Hee,
Ik ben bezig met een verhaal over dans, met name ballet, daarnaast is het een soort crime. In het verleden is er een moord gepleegd en pas na zo’n 50 jaar wordt deze eindelijk opgelost. Het speelt zich wel allemaal af in de danswereld. Maar hebben jullie daar interesse in? of hebben jullie iets van laat maar?
Ik hoor het wel!
kan iemand helpen met de titel veranderen in [Dans/crime verhaal] Zwanenzang
XXx
Orgineel, ik ben benieuwd 
ja, klinkt super
Lijkt me gaaf!
Ga maar posten.
Leuk! Ik ben helemaal fan van dansen-ballet! Zeker benieuwd naar je verhaal!
Begin maar!
xx
ik heb wel zo eens een serie gezien die over zoiets ging :’)
maar laat maar eens wat zien
Ik ben wel benieuwd!
Ben benieuwd.
Ben benieuwd, ja. Begin maar gewoon met posten.
upjeee
up up up up, ik ben heel erg benieuwd 
woow, ik dacht dat niemand er echt geintreseerd in zou zijn, was echt verbaasd!
Event van te voren, de hoofdpersoon is een 75 jarige dame, en het verhaal wordt grotendeels in flashbacks verteld (zullen jullie nog wel merken)
Maar ik zoek ook nog een naam voor haarXD Ik wil graag een iets oudere naam (dus beetje uit de jaren 60) maar hij moet wel leuk zijnxd Iemand idee?
En ik zal zo een stukje posten!
XXX
Eerste stuk:
Langzaam sta ik op uit de stoel en schuifel ik naar de andere kant van de kamer. Ik til mijn dunne arm op en zie hoe de aders zwak doorschemeren door het dunne rimpelige vel. Voorzichtig pak ik mijn barre vast en zet mijn voeten in de eerste positie. Mijn hand omklemt de houten leuning stevig terwijl ik met mijn pliè oefening begin. Ondanks mijn ziekte en zwakheid vind ik toch nog de kracht om te doen wat ooit mijn leven beheerste. Om te doen wat nu nog mijn leven beheerst.
Ik adem diep in terwijl ik de geur van leer en pasgewassen kleren opsnuif. Ik bind mijn haar strak naar achter in een staart terwijl ik weer uitadem. Als ik een goede staart heb gemaakt, draai ik mijn haar in een knotje. Ik zet mijn voeten, gehuld in versleten schoentjes, naast elkaar, terwijl de muziek langzaam begint. De rustige piano klanken vullen de ruimte. Ik open mijn mond een klein stukje en vul mijn longen met lucht. Ik voel mijn borstkas iets uitzetten, maar weet dat het nauwelijks merkbaar is. Terwijl ik uitadem wordt mijn borstkas weer slanker en hervind ik mijn evenwicht. Ik sluit zachtjes mijn ogen en ban alle gedachtes uit mijn hoofd die niks met deze les te maken hebben. School, vrienden, huiswerk, alles. Dan open ik mijn ogen op het moment dat de muziek begint en val in op het ritme. Double jeté, assemblee, piqué, ik ga door. Steeds meer sprongen, steeds sneller. De bewegingen adem ik en laat ze een voor een mijn lichaam beheersen. Ze putten me uit, maar op een goede manier. Ik ga door, mijn dubbele pirouette sluit ik af met een arabesque. Ik laat mijn lichaam rusten, en adem diep in. Dan zwelt de muziek weer aan en ga ik vol overgaven verder waar ik gebleven was. Ik spring snel op mijn spitzen en ik dans.
De rustige pianoklanken van het nummer sterven langzaam weg en geven mij even de tijd om weer op adem te komen voordat ik met mijn battement tendu begin. Nog steeds dezelfde battement tendu als 50 jaar geleden, niks is hij veranderd. Het was de laatste die ik ooit geleerd heb, en trouw doe ik hem nog steeds elke dag. Steeds opnieuw. Ik beheers hem, alles klopt. Een beheersing die nog nooit zo goed is geweest, nog nooit zo sterk. Maar toch haalt hij het niet. Ik kan niet alles beheersen, niet alles controleren, hoe graag ik het ook zou willen.
Terwijl ik een soutenu maak om van kant te wisselen denk ik aan alle lessen die ik heb gevolgd. Aan alle leraren die ik heb gehad. Aan alle voorstellingen die ik heb gedanst. En dat waren er veel. Maar een voorstelling is mij altijd bij gebleven. De voorstelling van het Zwanenmeer. De voorstelling met een dodelijk eind.
Nog steeds verder? En kritiek?
mooi stuk! - te moe om kritiek te gaan bedenken…
wow fack, jij kan goed schrijven! o my gosh, echt té mooi! je moet er iets mee gaan doen meis. echt ik zweer t!
dikke up voor jou! UUUUUUUUUUUUUUUUP
Misschien iets te overdreven… maar ik vind het zeker wel iets hebben. Van mij mag je verder (:
Als ik klaar ben met mijn barre oefeningen schuifel ik naar de badkamer en zet de douche aan. Ik voel hoe het warme water over mijn lichaam stroomt, mijn lichaam waarvan na al die jaren nog maar weinig over is. Wanneer ik uit de douche stap kleed ik me aan en loop ik terug naar de kamer waar ik mezelf weer in de stoel laat zakken. Vandaag wordt een grote dag, een pijnlijke dag die alle herinneringen weer zal oproepen. Herinneringen van het allesverwoestende Zwanenmeer. Herinneringen die ik het liefst wil vergeten. Maar herinneringen vergeten, écht vergeten, lukt nooit. Soms kon ik ze voor dagen, weken en soms zelfs maanden in een donker hoekje weg stoppen. Maar ze komen altijd weer terug, glashelder, alsof het gisteren was in plaats van vijftig jaar gelden. Een beeld, een foto en zelfs een geur is genoeg om alle herinneringen weer op te roepen. En wat ik ging zien vanmiddag was dit alles samen. Alle dingen samen die ervoor zouden zorgen dat alles weer boven kwam. Allemaal tegelijk, de beelden, de dans, de muziek, echt alles. Ik ging naar het Zwanenmeer.
Kritiek?
Het doet me aan Black Swan denken, maar dat zal wel door het Zwanenmeer komen. xD
Verder!
Wauw! Wat een mooi verhaal (tot nu toe dan he) en echt heel goed geschreven!
Ik heb 'm iig tussen mijn favorieten gezet