De perfecte jongen, maar ben niet verliefd?!!?!?

Heey allemaal,

Ik heb een probleem. Na eigenlijk altijd liefdeloos door het leven te zijn gegaan heb ik dit jaar eindelijk een hele leuke jongen ontmoet waar ik het onwijs goed mee kan vinden.

We denken over veel dingen hetzelfde, kunnen goed praten, lachen om dezelfde dingen en hij ziet er ook nog eens onwijs leuk uit. Het zou een perfecte match zijn, dacht ik, als er tenminste liefde in het spel was en dat was er nog niet.

Na een tijdje begonnen we te whatsappen en gingen er steeds meer hints over en weer waarna we hebben afgesproken om op date te gaan. Dat was echt super gezellig en is ook heel goed afgelopen, haha…

Anyway, het is dus steeds heel gezellig en ik vind het onwijs leuk om hem te zien en af te spreken, alleen het probleem is: de verliefdheid wil maar niet komen! Ik heb nog steeds geen gevoel in mijn maag van wauww ondanks dat ik wel super vaak aan hem denk… Ik vind het zo lastig allemaal…

Ik wil namelijk heel graag dat het iets wordt, maar ik kan mijn eigen gevoel natuurlijk niet dwingen…

Wat is jullie gedachte hierover?

Mmm lastig…
Ik moet zeggen dat ik in het begin ook niet echt verliefd was op mijn vriend, niet zoals ik toen ik puber was wel eens gehad had met een jongen. Maar ik vond hem wel super leuk en het klikte allemaal enzovoort. Ik vroeg me vaak af of het dan wel echte liefde kon worden aangezien ik toch wel van het cliché ‘verliefd op het eerste gezicht’ ben. Maar ik heb het een kans gegeven omdat ik hem niet zomaar op wou geven, en de liefde is langzaam bij beetje gekomen en lijkt alsof ik nu zelfs na een jaar alleen nog maar gekker word op hem!

Maar ik vraag me af, voel je je ook lichamelijk tot hem aangetrokken? Dat maakt wel verschil denk ik, als je ook niet de behoefte hebt om met hem te zoenen oid dan is het weer een ander verhaal.
Gebaseerd op mijn ervaring zou ik het in ieder geval een kans geven om het te laten bloeien :slightly_smiling_face:

Aaahw jouw berichtje doet me wel echt goed haha, geeft weer hoop :slightly_smiling_face:

Ja ik voel me denk ik wel lichamelijk tot hem aangetrokken, vind het heerlijk om een beetje tegen hem aan te hangen en we hebben ook wel gezoend.

Heb je het er toen met je vriend over gehad trouwens, dat je nog niet echt verliefd was?

Ik dacht ook nog dat het misschien komt omdat we elkaar eigenlijk pas net kennen (sinds september) en sindsdien is het echt in een sneltrein vaart gegaan allemaal…

up

Dat is inderdaad wel een goed idee, het de tijd geven zal zeker helpen ook wat meer duidelijkheid te krijgen :slightly_smiling_face:

Ik zit het me nu ook net af te vragen idd, en ik vind dat wel een lastige vraag… Ik zie dat op de een of andere manier niet eens voor me ofzo, misschien zegt dat iets…

Lastiggg, thanks voor je hulp in ieder geval :slightly_smiling_face:))

up

Wauw dit is echt precies de reactie die ik nodig had. Ik zit er namelijk al een hele tijd mee dat ik in het begin niet verliefd was.
Gewoon random even een bedankje haha :flushed:

Nee heb het er toen niet zo erg met hem over gehad… Ook omdat hij wel snel aan gaf dat hij mij wel super leuk vond. Maar ik wist het antwoord toen nog niet, dus heb toen vooral aangegeven dat ik bindingsangst heb (is ook echt wel zo haha dus niet gelogen) en heeel rustig aan wou doen. Dit vond hij helemaal prima, en gaf mij de kans om langzaam te ontdekken of ik er echt voor wou gaan. Denk dat dit wel echt geholpen heeft, zo voelde ik niet meer de druk of een schuldgevoel omdat ik er niet 100% zeker van was. Want dit wist hij en zo kon ik met een gerust gevoel hem beter leren kennen :slightly_smiling_face:

Maar opzich wel een goed teken toch dat je wel graag bij hem bent en ook wel met hem zoent enzo. Hoe denkt hij er eigenlijk over? Hebben jullie al open gepraat over wat jullie precies hebben? En wat hij er van vindt?

Ja ik snap je! Heb me er ook wel eens schuldig over gevoeld, en dan dacht ik weer terug aan die jongens die mij wel echt helemaal vlinders gaven… Maargoed dat is bij mij toch altijd op niks uitgelopen.

Ben na deze ervaring gewoon van mening dat liefde zeker wel kan groeien, en het echt geen vuurwerk vanaf het begin hoeft te zijn !

Aah thanks voor je antwoord, dit helpt echt heel erg :slightly_smiling_face:
Fijn dat je vriend je gewoon de ruimte gaf om langzaam aan te kijken of het voor jou iets was om ervoor te gaan inderdaad! :slightly_smiling_face:

Ik heb het er nog niet met hem over gehad, maar ik denk dat het niet lang meer duurt want ik wil er inderdaad ook gewoon eerlijk over zijn met hem, ook omdat het voor mij nu een beetje voelt alsof ik iets verborgen hou ofzo… Aan de andere kant neem ik me dat iedere keer weer voor en dan is het steeds weer te gezellig haha, lastiggggg! Maar komt vast goed

Trouwens, hoe lang heb je het ongeveer de tijd gegeven? Bij mij is dit alles echt helemaal nieuw, haha… We hebben nu drie dates gehad en zien elkaar verder ook veel op school, plus veel gesprekken via whatsapp, maar heb echt geen idee wat een beetje gemiddeld is haha :flushed:

Ik was ook niet extreem verliefd op mijn vriend. Maar het voelde wel erg fijn en ik wilde veel afspreken en alles met hem delen. De verliefdheid kwam toen vanzelf omdat ik er niet meer op focuste.

Uhm… na ongeveer twee maand daten wilde hij toch wel echt zekerheid. Hij heeft mij toen gevraagd of ik het officieel wou maken, en ookal vond ik het heel spannend om ja te zeggen gewoon omdat het dan zo ‘definitief’ lijkt, stond ik er wel achter. We hadden het tot die tijd alleen maar leuk samen en ik wilde graag met hem zijn, dus zou wel gek zijn om nee te zeggen…
En heb dus nooit spijt gehad van die keuze !

En over dat je binnenkort met hem er over wil praten… Gewoon doen! het hoeft niet iets negatiefs te zijn. Probeer open te praten over hoe jij over hem denkt en er achter te komen wat hij verwacht van jou/jullie. Je kan best aangeven dat je een superleuke tijd met hem hebt, maar wel de tijd wil nemen enz. Misschien zitten jullie wat dat betreft wel op één lijn? Dan hoef je je ook niet schuldig te voelen :wink:

Zit ook wel wat in ja! Misschien analyseer ik het ook te veel en moet ik daar niet zo veel op focussen…

Ik moet zeggen dat ik nooit echt heel erg een verliefd gevoel heb gehad. Wel dat ik iemand heel leuk vond, veel aan die persoon dacht, heel graag met die persoon wilde zijn, en mij ook seksueel aangetrokken voelde tot die persoon. Als dat bij elkaar genoeg is, dan zie ik het probleem niet om zonder de stereotype ‘verliefdheid’ een relatie te beginnen!

Ik zou zeggen: analyseer niet te veel, heb plezier met die jongen, en je merkt vanzelf of je een echte relatie met hem wilt (zelfs als die kriebels er niet zijn)

Aah okee, snap ik ja! Twee maanden is dan inderdaad wel een mooie tijd :slightly_smiling_face:
Wel goed om te horen dat jullie het tot nu toe nog steeds heel leuk met elkaar hebben en dat de liefde wel gegroeid is.

Ik ga het er zeker even over hebben met hem, binnenkort. Sowieso idd ook fijn om van zijn kant te horen hoe hij erin staat :slightly_smiling_face:

Dankjewel voor je hulp!!

Klopt, dat zijn denk ik wel de ingrediënten die genoeg zouden moeten zijn voor een relatie nu je het zo zegt :stuck_out_tongue:

Thanks voor je reactie, ik ga mn best doen om het niet te veel meer te overdenken haha :slightly_smiling_face::slightly_smiling_face:

Ik denk dat iedereen verliefdheid anders ervaart. Een vlinder in je buik is op zich niks. Als je je goed voelt bij hem en je hebt hem constant in je gedachten, dan heb je het te pakken.