je het zo snel hebt gezien en ook dat je het hier hebt kunnen delen. Keep going!!! Probeer je ritme goed te houden, niet in de middag in slaap vallen, niet tot laat in je telefoon. Probeer toch een ‘‘uitlaatklep’’ te vinden ivm je prikkelbaarheid en het stoppen met voetbal. Misschien vind je iets anders waar je weer energie uit haalt. Succes
En voel je niet raar… Ook niet over het willen snijden. Het is niet goed maar weet je hoe veel meisjes daar aan denken. Soms weet je gewoon niet wat je met al je gevoelens en teleurstellingen moet. Maar geloof me, praten werkt 100x beter dan jezelf pijn doen. En door hulp te zoeken ga je nóg beter onder de knie krijgen hoe je met al je gevoelens om moet gaan.