Burn-out: wie meer?

Beauty, Health & Hair
#1

Hey meiden,

Twee jaar geleden heb ik een burn out gehad. Het was een ontzettend zware tijd, maar inmiddels heb ik mijn leven weer aardig ‘op de rit’. Toch merk ik dat ik niet dezelfde persoon ben als voor de tijd. Zo kan ik bijvoorbeeld minder goed tegen drukte, op bijvoorbeeld markten of in kroegen. Daarnaast kan ik minder aan. Ik weet goed waar mijn grenzen liggen, maar tijdens tentamenweken is het gewoon zo druk dat ik die grens wel moet overschrijden. Het gevolg is dan, dat ik een week moe ben. Zo zijn er nog wel wat (kleine) dingen waar ik tegenaan loop af en toe. Het lastige is, dat je het niet echt kunt delen met je omgeving. Want de vermoeidheid die ik voel na een drukke periode is echt niet te vergelijken met de vermoeidheid die je voelt na een avondje stappen bijvoorbeeld.

Zijn er meer meiden die een burn-out gehad hebben? Of misschien zit je er nog midden in? Hoe ga je hiermee om?

#2

Er is bij mij niks vastgesteld door een arts of dergelijke, maar ik denk zelf dat het iets burn-out achtigs of vermoeidheids stoornis moet zijn…
Ik ben echt enorm moe, meld me vaak ziek voor school omdat ik 5dagen echt niet aankan en doe (tegen woordig steeds weer meer) minder leuke dingen omdat het zo vermoeiend is.
Ik heb dit sinds eind vorig jaar, en halverwege / eind zomervakantie werd het een stuk minder, maar nu is het weer terug…

Een van de meest vervelende dingen vind ik toch wel dat niemand het snapt als je zegt ‘ik ben moe’ krijg ik altijd reacties van ‘dan moet je meer slapen’ of ‘jij bent altijd moe’…

#3

Ik heb zelf geen burn-out gehad of ken eigenlijk ook niet iemand ermee. Maar je geeft aan dat je tijdens de tentamenweek je grenzen wel moet overschrijden. Kun je niet in de weken daarvoor alles wat beter verdelen zodat je op het moment in de tentamenweek je energie op een juiste manier kunt verdelen? Of probeer het leren op een leuke manier te doen zodat je er plezier in hebt, dan kom je denk ik ook minder snel bij die grens.
Of als je aanvoelt komen dat het niet goed gaat, je stoom af te blazen door te gaan sporten of iets dergelijks?
Je geeft ook aan dat je niet kunt delen met je omgeving, maar als je ze duidelijk maakt waar de grens is, kunnen ze je misschien juist helpen. Maar misschien is juist belangrijk om er met anderen over te praten en aan te geven dat je er last van hebt zodat ze er rekening mee kunnen houden? Misschien geeft dat voor jezelf ook meer rust.

Ik weet natuurlijk niet hoe het is om zo iets te hebben maar hopelijk heb je hier wat aan!

#4

beetje eng om dit te lezen, ik had het erover met mijn mentor dat ik me niet goed voelde enzo, en zij zei dat het een burn-out kon zijn. Heb er verder niks van opgezocht, maar als ik zo lees wat jij schrijft komt het wel erg overeen met mij. Maarja, ik plak liever geen labels op mezelf.

#5

echt precies hetzelfde, nouja ik slaap óók slecht haha maar idd 5 dagen school is bijna onmogelijk wanneer het al moeilijk is om uberhaubt uit je bed te komen.

#6

Ik heb 2 jaar geleden bijna 1 gehad maar was gelukkig net op tijd. Kon het achteraf ook wel aan mezelf merken, heel moe en elke keer huilen om niks maarja wat wil je als je weken maakt van 54 uur en dan ook nog huiswerk moet maken en leren…

#7

Nou, ik had geen burn-out maar wel enorme stress. Ik denk dat als ik het niet rustiger aan ging doen, dat ik dan wel burn-out had gekregen.

Ik had een maand geleden opeens last van enorme vermoeidheid. ZO erg dat ik niet meer kon werken of naar school kon gaan. Dus mijn studie lijdt eronder. Ik kon niets binnen houden qua eten en dat heeft 2 weken geduurd voordat ik echt weer kon eten.
De ergste klachten waren na 2/3 week weer voor grootste gedeelte voorbij gelukkig. Maar omdat ik afgelopen weken tentamens had, had ik die stress er ook bij. Dus ik moest echt opletten dat ik ook mijn rust nam. Ik sliep ook heeeeel slecht en soms nog steeds. Dan pieker ik over veel dingen te lang door. Ik was hiervoor ook naar dokter geweest en na aantal afspraken kwam ze erop dat ik stress had.

Nu probeer ik gewoon elke avond rustig aan te doen. Lekker op de bank proberen te ontspannen. Ik heb thee waar je rustiger van wordt. Lekkere warme kruik.

#8

.

#9

.

#10

Nou, burn-out weet ik niet maar ik heb er wel verdomd dicht tegen aan gezeten. Dit kwam door mijn laatste (afstudeer)stage. Daar was ik zo aan het vechten tegen de bierkaai; ik kwam gewoon maar niet verder. Je werkt zo hard, maar zonder tastbaar resultaat. Ik kreeg ook regelmatig echt jankbuien uit het niets, alsof ik weer een puber was met een verstoorde hormoonspiegel, ik voelde me ongelukkig… Ik ging elke avond om 10 uur slapen maar ik rustte nooit voldoende uit.

Uiteindelijk heb ik deze situatie beeindigd, niet geheel vrijwillig uiteindelijk. Stage zei op een gegeven moment ook dat het ze te lang duurde voordat ze 'resultaat; zagen. Flinke knauw voor mijn zelfvertrouwen, maar was ook wel opgelucht eigenlijk. Daarna echt even een goede break ingelast van 6 weken en toen kreeg ik mijn ‘praatjes’ ook weer beetje terug (woorden van mijn moeder haha…)

Maandag ga ik beginnen aan een hele nieuwe stage en ik heb er weer heel veel zin in. Ik zou me niet graag weer zo voelen overigens. En probeer je eigen momentjes te pakken, bv. 's avonds met een lekker boek of een warme douche, die kleine dingen hielpen bij mij.

#11

Haha ik had eens een inval dokter, en toen ging ik naar hem toe want uit het bloedprikken kwam dat ik bloedarmoede had. Zegt die man ‘‘Welnee, dat moet dan allang weer over zijn, je bent vast overspannen of depressief!’’ Terwijl hij verder NIKS had onderzocht of gevraagd dus ik was echt verbijsterd maar wou perse nog een keer bloedprikken omdat ik er zeker van was dat ik nog gewoon bloedarmoede had en toen bleek ik uiteindelijk gewoon gelijk te hebben. Stomme dokters soms ook.