Ik heb spijt van die dingen die ik je heb aangedaan, je stond altijd voor me klaar. Je was de enige die me wou begrijpen, ookal kon dat niet. Je hebt me negen maanden gedragen en ik doe nu zo tegen je. 1 jaar later heb ik echt spijt van me daden.
Zo’n grote bek die ik tegen jou had en heb. Maar ik wil dat nietmeer, ik wil veranderen… voor jou. Maar het gaat zo moeilijk als je niemand hebt die in je gelooft. En je het allemaal maar alleen moet doen. Ik verwijt jullie beide niks, want ik hoef maar te vragen&het is al onderweg. Ik besef nu hoe erg het eingelijk is… hoe moeilijk ik jou 't maak. Een bijdehand, lastig kind soms. Want als het niet ging zoals ik wilde, dan had ik mijn mond al weer klaar. Ik kan niet vaak genoeg zeggen mama, ik heb spijt. Snap nu niet wat me bezielde, huil de laatste tijd echt veel omdat ik het nietmeer weet. Niet meer weet hoe ik het goed moet maken. Ik zie het zelf ook wel in dat t zo niet meer gaat , ik kan niet zonder jou. Je bent alles voor me zonder jou kan ik echt niet. Mama, jij bent degene waarvoor ik volhoud. Ik heb echt spijt, dit verdienen jullie niet & zeker jij niet mam! Ik heb zovaak te horen gekregen dat ik echt erg was hoe ik deed. Ik luisterde niet, dacht dat 't bull shit was, maar het was wel erg & het werd alleen maar erger omdat je er nooit wat van zei. Je wist niet wat je moest doen & liet het gewoon gebeuren. Ik heb spijt mama, echt spijt. Er zijn mensen die geen moeder meer hebben & ik heb de beste van de hele wereld! Je verdient dit allemaal niet, IK HOU VAN JE, BEN TROTS OP JE & IK KAN NIET ZONDER JE! Mama, je bent echt alles voor mij.
–
zou ik dit naar me moeder sturen? of niet… ik weet 't echt niet. ;x