Brutale tiener, i need help..

Lifestyle
#1

ik moet wat kwijt en ik hoop dat er ook mensen zijn die snappen hoe ik me voel en het zelfde mee heeft gemaakt en mij advies kan geven…

Ik ben een tiener van 15 jaar oud, ik heb best wel een goeie relatie met mijn ouders, maar ik ben ook wel een moeilijke tiener, je snapt wel, nooit luisteren, altijd een grote mond, nooit doen wat er gevraagd wordt, en ja als ik a zeg is het gewoon a en zijn er geen andere mogelijkheden. Dat zijn dus de eigenschappen van mij als ik mijn zin niet krijg. Maar ik kan serieus ook echt heel lief zijn, dan ben ik echt de tegenovergestelde van alle eigenschappen hierboven.

laatst had ik dus ruzie met mijn ma, ook echt om de kleinste dingen, als ik een klein beetje geirriteerd ben, dan barst ik helemaal uit, en dan gaat het mis … omdat er een grote woede in me zit heb ik haar helemaal uitgescholden en van alles nog wat, ik doe haar pijn… niet van buiten maar wel diep van binnen… en na dat al mijn boosheid eruit is… dacht ik erover na wat ik allemaal haar aan deed… en daar heb ik zoooo’n spijt van maar echt,e en dan denk ik dat was allemaal niet nodig, wat the f* heb ik gedaan? wat ben ik voor kind?
na paardagen is het dan weer goed dan verontschuldig ik me, maar als ik weer boos ben gebeurd het dus weer elke keer zo…

snapt iemand wat ik eigenlijk bedoel? heeft iemand het zelfde meegemaakt? kan iemand me een advies geven zodat ik niet zo’n kut kind word en niet zo snel boos word door de kleinste dingen… ik zit er echt mee

#2

Ik was precies zo op jouw leeftijd en dat is uiteindelijk vanzelf over gegaan. Je kunt er op proberen te letten, na te denken voordat je begint te schreeuwen en eventueel je moeder dit laten lezen of haar vertellen dat je de dingen die je dan zegt echt niet meent.

#3

Vervelend, maar het is een heel normaal verschijnsel in de puberteit. Wel goed dat je ziet dat het niet ok is, en ook eigenlijk niet het gedrag is wat je graag toont. Volgende keer zou ik echt even tot 10 tellen voordat je wat zegt, of als je geïrriteerd raakt even weglopen. Eventueel dat ook overleggen met je moeder, dat ze snapt waarom je zo doet.

#4

Ik was vroeger ook zo. Het komt waarschijnlijk gewoon door de puberteit.
Probeer tot 10 te tellen als iets je irriteert of loop de kamer uit. En als je moeder vraagt of je even af wil wassen ofzo: gewoon doen dan ben je er zo vanaf. Je hebt er misschien geen zin in, maar je moeder ook niet en die heeft het waarschijnlijk al druk genoeg.
En probeer je wat meer in je ouders te verplaatsen als je het ergens niet mee eens bent.

Maar het is wel lastig omdat de wereld om jou draait als je in de puberteit zit. Ten minste bij de meeste mensen.

Bij mijn kwam het trouwens pas echt helemaal goed toen ik het huis uit ging en nu heb ik gewoon een goede band met mijn ouders. (En ik voel me schuldig om wat ik vroeger allemaal zei)

#5
#6

puberteit. Het is al heel wat dat je je er van bewust bent.