Damn the consequences

Schrijfsels
#1

Hi!

Damn the consequences gaat over vier meisjes, die op het eerste gezicht heel verschillend lijken. Maar gaandeweg zul je ontdekken dat ze wel degelijk het één en ander gemeen hebben.
Verder ga ik niet te veel verklappen, lees snel verder als het je leuk lijkt!

Ik schrijf mijn verhaal op mijn blog. Dit doe ik omdat mijn hoofdstukken best lang zijn en ik dit overzichtelijker vind voor zowel mezelf als voor de lezer.

Damn the Consequences

Hier een voorproefje van het eerste hoofdstuk. Het hele hoofdstuk kun je lezen op mijn blog. Deel 2 van hoofdstuk 1 komt op gs te staan als de reacties positief zijn. (:
Laat me weten wat je ervan vindt!

1. New in town
Met haar fiets aan de hand liep Emily door het overvolle fietsenhok. De metalen rekken links en rechts van haar waren volgepropt met fietsen. Terwijl ze rondkeek, opzoek naar een lege plek, struikelde ze bijna over een schooltas, die midden in het gangpad stond. Net toen ze dacht een plek te hebben gevonden waar haar fiets nog net paste, haalde iemand met een knalgroene fiets haar van achteren in en pikte de ruimte in. Emily keek de jongen boos aan, maar toen deze dit niet scheen op te merken, zeulde ze verder met haar fiets.
Zenuwachtig, wat een vervelend gevoel was dat toch. Wat nu als ze geen plekje meer voor haar fiets kon vinden, en ze te laat kwam in haar allereerste les? Dat zou vreselijk zijn, vond ze, en ze ging sneller lopen.
Toen ze eindelijk haar fiets tussen twee anderen had geduwd, hing ze haar tas over haar schouder en liep het fietsenhok uit. ‘Kijk uit!’ Hoorde ze opeens rechts van haar. Ze kon nog net opzij springen, zodat ze niet werd aangereden door twee jongens op een scooter.
Emily liep over het brede stenen pad naar een groot, bakstenen gebouw. Weldon College, stond er met grote letters boven de brede, openstaande deuren. Ze stopte even om het gebouw te bekijken, voordat ze naar binnen liep. De school had vier verdiepingen, heel veel ramen en een plat dak. Een typisch schoolgebouw dus. Snel voelde ze nog even aan haar haar, om te checken of het nog goed zat, waarna ze naar binnen liep.
De verhuizing was nu een week geleden, en vandaag was haar eerste schooldag op haar nieuwe school. Emily stond in een enorme hal, waar tientallen scholieren rondliepen. Ze namen de trap naar boven, gingen via een brede gang aan de rechterkant naar de kantine of stonden bij hun kluisjes. Het Weldon College was klein vergeleken met de school waar Emily een paar weken geleden nog op zat. Toch was het de grootste school in de hele stad. Er heerste dezelfde sfeer als op haar oude school. Stelletjes die hand in hand liepen, meisjes die roddelden bij de kluisjes en jongens die indruk op elkaar probeerden te maken in de kantine, eigenlijk was het op elke school precies hetzelfde.
Maandag, eerste uur. Aardrijkskunde. Lokaal 2.18. Emily had haar rooster uit haar hoofd geleerd. Ze haatte het om de hele tijd in haar agenda te moeten kijken welke les ze had en naar welk lokaal ze moest. Daar ging ze zo van stressen. Ze sloot achter een aantal andere leerlingen aan en liep de trap op naar de tweede verdieping, omdat ze aannam dat lokaal 2.18 op de tweede verdieping was. De lokalen zouden wel logisch genummerd zijn, toch?
Het duurde even, maar uiteindelijk vond ze het juiste lokaal. Ze was nog net op tijd ook. Ze vond een vrije plaats, dicht bij het raam, en ging zitten. Niet veel later kwam de leraar, een kleine man van middelbare leeftijd met lichtgrijs haar, binnen en sloot de deur van het lokaal achter zich. ‘Ik zie dat we vandaag een nieuwe leerling in de klas hebben.’ Zei hij terwijl hij in Emily’s richting keek. ‘Emily is het zie ik?’
Emily kreeg een kleur toen ze voelde dat iedereen naar haar keek en knikte verlegen. Een nadeel van een kleinere school: de leraren kennen meer mensen, en merken het dus ook op als je nieuw bent.
‘Welkom!’ Riep de leraar iets te enthousiast. ‘Ik ben meneer Heling, docent aardrijkskunde. Ik hoop dat je het op het Weldon College naar je zin zult hebben.’

#2

Je mag geen link plaatsen want dat valt eigenlijk onder reclame of zoiets. (:
Dus dan moet je gewoon hier je verhaal posten!

#3

Dat dacht ik dus al.

Bij deze heb ik de eerste helft van hoofdstuk 1 in mijn beginpost geplaatst. Deel 2 volgt als de reacties positief zijn. Natuurlijk is Damn the consequences ook op mijn blog te volgen.

#4

[b]De les begon, en verliep redelijk rustig. Meneer Heling wist de leerlingen goed onder controle te houden. Iets waar veel docenten op Emily’s oude school minder goed in waren. Na aardrijkskunde had ze frans, en na frans kwam de pauze.

De pauze, daar had ze het meest tegenop gezien. Tot nu toe had ze nog niemand gesproken en ze wist ook niet waar ze moest gaan zitten. Ergens in de hoek van de kantine vond ze een kleine, lege tafel waaraan ze plaatsnam en haar boterhammen opat. Na de pauze volgde een tussenuur, dat ze ijverig doorbracht in de studieruimte, gebogen over haar biologieboek. Hoe moest ze hier ooit vrienden gaan maken? Ze was nooit goed geweest in nieuwe vrienden maken. Door de verhuizing had ze al haar oude vrienden moeten achterlaten, wat ze heel erg had gevonden. De meeste van hen kende ze al vanaf de eerste klas, en nu moest ze opeens allemaal nieuwe mensen leren kennen.
De bel ging, en Emily stond op om naar de economieles te gaan. Al van kinds af aan wist ze dat ze lerares op een basisschool wilde worden, om zich zo goed mogelijk voor te bereiden had ze een breed vakkenpakket gekozen. Een aantal trappen en gangen verder, liep ze de klas binnen en nam plaats naast een donker meisje dat haar vriendelijk aankeek.
‘Hoi,’ Groette het meisje haar. ‘Jou heb ik nooit eerder gezien, ben je nieuw in deze klas?’

Emily knikte en glimlachte een beetje onzeker. ‘Ik ben Emily.’
’Mijn naam is Lauren.’ Zei het meisje, en ze lachte haar witte tanden bloot, die nog witter leken door haar donkere huid. Ze had lange, donkere krullen en donkerbruine ogen. De mouwen van haar lichtblauwe trui had ze opgestroopt. ‘Ben je van klas veranderd?’
‘Nee, van school. Ik ben pas verhuisd.’ Legde Emily uit. Ze pakte haar economieboeken uit haar tas en legde ze voor haar op tafel neer. ‘Dit is mijn eerste schooldag hier.’
‘Spannend.’ Zei Lauren. ‘Waar kom je vandaan?’
Op dat moment vroeg de jonge leraar van midden twintig om stilte, en Emily richtte haar aandacht op hem, blij dat ze de vraag zo niet hoefde te beantwoorden.

Na de les liep Emily de klas uit.
‘Hij ziet er best goed uit, hé?’ Hoorde ze naast haar.
Ze draaide zich om en zag Lauren. ‘Over wie heb je het?’ Vroeg Emily. Samen liepen ze de trap af naar beneden.
‘De economieleraar natuurlijk!’ Beide meisjes lachten, en Emily moest toegeven dat Lauren gelijk had. Kijken naar een leuke leraar maakt een les zo veel leuker.
‘En, hoe bevalt je eerste schooldag?’
‘Het gaat wel.’ Antwoordde Emily. ‘Gelukkig is de school niet zo groot en kan ik de lokalen tot nu toe makkelijk vinden. Maar eerlijk gezegd ben jij de eerste leerling met wie ik spreek.’
‘Oh, maar dat komt wel goed hoor. De meeste mensen hier zijn wel aardig.’
Ze liepen nu door de hal richting de kantine. Opeens hoorden ze iemand gillen. Emily keek om en zag meisje met lichtblond haar en een meisje met roodbruin haar bij de kluisjes staan.
‘Oké, er zijn er natuurlijk altijd een aantal bij die je liever wilt vermijden.’ Zei Lauren, en ze knikte in de richting de twee meisjes.
‘Wie zijn dat?’ Vroeg Emily.
‘Rijkeluiskindjes. Dat zijn Celeste en Megan, en dat is Celeste’s vriendje Jesse.’ Lauren wees naar een lange jongen die zijn arm om het blonde meisje had geslagen. ‘Oh, en dat is Nicolas, de tweeling-broer van Megan. Hij is de ergste van het stel.’
Emily keek naar de knappe, donkerharige jongen die Lauren bedoelde. ‘Waarom?’ Vroeg ze geïnteresseerd.
‘De helft van de meisjes hier op school vindt hem leuk, maar hij is verschrikkelijk arrogant en een enorme player.’ Antwoordde Lauren, die met haar ogen rolde. ‘Op elke school heb je een paar van die verwende types rondlopen die denken dat ze alles zijn. Kom op, ik heb honger.’ Ze pakte Emily bij haar arm en trok haar mee naar de kantine.
Ze zochten een lege tafel op en gingen eraan zitten. Emily pakte haar lunch uit haar tas. Ze vroeg zich af waarom Lauren bij haar zat, en niet bij haar vrienden. Had ze soms geen vrienden? Emily kon het zich niet voorstellen dat een aardig, spontaan meisje als Lauren geen vrienden had. Maar voor nu was ze blij met het gezelschap. [/b]

#5

Het is toch consequences?

#6

Je hebt gelijk. Erg onprofessioneel. Gewoon een stomme spelfout die ik consequent heb gemaakt. Bedankt voor het melden, ik heb het overal aangepast (hopelijk wordt de titel ook snel veranderd).

#7

^ Haha, maakt niks uit hoor. Geen dank!

#8

titel voor je aangepast :slightly_smiling_face:

#9

@ HEARTxCORE: Bedankt!

Het 2e hoofdstuk staat op mijn blog en komt binnenkort ook hier te staan. (:

#10

[b]2. My perfect little life
‘Oh mijn God, dit ga je niet menen!’ Celeste slaakte een gil. ‘Heeft hij je dít gegeven?’ In haar hand hield ze de pols van Megan, haar beste vriendin, waaraan een met diamantjes bezet armbandje schitterde. ‘Dat ding is een fortuin waard!’
‘Ssst, niet zo hard, straks word ik nog bestolen.’ Siste Megan, maar Celeste zag aan haar vriendin dat het helemaal niet erg vond dat iedereen hoorde dat ze een superdure armband om had. Trots keek ze naar het cadeautje van haar vriendje. ‘Is hij niet prachtig?’
Celeste voelde zich een beetje jaloers. Een heel klein beetje. ‘Wanneer geef jij mij nou eens zo’n cadeautje?’ Vroeg ze aan Jesse, die zijn arm om haar heen had geslagen, en tikte plagerig op zijn gladgeschoren kin.
‘Wat dacht je van, als ik de loterij win?’ Jesse kneep haar even in haar zij.
Celeste glimlachte, ook al wist ze dat hij een armband als deze makkelijk kon betalen. Zijn ouders behoorden tot de rijkste mensen van de stad, net als die van haar. En die van Megan en haar broer. Ze wist dat ze op school bekend stonden als verwende kakkers, maar het kon haar niets schelen. Zij kon er toch zeker niets aan doen dat haar vader in de zakenwereld miljoenen had verdiend? De familie van Jesse was al generaties lang rijk, en ook bij Megan en Nicolas thuis leefden ze voornamelijk van oud geld. Soms was Celeste daar wel een beetje jaloers op, oud geld gaf namelijk status en klasse.
‘Ik moet naar de les.’ Zei Celeste nadat de schoolbel had geklonken. Ze gaf Jesse een kus. ‘Ik zie jullie straks.’

Toen ze na school buiten stond, keek ze of ze Megan ergens zag. Deze kwam over het gras aanlopen, haar roodbruine haar leek roder in het licht van de zon. Celeste zag dat haar vriendin nagekeken werd door een paar jongens die een stukje verderop op een muurtje zaten. Megan had het ook gezien, want ze stak haar neus net iets verder in de lucht en zwiepte haar haar achter haar schouder. Celeste kon een glimlach niet onderdrukken. Ze liep naar haar Vespa en haalde het kettingslot eraf. Haar scooter was beige met een bruin leren zadel. Heel chique, vond ze zelf. Ze draaide hem en ging zitten, Megan nam achter haar plaats. ‘Wat heb ik een hekel aan maandagen.’ Verzuchtte ze. ‘Een blokuur wiskunde, wat een ramp!’
Celeste startte de motor en reed het schoolterrein af.

Omdat Megan heel dicht bij haar woonde, zette Celeste haar altijd af als ze rond dezelfde tijd uit waren. Met de scooter was het slechts vijf minuutjes rijden naar haar huis. Celeste draaide de lange oprijlaan op naar Megan’s huis. Het huis was zag er een beetje victoriaans uit. Het was groot en chique, met schuine daken en versierde gevels. Haar eigen huis was juist erg strak en modern, helemaal ingericht naar haar moeders smaak, met oncomfortabele banken en glazen tafels.
Celeste zette haar vriendin voor de hoge, gebogen deur van het huis af. ‘Celeste!’ Hoorde ze iemand roepen. Het was Megan’s moeder, Olivia. Ze verscheen vanachter het huis in een Burberry trenchcoat. ‘Nicolas heeft net koffie gezet, wil je ook wat?’ Ze had dezelfde roodbruine haarkleur als haar dochter.
Celeste glimlachte vriendelijk. ‘Bedankt Olivia, maar ik heb met Jesse afgesproken.’
‘Ach, die vriendjes tegenwoordig. Jullie beginnen er veel te vroeg aan!’ Olivia stootte Megan lachend aan. ‘Veel plezier vanmiddag.’ Zei ze tegen Celeste, waarna ze zich omdraaide en door de inmiddels geopende voordeur naar binnen liep.
Celeste nam afscheid van Megan, waarna ze haar Vespa keerde en doorreed naar haar eigen huis.[/b]