Fijn dat er meer mensen zijn die er last van hebben is het natuurlijk niet, maar wel fijn dat er mensen zijn die het inderdaad snappen. Ik weet ook niet zo goed hoe je het aan mensen moet uitleggen, maar gelukkig zijn m’n vrienden, vriend en familie wel begripvol. Mensen die het niet snappen zijn inderdaad lastig en kan je er ook gewoon niet echt bij hebben in zo’n periode.
Ik denk dat ik misschien ook maar eens een psycholoog moet overwegen, gezien jullie aangeven dat dat wel echt helpt. Ik praat er nu voornamelijk veel met m’n moeder over, omdat zij ook een burn-out heeft gehad.
Vooral het toegeven dat er iets ‘mis’ is vind ik lastig, en ook echt die rust nemen enzo. Ik ben heel erg zo dat ik iedereen blij wil maken, maar m’n moeder heeft ook zoiets van “je moet ook wat meer voor jezelf kiezen”. Ik heb daar nog wel moeite mee, maar op den duur kan je natuurlijk ook niet meer anders omdat je 't anders gewoon niet trekt. Maar voelde me sowieso zo zwak omdat ik niet eens de middelbare aan kon, maar het ligt gewoon aan m’n perfectionisme.
Wat ik vooral raar vind is dat je het gewoon niet kán. En soms ook gewoon het onverklaarbaar down en moe zijn, dat soort dingen. En dat het in m’n nek en schouders gaat zitten. Het is zo apart dat zoiets dat allemaal kan veroorzaken.
@Dreamchaser, fijn dat het ‘niet zo erg’ was! (een burn-out is natuurlijk altijd kut, vandaar de aanhalingstekens)
@Semperbibitur, dat is wel vrij heftig. Ook dat je nu nog steeds wel last van die klachten hebt, ik hoop dat het wel (snel) weer overgaat.
@ChickWithGuns, erg herkenbaar. Wel fijn om te horen dat het nu zo goed gaat!
@Supercalifragilistic (in de hoop dat ik het goed heb geschreven), fijn dat dat uitstellen mogelijk was. Ik snap dat je er tegenop kijkt, ik hoop dat het je wel gewoon gaat lukken! Succes alvast (ook al is het waarschijnlijk nog ver weg)
