Contact verbroken, hoe verder?

Lifestyle
#1

Hai iedereen!

Ik heb zojuist het contact verbroken met mijn vader na een ontzettende ruzie. Mijn ouders zijn gescheiden sinds mijn 3e en ik ben nu 17. Ik heb al die jaren gewoon een ‘‘band’’ met hem gehad. Mijn moeder en ik wonen trouwens bij elkaar. Maargoed ik was blijkbaar erg brutaal en onbeleefd en hij vond het nodig om mij uit te schelden en ‘‘hoer en shit’’ te noemen. Er gaat een heel verhaal aan vooraf, dat te lang is om hier te plaatsen. Mijn conclusie nu is; ik heb het contact verbroken, ik heb er geen spijt van want ik weet van mezelf dat ik absoluut geen slechte dochter ben geweest. En ik weet écht heel zeker dat ik dit niet terug wil gaan draaien. Mijn vraag is nu aan jullie ; hoe de hell moet ik nu verder…

Tips, adviezen, soortgelijke verhalen zijn welkom! Ik zit nu namelijk echt vast en weet niet hoe ik het aan moet pakken om me hier minder rot over te voelen.

Dankjewel!

#2

Ik heb al zo’n 4 jaar geen contact meer met mijn vader en het bevalt me goed. Mijn ouders zijn gescheiden en woon bij mn moeder en stiefvader en het gaat goed. Veel tips heb ik dus niet omdat ik er geen problemen mee heb. Nu is het wel zo dat als mens (op tv) zeggen dat je familie je eeuwig steunt etc dat ik altijd denk dit is echt bullshit. Maar hoe oud ben jij en woon je al op jezelf dan?

#3

Ik ben nu 17 en mijn ouders zijn gescheiden sinds mijn 3e. Ik woon gewoon bij m’n moeder en ze is geweldig! Ik heb in al die tijd gewoon contact met hem gehad, omdat hij zonder mij anders best wel alleen is. En ik had het gevoel dat als ik hem zou verlaten ooit dat ik er later ontzettende spijt van zou hebben dus daarom onderhield ik al die jaren ‘‘die band’’ met hem.

(sorry dat er wat info ontbrak zoals dat ze gescheiden zijn en zo)

#4

Maar als jij geen spijt hebt van het contact verbreken is het toch goed? Of begrijp ik het nu verkeerd?

#5

Ik denk dat je niet zomaar het contact verbreekt als dochter. Als jouw vader geen echte vader voor je is, dan vind ik dat je er goed aan doet om het contact te verbreken. Ik zou je dan ook zeker niet rot voelen. Hij heeft 17 jaar gehad om er voor je te zijn…
Ik weet verder natuurlijk niks van de situatie, misschien doet hij wel veel voor je, dat weet ik niet.

#6

Ik voel me er rot over omdat het niet niks is weet je. Ik kan me bijvoorbeeld maar 1 rapportgesprek herinneren waar hij is geweest op de basisschool. Middelbare school helemaal niet, en uitreiking van m’n diploma ook niet. Dat zijn gewoon die momenten waar hij bij hoort te zijn… Dat doet je gewoon iets. Eigenlijk heel veel.

#7

Het is ook goed, er gaat een last van m’n schouders! Maar ik weet gewoon niet hoe ik verder moet nu, ben er sentimenteel over… En het spookt door m’n hoofd. Het is gewoon niet de bedoeling dat dit me nog dagen blijft achtervolgen terwijl ik helemaal achter m’n besluit stond.

#8

Ja natuurlijk doet dat heel veel! Je hebt een vader nodig…
Hebben jullie veel ruzies gehad?

#9

Niet echt, ik wil nooit met hem praten omdat ik vaak subassertief gedrag vertoon. En ten tweede hij neemt mij nooit serieus, als ik wat vertel dan schenkt hij er niet echt aandacht aan of hij laat het waaien. Deze ruzie was de druppel die de emmer over liet lopen, ook gewoon omdat al die acties zich al hadden opgestapeld en ik er niet meer tegen kon.

#10

Pfoe. Lijkt me heel zwaar voor je.
Maar heb je eerst met hem gepraat, en gezegd wat je dwars zat aan hem? Of gewoon meteen het contact gestopt?

#11

Misschien moet je het gewoon nog verwerken en als je er daarna mee kan omgaan dan voel je je niet zo rot meer ?

#12

Ja, dat kan het zijn misschien!

Ik denk niet dat hier nog reacties op komen!
In ieder geval heel erg bedankt, meiden dat jullie hebben gereageerd!

#13

^ ja ik denk niet dat heel veel meiden in zo’n situatie zitten, maar als je het er echt moeilijk mee hebt kun je altijd naar een psycholoog gaan. Heb ik ook gedaan om te leren omgaan met mijn situatie omdat bij mij zegmaar m’n hele familie uit elkaar viel en dat heeft me wel geholpen.

#14

Ik heb het contact verbroken toen ik 15 was en van huis ben gevlucht (letterlijk…) en ben nu 22. Geen greintje spijt van gehad ook. Zoek wat afleiding en praat erover met je moeder. Mijn vader zit bij mij op Facebook, hij mag best zien hoe gelukkig ik zonder hem ben. Hij heeft een tijdperk gehad dat hij ons constant vroeg om langs te komen op de koffie, maar gelukkig heeft hij dat na 2 jaar ook maar opgegeven.

Als je zeker weet dat je er geen spijt van krijgt, lekker laten varen :wink:
Je gaat je zeker rot voelen en in de toekomst blijf je er waarschijnlijk ook nog wel aan denken. Maar ik denk dat als dit echt de druppel was, dat je er wel mee om leert gaan. Ik heb met de rest van mijn familie ook geen geweldig contact en met 1 van mijn broers net sinds vorige week contact verbroken. Maar ik heb er wel steun aan dat ik ook nog een geweldige schoonfamilie heb die me enorm gesteund heeft de afgelopen 5 jaar.

#15

Lastige situatie… Maar ik vind het wel een sterke beslissing van je.
Ik heb met beide ouders het contact verbroken, een beslissing waar ik zeker wel achter sta, maar toch blijft het moeilijk soms. Dus ik blijf dit topic even volgen:)