Om van een lang verhaal een kort verhaal te maken.
Twee jaar geleden sprak ik mijn broer op msn; uiteindelijk werd het een soort discussie omdat ik duidelijk mijn mening zei over iets (ouders mochten zijn scooter niet gebruiken terwijl mijn ouders altijd klaar staan voor hem, dus dat vond ik best stom dus dat zei ik tegen hem {niet zo letterlijk zoals ik hier schrijf maar you get the point})
Enfin, hij belde mijn moeder boos op dat ik een snotaap was… Mijn moeder heeft daarna het gesprek gelezen en constateerde dat wat ik zei, fatsoenlijk gezegd was.
Zij melde dat aan hem en opeens bam was het contact weg… smsjes bij zn verjaardag bleven onbeantwoord, hetzelfde bij mails, smsjes bij nieuwjaar, kerstkaartjes. Ik heb hem zelfs een kaart gestuurd met de boodschap dat ik ging verhuizen naar Tilburg omdat ik op kamers ging… geen antwoord…
Na een jaar zijn we van thuis uit gestopt met contact zoeken want het maakte hem blijkbaar toch niet uit?
Maar, gisteren na hem twee jaar niet gesproken te hebben, kwam mijn zus hem tegen in een stadje, ik kreeg en m’n ouders de groetjes van hem.
En dat komt echt binnen als een shock… die stad is maar 15km van ons adres vandaan, hij kan toch langs komen? Nu zullen jullie vast denken, ga dan zelf eens langs bij hem maar 1) hij wil blijkbaar geen contact omdat hij alles van ons negeerde 2) wij hebben geen auto om er te raken. We wonen ook best ver van elkaar af, hij in Belgie, wij in Nederland.
En nu zit het nog steeds in mijn hoofd. Ik mis mijn broer, maar hij is zo trots en koppig, hij blijft gewoon weg…Dus nu begrijp ik niet waarom hij uit het niks toch weer de groetjes doet…hij kan net zo goed langskomen… toch?
Alvast bedankt voor het advies.