Dance The Chance (Fanfic)

Schrijfsels
#1

Na lang twijfelen heb ik toch besloten om in plaats van verder te gaan met Paudrey, eerst een nieuwe fanfic te posten over Paul Moreno, omdat ik nog niet genoeg materiaal heb voor een vervolg. Dit is Dance The Chance, een nieuw verhaal, los van al mijn andere verhalen maar wel met Paul Moreno in de hoofdrol.

[i] “Sometimes you have to choose between a bunch of wrong choices and no right ones. You just have to choose which wrong choice feels the least wrong.”[/i]

Cover gemaakt door Fearless_Confidence

Zij droomde van ontsnapping naar de grote stad om haar ideaal achterna te jagen. Totdat ze zelf gevangen raakt in een legende.

Korte inhoud
Talitha Mabe heeft maar één droom en dat is ontsnappen uit het piepkleine dorpje waar ze is geboren. Haar danstalent lijkt de enige kans om weg te komen. Alles gaat volgens plan, totdat ze gevangen raakt in een legende en de keuzes hartverscheurend worden.

Tijd
Heden

Hoofdpersonages
Talitha Evelyn Mabe
Paul Moreno

Belangrijk om vooraf te weten

  • Het is een fanfiction en gebaseerd op de personages uit “Twilight”. Het zal niet over Edward of Bella gaan, maar centreert zich op de legendes van La Push.
  • Paul Moreno is niet ingeprent met Rachel Black of Audrey Masen of wie dan ook. Dit verhaal is een vrijstaand verhaal van alle andere verhalen. Ik vind het personage Paul Moreno te leuk om niet meermaals te gebruiken en ik ben te lui om andere namen te verzinnen. Dus daarom dat 75% van mijn verhalen over Paul Moreno gaan.
  • De reden waarom ik Paul Moreno opnieuw gebruik is omdat ik het inprentingsfenomeen van Stephenie Meyer erg interessant vind (liefde is geen eigen keuze meer => welke problemen komen hierbij kijken?). Omdat ik geen voeling heb ik met de andere roedelleden (Embry, Seth, Jacob, Quil vind ik echt niets, sorry guys) en ik deze personages niet te zeer wil veranderen, gebruik ik altijd het personage dat het dichtst bij mijn eigen karakter staat: Paul Moreno.
  • 16+ wegens vrijscènes en mogelijke woordenschat
  • Het verhaal is ook al verschenen op een andere site, maar deze is opgedoekt.

#2

Superleuk! Maar, ik vind het toch jammer dat het weer Paul is. Dit, omdat ik Paul voor mijn gevoel echt bij je andere verhaal vind horen.

Maar, uiteraard volg ik :grinning:

#3

Ik volg weer! :slightly_smiling_face:

#4

[b]@Perronita: Oh, fijn dat je weer wilt volgen! :hugs:

Ik weet het, maar ik vind het inprentingsfenomeen dat Stephanie Meyer heeft gecreërd zo interessant om rond te schrijven en de problemen die het stelt, aan de kaak te stellen. Paul vind ik het interessantste personage hiervoor, omdat ik totaal geen gevoel heb met Seth of Embry of Sam. Af en toe probeer ik Jacob ook eens uit, maar dat is meer om de Cullens erbij te betrekken.
Het is een hele andere Paul Moreno dan de Paul Moreno in “Life After You”. De enige dingen die hetzelfde zijn gebleven zijn de naam, soms trekjes van het karakter en het feit dat hij in staat is om in te prenten. [/b]

#5

Ik volg ook zeker weer! :grinning:

#6

Oooh, al zoveel volgers en ik heb nog niets gepost! :flushed:
Ik heb ook identiteitspasjes over het gezin Mabe (vader, moeder, dochter). Als het jullie wat lijkt, wil ik ze gerust online posten!

#7

HOOFDSTUK 1
A

Buiten de oude schuur regende het. Dikke, zwarte druppels vielen neer op het oude, grijs geworden hout. Ze zochten hun weg naar beneden langs de gebroken dakpannen, een patroon van zigzagbewegingen achter hun nalatend, om daarna in de waterplas te vallen die nu een oud motorspoor bedekte. De druppels stroomden langs groene bladeren die de omgeving domineerde, donkergroen geworden door de plensbui die uit de donkere hemel viel.

Binnen in de oude schuur klonk een gedempte bas. Samen met de regelmatige, intense ademhaling van iemand die aan het sporten was en langs wie het gebeuren buiten voorbij gleed. De gedempte bas was afkomstig uit de hoofdtelefoon van een meisje. De wind waaide door de vervallen deur naar binnen, maar ze merkte het niet. Ze was verloren in haar danspassen en telde zachtjes.

De zwarte haren waren samengevlochten. Het zweet droop langs haar hals over rug en maakte de vlecht nat. Het leek alsof het meisje het niet merkte. Elke keer als ze pas uitvoerde, kraakte de oude planken onheilspellend. Maar het meisje trok zich er niets van aan. In al die jaren dat ze hier al oefende, was ze gewend geraakt aan het gekraak.

De regen stopte buiten langzaam en de muziek veranderde naar een langzame ballade. Het meisje stopte ook: ze stretchte en haalde een handdoek uit haar tas, waarmee ze haar gezicht en nek afveegde voordat ze haar jasje aandeed en maakte dat ze wegkwam. Haar horloge vertelde haar dat het al veel te laat was.

#8

Helemaal mee eens

want ik volg ook weer

#9

I - I follow, I follow you!

#10

Dankjewel dames! :flushed: Ik hoop echt dat jullie het een leuk verhaal ga vinden, ondanks dat mijn kennis van dansen redelijk beperkt is, maar ik doe mijn best!

HOOFDSTUK 1
B

‘Talitha?’ De stem van haar vader klonk vanachter de krant toen het meisje via de achterdeur de keuken binnenstormde.

'Ja, pap?’ Talitha stopte en liet zich neerploffen op een keukenstoel. Ze wist dat haar vader niets zou vragen – hij dacht dat ze extra cursussen op school volgde. Talitha liet hem in die waan.

Joshua Mabe keek boven zijn krant naar zijn enigste dochter. ‘Hoe was het school?’ vroeg hij rustig.

‘Goed.’ Talitha bestudeerde de brandvlek in het tafelhout. ‘Hoe staat het met wiskunde?’ vroeg hij verder door. Talitha was gewend aan deze vragen. Haar vader vond een hoge opleiding erg belangrijk. Ze wist dat hij ervan droomde dat ze aan een prestigieuze universiteit zou studeren ergens aan de oostkust. ‘Goed. Ik snapte alles was meneer Verner uitlegde – deze stof hebben we al gezien in de extra zomercursus in Seattle. Voor morgen heb ik een paar moeilijke oefeningen geprobeerd om ze voor de les met hem te bespreken.’

Haar vader knikte. ‘Mooi zo, en met Engels? Zijn jullie al bezig aan Shakespeare of aan Brönte?’

Talitha grijnsde. ‘Austen, pap. Sense&Sensibility. En Spaans is zoals altijd oersaai.’ Spaans was haar enige zwakke punt. Joshua wist dat dat, en had zich er bij neer gelegd. Wat moet je ook met Spaans in dit deel van het land?

‘Wat gaan we eten?’ vroeg Talitha verder. Ze keek hoopvol op naar haar vader. Hij was deze week het keukenslaafje.

Joshua dook weer achter zijn krant. ‘Ik heb Italiaans meegebracht uit Port Angeles.’ Hij keek even op. Talitha grijnsde. Ze wist dat haar vader enkel in de weekends kookte – en als hij er dan nog niet voor zorgde dat ze met zijn twee bij Billy of Quil aten.

Tijdens het eten werd er niet veel gesproken. Joshua las de sportpagina’s van de krant terwijl Talitha met haar gedachten ergens anders zat.

‘Ben je bij je gedachten bij de Embry-knul?’

#11

like like like!
en like voor de naam evelyn!
Love Love Love

#12

HOOFDSTUK 1
C

Talitha schrok op. Haar vork schoot uit haar hand en liet de lasagne op haar vork even vliegen. ‘Wat?’

‘Die zoon van Call?’ Haar vader keek zijn enige dochter aan. De rokerige grijze ogen hadden even zo ver gekeken. Een pijnscheut ging door zijn hart. Zijn vrouw had ook altijd zo gekeken als ze aan haar passies dacht.

Ondertussen wist Talitha wie haar vader bedoelde. Embry Call. Ze knarste met haar tanden en prikte in de lasagne.

‘We hebben niets, pap. We zijn gewoon één keertje uitgegaan. Dat is alles.’ Met rode wangen boog ze zich over haar bord. Dat het afspraakje was uitgelopen op een fiasco, had ze hem niet verteld. Het liefste van alles wou ze de hele pijnlijke situatie gewoon vergeten.

‘Hmm, oké.’ Joshua knikte even en richtte zijn aandacht weer op het honkbalartikel. Talitha zuchtte even en nam een hap.

Na het eten excuseerde ze zichzelf en ging naar de kelder. Zodra ze de kelderdeur stevig op slot had gedraaid, startte ze de draagbare stereo-installatie. De zware bas vulde onmiddellijk de ruimte.
Talitha liep naar de grote spiegel met de barre ervoor. Toen ze klein was, had haar moeder haar hier balletles gegeven.

Even sloot ze haar ogen voordat ze haar lichaam stretchte. Inwendig was ze haar vader dankbaar dat hij deze ruimte geluidsdicht had laten maken. Zover Joshua wist, oefende zijn dochter hier nog altijd haar ballettechnieken. Dat deed ze inderdaad nog steeds, naast haar moderne dans en hiphop. Alleen betwijfelde Talitha of hij dat zou steunen.

Zodra de bas intenser werd, verloor Talitha zichzelf in de muziek. Ze oefende de routine en maakte zo haar hoofd leeg. Haar lichaam trok en duwde terwijl de tijd voorbij vloog.

Linksboven in de spiegel hing een afbeelding van een modern gebouw bestaande uit vooral glas en beton. Juilliard, één van de meest gerespecteerde dansscholen van heel de wereld. Ernaast had Talitha in roze lipstick “1 december” geschreven en dit meermaals omcirkeld. De datum van de toelatingsaudities.

Pas toen haar vader op de deur bonkte, stopte Talitha. Ze keek nog een keer naar de datum voordat ze een trui aandeed.

Ze moest gewoon worden aangenomen. Het kon niet anders. Ze kon hier niet blijven hier en haar leven voorbij zien gaan.

#13

Geweldige personage!

#14

Ik volg ook weer, wat een geweldig verhaal

#15

HOOFDSTUK 1
D

De volgende dag was een hel op aarde. Talitha dook dieper weg in haar trui en hoopte dat niemand haar zou zien.

School was altijd al vreselijk geweest. Vooral de middelbare school. Vandaag nog meer dan anders omdat haar beste vriend Asher Owes met koorts ziek in bed lag.

Terwijl ze haar weg zocht doorheen de drukte, kon ze het niet laten om haar medeleerlingen te vergelijken met apen.

Eigenlijk was middelbare school de moderne vorm van een hiërarchie bij apen, dacht ze. Vanboven had je de sportieve jongens met een opgevulde borstkas in tegenstelling tot hun hersens, die samen met de blonde cheerleaders die zichzelf kleedden alsof ze te weinig kleren bezaten, de bovenklasse vormde.
In het midden zaten de gewoon uitziende leerlingen. Jongeren die geen eigen mening durfden te vormen en braaf ja knikte bij alles wat de bovenste top van de piramide zei. Slaafs volgden ze de mening van de rest op. Als iemand van de cheerleaders zei dat rode truitjes lelijk waren, kon je je hoofd ervoor verwedden dat de volgende dag geen enkel rood truitje was te bespeuren in de school. Zelfs geen rood ondergoed.

Om het geheel af te sluiten, bungelden op de onderste plaats de nerds en buitenbeentjes. Zij hadden totaal geen contact met de twee rangen boven hen. Enkel de nerds werden af en toe eens aangesproken door de bovenklasse om hun notities de mogen lenen, die dan ook gretig werden aangegeven om toch maar bij het Gouden Groepje te horen.

Al deze dingen dacht Talitha toen ze de kantine van de Quileute Tribal School inliep. Hardop haar mening uitspreken deed ze niet. Ze was zo al een freak, een buitenstaander in de gemeenschap.

Ze bukte zich om een dienblad te nemen en mikte er snel een banaan en een flesje water op voordat ze aanschoof bij de rij. Ongeduldig tapte ze met haar gebloemde tennisschoen op het linoleum. Waarom duurde het altijd zo lang totdat iemand zijn portemonnee uit zijn broekzak had gevist en had betaald?

#16

Verder!

#17

Heerlijke omschrijving van de middelbare school :stuck_out_tongue:

#18

[b]Hee liefste volgsters van me

Ik wou vanmorgen een stukje posten, maar mijn laptop heeft besloten om het met Halloween in het loodje te leggen (vlak voor mijn stage - ik ben nog altijd emotioneel aan het breken), maar ik kan niet posten voor een onbepaalde tijd. Ik hoop dat ik zo snel mogelijk een nieuwe laptop ter beschikking heb - liefst voor morgenmiddag.

Mijn excuses!

Leo[/b]

#19

ooooo kind dat is kut!!! we snappen het… hoop dat je snel een nieuwe laptop hebt!

#20

Wat een geweldig verhaal, ik vind zo leuk dat dansen erin is betrokken. Heb altijd al zwak voor verhalen waar dansen in voorkomt.
Balen van je laptop! Hoop dat je snel een nieuwe hebt. De bestanden op die laptop, zijn die niet verloren gegaan?