Mijn broer is pas 22 geworden en woont nog steeds thuis (niks mis mee natuurlijk) maaar… hij doet niks anders dan slapen, eten, zich ergeren, mijn ouders en mij uitschelden, en weer slapen en Hij heeft geen werk, ergert zich op als mijn vriend hierheen komt of blijft slapen, zorgt ervoor dat ik ook ruzie met mijn ouders krijg.
Ik krijg hier langzamerhand genoeg van.
Neem ik nou een voorbeeld: zaterdag gingen we met mijn opa gaan uiteten nou ik kleed me om, ga ik de woonkamer in zegt hij meteen ze gaat toch niet zo mee he ? op de terug weg zit hij zich te eregen omdat het zolang duurt (half uur rijden) zijn we op een autobaan zegt hij tegen mijn vader dit is een autobaan hier kun je snel rijden erna waarom rij je niet zoals peter(mijn oom). Het gaat zich echt om de toon hoe hij dat zegt.
Door hem wil ik dus volgend jaar als ik 18 ben het huis uit terwijl ik dat eigenlijk helemaal niet wil omdat ik het echt fijn vindt thuis als hij er niet is iig.
Een collega van mij (vriendin van mijn moeder (mijn moeder is de baas)) zei ook al tegen mijn moeder ik had hem allang het huis uitgegooit want hij doet echt helemaal niks behalve alles opvreten om het zo maar te zeggen.
Ik weet echt niet wat ik hiermee moet het lijkt alsof het met de dag erger wordt. Met mijn ouders praten heeft geen zin.
Weet iemand wat ik eraan zou kunnen doen? Of heeft iemand hetzelfde probleem of meegemaakt?