broer depressief

Lifestyle
#1

ik zit dus met een probleem thuis en ik kom er zelf echt niet meer uit…
mijn broer is al ongeveer een jaar depressief, hij was altijd al niet een heel sociaal persoon en werd al gauw een buitenbeentje bijv. met sport. Later is hij daar ook mee gestopt (ik denk door die reden) want hij ging helemaal niet meer naar trainingen. Wat begon met af en toe spijbelen werd dagen lang en op een gegeven moment ging hij zelfs helemaal niet meer naar school.
School is er wel achteraan geweest en toen kort daarna is het helemaal fout gegaan.
Hij bleef dagen lang gewoon in zijn bed liggen en deed vrijwel helemaal niks, hij ging zelfs niet meer naar zijn werk.

Toen hebben we hulp gezocht want het kon zo echt niet verder. Hij moest 1x in de 3 weken naar een psycholoog, hij zij daar heel weinig en hij lacht alles weg alsof het niks is. Op een dag vroeg de vrouw of hij wel eens dacht aan zelfmoord… en dat deed hij inderdaad. Hier was ik heel erg van geschrokken. Hij heeft later pillen gekregen waarna het opeens stukken beter met hem ging…

Hij ging alles weer doen, maar sinds een paar weken zijn we er weer achtergekomen dat hij eigenlijk weer heel vaak niet meer naar school ging, en nu gaat hij weer helemaal niet.
Mijn moeder zit constant op hem wat er denk ik ook een beetje mee te maken heeft, het zijn een beetje tegenpolen van elkaar en mijn moeder heeft al een keer een burn out gehad, en ik ben bang dat ze weer in het zelfde beland. De psycholoog helpt eigenlijk helemaal niets, we hebben ook via school dingen geprobeerd maar haast alles komt hij niet na.

Mijn vader leid er ook steeds meer aan, en ik vind het soms ook heel moeilijk… we weten echt niet meer wat we moeten doen.

mijn broer zit trouwens in havo examen klas en het is al zeker dat hij niet over gaat dus ik denk dat dat hem ook deels tegenhoud.

heeft iemand een idee wat ik hiermee aan moet…

#2

het klinkt heel hard maar jij kunt er zelf niks aan doen, je broer moet er zelf uitkomen….
het enige wat je kunt doen is steun bieden
het is wel heel moeilijk om in die situatie te zijn, ook vanuit jou natuurlijk
heel veel sterkte voor iedereen :sob::muscle:

#3

Zoals hier boven al gezegd is kun je er niet zo veel aan doen, en dat is misschien wel het moeilijkste. Want hoe graag je hem ook wilt helpen hij moet het zelf doen. Zorg iig dat je er altijd voor hem bent als hij wil praten, en laat merken dat je van hem houdt. En misschien een andere psycholoog waar hij een betere klik mee heeft? Heel veel sterkte!

#4

Je moet m niet dwingen, maar wel zeggen dat je gelooft dat ie alles kan als hij het zelf wil. Niks erg vinden maar gewoon van ‘ok kan gebeuren’. Je moet alleen geen dingen die hij eigenlijk zou moeten doen, voor hem gaan doen. Anders voelt hij zich nog nuttelozer.

#5

er zijn voor je broer. gewoon een avond naar zijn kamer en vragen of jullie samen een film ofzo kunnen kijken. je kunt hem niet er van af helpen, maar voor hem zijn is wat je wel kan doen

#6

Is hij misschien ‘stiekem’ gestopt met mijn medicatie?
Wanneer mensen medicatie slikken voor een depressie gaat het vaak na een tijdje beter, waardoor die persoon denkt dat hij/zij de medicatie niet meer nodig heeft en op eigen initiatief stopt. Hierdoor kunnen zij zich echter weer heel slecht gaan voelen.

Gaat hij nog naar de psycholoog? Het lijkt misschien alsof zoiets niet helpt, en dus nutteloos is. Maar vaak heeft dit niet van de ene op de andere dag effect. Je moet er geduld mee hebben, maar ik denk dat je broer er zeker wel baat bij kan hebben.
Je vertelt ook dat er in het gezin meer dingen spelen (moeder met een burn-out, vader is ook down en jij bent ook een beetje in de war). Is het niet eventueel een idee om in gezinstherapie te gaan, of een paar keer met het hele gezin af te spreken met je broers psycholoog?
Dit kan heel verhelderend werken, en bovendien krijg je misschien ook een beter idee van jouw rol in deze situatie.

Je kunt in principe niet heel veel doen. Maar soms is er alleen ‘‘zijn’’ als genoeg. :slightly_smiling_face: Praat met je broer en je ouders: wat vinden zij fijn? Wat vinden zij niet fijn? Kun je iets voor hen doen? Hoe voel jij je? Luister vooral naar elkaar.

Veel sterkte!

#7

Wat een vervelende situatie zit je in. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is. Ik denk dat het belangrijk is om er voor je broer te zijn. En hem aan te moedigen om buitenshuis te komen door bijvoorbeeld dingen te doen die jullie beiden leuk vonden.

Sterkte.

#8

bedankt voor al jullie reacties!

hij wou inderdaad zelf stoppen met de medicatie toen zijn we langzamer gaan minderen en toen is het ook gelijk slechter gegaan.

mijn moeder had het wel eens voorgesteld om samen naar de psycholoog te gaan, misschien is dat inderdaad wel een goed idee…

#9

Ik kan je niet echt helpen, mijn vader heeft hetzelfde (waar ik al heel lang geen contact mee heb), en dat is nu voor ongeveer 2 jaartjes denk ik. Hij heeft me persoonlijk verteld dat hij het niet meer zag zitten, en over zelfmoord na zat te denken,

Maar in ieder geval, je mag me altijd noten!

#10

Een depressie heeft tijd nodig. Dit kan een half jaar duren, maar ook jaren.
Ik ben op dit moment ook depressief en zit aan de antidepressiva. Die zelfmoord gedachten horen erbij. Dat heb ik ook gehad. Die gedachten kwamen bij mij vanuit het niets, terwijl ik mezelf helemaal niet van kant wil maken. Ook heb ik hele gedetailleerde nachtmerries hierover gehad.

Dat je broer op dit moment vaak spijbelt van school vind ik eigenlijk nog het minste van alles. Hij moet op dit moment aan zijn depressie werken en zijn gezondheid. School komt later wel. Hij moet eerst alles op een rijtje krijgen en zien dat er een stijgende lijn is. Ik ga dagelijks wandelen, ga regelmatig fietsen of hardlopen/sporten, eet gezonder, praat met mensen wat mij dwars zit(heel belangrijk dat mensen weten wat er aan de hand is!), doe mijn huiswerk wat mijn psycholoog mij opdraagt en slik mijn medicijnen regelmatig. Hierdoor gaat het bij mij op dit moment redelijk goed vergeleken met een half jaar geleden. Stoppen en minderen met medicatie moet hij nooit doen tenzij dit door de dokter of psycholoog is aangeraden. Wanneer je namelijk niet langzaam de medicatie afbouwt en uit het niets stopt dan kan je een terugval krijgen en dan ben je weer terug bij af.

Misschien een tip om leuke dingen met je broer te doen. Ga naar de film, lekker wandelen, samen fietsen en een ijsje halen, kletsen en hebben over zijn gevoelens, een spel doen, maak een visionboard met positieve teksten van dingen die hij wil bereiken. Gewoon kleine simpele dingen die hem kunnen helpen. Zit vooral niet teveel op zijn lip, sommige dingen hebben gewoon tijd nodig.

Ik weet niet wat de oorzaak is voor deze depressie maar is 1 afspraak bij de psycholoog in 3 weken wel genoeg voor hem? Maakt hij zijn huiswerk wel?

#11

Lief dat je je broer zo graag wilt helpen. Ik zie dat er al veel goede tips zijn gegeven. Zelf kan ik je helaas moeilijk helpen want ik heb een hele lange tijd in dezelfde positie als je broer gezeten en herken mezelf heel erg in wat je over hem vertelt.
Wel weet ik dat hij zijn medicatie het beste kan blijven slikken. Ik was er namelijk ook mee gestopt omdat ik dacht ‘beter’ te zijn en dit werkte averechts. Ook heb ik nog steeds wel eens een terugval en dagen dat ik mijn bed niet verlaat.
Sterkte! Ik weet hoe zwaar het is, niet alleen voor je broer maar voor het hele gezin. Als je vragen hebt of zo kun je me uiteraard altijd noten. :slightly_smiling_face: