ik heb nog een ander verhaal gepost, maar het verhaal liep niet echt goed voor mijn gevoel, dus begin ik maar een nieuwe.
2004:
Mijn oma had bezorgd geklonken toen ze Mike, Michael en mij had geroepen. Ze rimpelde haar voorhoofd, waardoor ze er nog ouder uitzag. Ik werd opeens erg bezorgd om haar. Ik had me nog nooit gerealiseerd hoe oud ze was. Ze deed haar mond open om iets te zeggen, maar deed daarna meteen weer dicht. Ze zuchtte en zei dat ze niet meer lang te leven had. Het leek net als of er iemand me een klap in mijn gezicht gaf. Ik was geschokt. Mijn ouders waren omgekomen bij een auto ongeluk. Dan had ik niemand meer! Niemand was een beetje overdreven, ik had namelijk mijn broers nog. Ik voelde me ongemakkelijk worden. Ik zag in de blik van haar dat ze meer te vertellen had. de stilte die er viel duurde veel te lang. Ze schraapte haar keel en zei: Lena? Ze had me nooit bij mijn naam genoemd, waarom deed ze zo vreemd? En waarom noemde ze mijn echte naam? Meestal noemde ze me lieverd? of schat? Ik snapte er niks van. Één ding wist ik zeker dat na deze dag veel dingen gingen veranderen.