Lieve meiden,
Ik heb advies nodig van jullie. Ik kom er zelf namelijk gewoon niet meer uit.
Ik ben 24 jaar oud en heb al bijna 6 jaar een relatie met mijn vriend van 29. We wonen sinds 3 jaar ook samen wat allemaal erg leuk en gezellig was. Nu heb ik het laatste half jaar behoorlijke irritaties. Ik irriteer me aan hoe hij zich in het huishouden gedraagt. Hij doet namelijk vrijwel niets. We hebben daar al meerdere malen een gesprek over gehad, maar het verbeterd niets. Verder vind ik het enorm lijken op een vriendschappelijke relatie. Met de seks wijst hij me namelijk ontzettend vaak af. Dan heeft hij geen zin, of is moe etc. Ook iets waar ik erg van baal en waar we ook al heel vaak een gesprek over hebben gehad waarbij hij aangaf dat te veranderen. Maar zonder resultaat.
Goed, nu zat ik hier dus al een tijdje mee in de hoop dat alles veranderd, dat mijn gevoel verbeterd enzovoort, maar helaas. Ik ben een tijdje ziek geweest waardoor ik een groot deel van mijn ‘tienerjaren’ thuis heb gezeten. Ik ging niet uit en zat elke dag thuis. Nu het weer goed gaat, vind ik het zo ontzettend fijn om uit te gaan en te genieten van die kleine dingen. Iets wat ik dus al die jaren niet heb kunnen doen. Ik merk dat ons leeftijdsverschil dus op dit moment ook erg verschilt in interesses. Maar dan komt nu het verhaal waar het he-le-maal mis gaat.
Afgelopen januari was zijn zusje jarig. Die gaf een groot feest voor de hele vriendengroep waar mijn vriend ook in zat. Mijn vriend kon niet mee dus ging ik alleen en bleef ik bij zijn zusje slapen. Ik had altijd al ontzettend goed contact met een jongen uit hun vriendengroep, tevens ook een hele goede vriend van mijn vriend. Laten we hem voor het gemak even V. noemen. We gingen uiteindelijk uit met zijn zusje, haar vriend en V. Daar is het compleet mis gegaan. Ik en V. sliepen samen in de woonkamer. We hadden gezoend en zijn samen in slaap gevallen. Niemand is er gelukkig achter gekomen. Weer een week later ging ik uit met mijn broertje en ook toen kwam V. binnen lopen. Ook toen hebben we midden in die tent gezoend. Nu ben ik afgelopen zaterdagavond naar V. gegaan. We moesten hier namelijk over praten. We zijn samen gaan eten in een restaurant om hier over te praten. Hij voelt zich heel rot erover en voelt zich schuldig naar mijn vriend. Ik uiteraard ook. Maar ergens voelt het super fijn en hebben we het erg leuk met elkaar. We zijn daarna samen wat gaan drinken in een kroeg en nog naar een cafe gegaan met een coverband. Ik heb zo’n ontzettend leuke avond gehad! Ik ben daarna bij hem blijven slapen. Je begrijpt zelf ook wel wat er toen gebeurd is. De volgende dag was hij ontzettend lief voor me, bracht me ontbijt en koffie en zette me af op het station. Ik zag aan hem dat hij zich er rot onder voelde. V. had al tegen me gezegd dat hij minder contact met me wilt. En dat is nu dus ook zo. Ik heb eigenlijk vrijwel niets meer van hem gehoord en ik merk dat ik dat enorm lastig vind en dat er nu dus toch iets van gevoel bij komt kijken.
Meiden, wat moet ik hier mee. Ik wil V. zo ontzettend graag spreken, maar wil hem niet rotter laten voelen dan dat hij zich al voelt. Daarnaast heb ik mijn vriend ook nog en het huis waar we wonen. Uhg, help me.