Break-up

Liefde & Boys
#1

Hoi allemaal,

Vandaag heeft mijn vriend het na bijna 3 jaar uitgemaakt… Hij is (serieus) nogal in de war en is erg aan het soulsearchen de laatste tijd, nadat hij voor de verkeerde studie heeft gekozen en nu een nieuwe moet gaan kiezen. Hierdoor ging hij eigenlijk aan al zijn keuzes, die hij vroeger gemaakt had, twijfelen en dus ook aan zijn keuze voor mij… Nu heeft hij het geheel onverwachts uitgemaakt.
Ik weet serieus NIET hoe ik hiermee om moet gaan, ik voel me zo’n verschrikkelijke huilbaby, maar onze levens waren zo ontzettend verweven met elkaar, dat vrijwel alles me aan hem herinnert. M’n vriendinnen had ik ook een veel minder sterke band mee, omdat mijn vriend ook echt mijn allerbeste vriend was. Met al m’n zorgen en gezelligheid kon ik bij hem terecht, waardoor ik dit veel minder met mijn vriendinnen ben gaan delen door de jaren heen…
Zijn er andere mensen die voor lange tijd een relatie hebben gehad en nog tips hebben voor hoe je over zo’n break-up heen moet komen…? Ik wil me echt niet zo miezerig en zielig voelen :frowning_face:

#2

nope sorry, maar sterkte en upje voor jou!

#3

ahw… dat lijkt me echt heel vervelend, dus als eerste; heel veel sterkte!
heeft hij ook vertelt waarom hij dan is gaan twijfelen aan de keuze voor jou? en waarom hij het uiteindelijk heeft uitgemaakt? na drie jaar doe je dat niet zomaar lijkt me… ook niet als je twijfelt, of je na drie jaar wel de goede keuze hebt gemaakt. dan ga je eerst alles op een rijtje zetten enzovoort lijkt me, en daarna pas beslissen.
verder heb ik niet echt tips om over hem heen te komen, sorry. maar probeer sowieso afleiding te zoeken! en nogmaals; sterkte.

#4

Sterkte! Als ik jou was zou ik graag wat meer toelichting willen waarom hij het heeft uitgemaakt zodat je het dan ook beter achter je kan laten.

#5

:sob::muscle:
Ik heb zelf een relatie van bijna 4 jaar beeindigd omdat het niet meer ging, maar achteraf voelde ik me wel heel erg klote.

Anyway zoek heel veel afleiding. Hou jezelf bezig. Focus je niet op de tijd die je met je ex had. Natuurlijk mag je dat doen, want het is wel een soort van process waar je door heen moet.

#6

wel grappig om te zien dat je AMORFATI heet, van spinoza en de stoïcijnen die juist tegen emotie waren, je van je lot moest houden en moet streven naar onaangedaanheid en onbewogenheid.

dit is niet lullig bedoelt, mocht het zo overkomen.

Verder mag dit als een up beschouwen worden, sterkte in ieder geval!

#7

:sob::muscle:
Echt heel lastig na zo’n lange tijd. Ik heb het een poosje geleden ook uitgemaakt met mijn vriend na 2 en een half jaar en later toch weer met hangende pootjes bij hem terug gekomen omdat ik er spijt van had (waar ik nu weer spijt van heb).
Je moet hier gewoon door heen, luister muziek wat een beetje omschrijft wat je voelt, huil lekker uit en probeer daarna leuke dingen (met vriendinnen) te gaan doen! Afleiding zoeken!

#8

vraag hem waarom hij niet meer achter zijn keuze voor jou stond, dan is het voor jou misschien makkelijker te verwerken. je mag eerst best wel huilen en treuren het is toch een soort rauwproces. probeer je te focussen op school of ga lekker sporten. het zal even wennen zijn maar je komt er wel weer.

#9

Bedankt voor de lieve reacties <3
Het is fijn om te weten dat er iig meer mensen zijn die soortgelijks hebben doorgemaakt en er gewoon doorheen zijn gekomen… Hij vond het zelf erg moeilijk om te omschrijven waarom hij twijfelde aan zijn keuze voor mij. Hij kon het niet goed uitleggen en zij maar hoe stom dat was, maar het zorgt er wel voor dat ik zoiets heb van: Maar wat moet ik nu dan? Hij had het erover hoe hij het belemmerend vond in zijn keuze om rekening te houden met een toekomstbeeld waarin ik voorkwam, hij wil dat zijn baan goed samengaat met een leven met mij en dan zou hij bijvoorbeeld internationale banen laten schieten incl. bijbehorende studies. Dus door voor mij te kiezen zou hij mogelijk de verkeerde studie kiezen…
Ik vind het zelf echt absurd klinken en hij zei zelf ook hoe vreemd hij zichzelf vond en dat ik boos mocht zijn en stel dat het allemaal uitwerkt dat hij hoopt dat ik hem nog terugneem… Na de reactie hierboven twijfel ik helemaal of wanneer dat moment zal komen het goed uit zal werken. Er valt toch vertrouwen weg als je na zo’n tijd het uitmaakt als je niet helemaal stabiel bent in je studiekeuze…

Ik denk dat ik maar een nieuwe hobby ga zoeken om wat afleiding te zoeken. Morgen neemt m’n moeder me mee naar de stad… Maar ik vraag me af of ik dan ook echt afleiding heb. Mijn tja, ex-vriend en ik hadden namelijk gepland morgen naar de stad te gaan :frowning_face:

#10

nouja zeg, het klinkt een beetje alsof hij het uitmaakt voor zijn studie keuze. maar hallo? hij heeft toch net de verkeerde keuze gemaakt? wie zegt dat hij dat nu niet weer doet. ik vind het wel raar van hem dat hij het zomaar uitmaakt om zijn studie, terwijl hij blijkbaar nog nieteens weet of dit het wel voor hem is. ik vind het een beetje onrealistisch en vaag van hem. hij heeft een nieuw toekomst beeld bedacht en opeens pas jij daar niet meer in. maar wie zegt dat hij uberhaupt een buitenlandse baan etc krijgt.

#11

een vriendin van mij zat laatst in een soortgelijke situatie en ze begreep er helemaal niets van, zelfs zijn ouders snapte het niet! en ik snapte het ook niet, en ze wilde daarom echt nog met hem spreken en uiteindelijk kwam dat weer goed…

Nu wil ik niet zeggen dat je er heel erg vanuit moet gaan dat het goed komt, maar je mag toch op zijn minst wel wat meer uitleg krijgen! Vooral na 3 jaar alles samen te hebben gedaan heb je recht op inzicht tot zijn gevoelens! Hij weet gewoon nu niet wat hij wil met niks in zijn leven en lijkt daarom even op elke manier ongebonden te willen zijn… daarom denk ik dat hij tijd nodig heeft om na te denken. Heb je het er weleens met hem over de toekomst gehad, misschien kan jij prima omgaan met een internationale baan of wonen in het buitenland. Je relatie moet immers niet je belemmering zijn maar je juist nieuwe kansen en inzichten geven. Een mogelijke carrière hoeft je relatie nu toch nog niet in de weg te zitten, als het eenmaal zover is kun je het er altijd over hebben, waar een wil is is een weg dan vind je wel een manier om ermee om te gaan.

Ik zou dus vooral vragen of hij alsjeblieft nog met je wil afspreken en gewoon zeggen dat je het niet begrijpt omdat het echt niet alleen van een mogelijke toekomst kan afhangen. Echt daar heb je recht op!
En voor nu huil even uit, nodig je vriendinnen uit ook al heb je die een tijdje niet zo goed gesproken misschien is dit juist het moment om nader tot elkaar te komen. Heb het hierover, kijk samen films, ga iets lekkers bakken en richt je even daarop
Misschien vond je vriend het ook wel belemmerend dat jullie zoveel met elkaar deden en afhankelijk van elkaar werden wie weet… het is ook belangrijk je los van elkaar te blijven ontwikkelen

#12

Hij komt vandaag langs om nog te praten.
Wat jij vertelt komt echt zo overeen met mijn situatie :frowning_face: Niemand begrijpt hem meer, hij is echt in de war. Daardoor vond ik het de laatste tijd ook wel moeilijk om met hem om te gaan, hij had wel meer bizarre inzichten en hij betrok eigenlijk zijn hele leven op die studiekeuze. Telkens trok hij alles in twijfel behalve mij, tot nu. Dat we de laatste tijd wat meer spanningen hadden door deze omstandigheden kan hier ook aan bij hebben gedragen, maar ik vind het zo onwerkelijk dat het nu opeens uit zou moeten. We hebben wel vaker eens een tegenslag gehad en we hielpen elkaar er altijd weer doorheen :frowning_face:

Ik hoop dat hij vandaag wat duidelijkheid kan geven. Ik denk dat ik maar voor alles of niet gaan. Of hij wil mij daadwerkelijk in de toekomst of helemaal NIET. Want waar ik nu mee zit is zijn uitspraak: “ik wil een toekomst met jou, maar hoe weet ik dat ik dat beeld niet forceer net als mijn beeld van een toekomstige carriere?” WAAROM maak je het dan uit als je wel een toekomst met me wil, van me houdt en me lief en leuk vindt? Sorry, ben echt best wel gefrustreerd :frowning_face:

#13

Dacht ik ook al aan haha.

#14

Hoe lullig het ook klinkt, ik begrijp wel wat hij bedoelt. Ik vind het echt heel erg voor je (@AMORFATI), want jullie hadden best wel lang en ik herken het ook dat je nu in zo’n gat valt nu het uit is. Maar ik zit in een vergelijkbare situatie, en het moet echt geen makkelijke keuze voor je vriend zijn geweest. Het is waarschijnlijk echt niet zo dat hij niet meer van je houdt. Maar het is geen kwestie van het ‘zomaar uitmaken om zijn studie’. Het gaat om zijn hele leven. Waarschijnlijk weet hij niet goed wat hij wil met zijn leven, zoals zoveel mensen op deze leeftijd. Als je inderdaad al zo lang een relatie hebt ga je toch nadenken over een toekomst samen. Waarschijnlijk is hij zich af gaan vragen of hij geen spijt voor zijn leven krijgt als hij straks 50 is en een stabiele maar doodsaaie baan heeft, terwijl hij zoveel kansen had. Natuurlijk, het leven draait om keuzes… En nu heeft hij helaas een keuze gemaakt die hem op dit moment het beste leek. Het is niet eerlijk om te blijven dromen van internationale banen, als je een vriendin hebt waarmee het plan eigenlijk is om mee samen te wonen en later misschien een gezinnetje opbouwen. Ik ben er helaas ook vrij goed in om m’n gevoelens voor m’n vriend tijdelijk aan de kant te zetten en realistisch naar de situatie te kijken. Ik en mijn vriend hebben 3.5 jaar lang echt een hele mooie tijd gehad, maar ik merk gewoon dat ik niet kan doen wat ik wil in m’n relatie. In het begin was dat nooit erg, dat is iets wat je dan ‘opgeeft’. Maar als je op een gegeven moment echt heel erg gaat twijfelen of je dit leven wel wilt hebben voor de komende 60-70 jaar, is het niet eerlijk om bij je vriend of vriendin te blijven, hoeveel je ook nog van hem/haar houdt :frowning_face:

#15

Ik zeg trouwens niet dat hij bij zijn keuze gaat blijven, want wat hij misschien wel of niet doorheeft is dat dit niet het enige moment in z’n leven zal zijn waarop hij zich ontwikkelt en gaat twijfelen over wat hij wil. Misschien verandert hij volgende week weer van gedachten. Maar als je twijfels al een tijdje zo sterk zijn kun je eigenlijk niet door blijven modderen met je relatie. Misschien komt hij pas tot nieuwe inzichten nu het uit is.
Heel veel sterkte ermee in ieder geval! Zoek inderdaad afleiding.
Het lijkt me wel goed om toch nog minstens één goed gesprek te hebben, maar probeer niet te ‘overly attached’ te doen in een poging om hem terug te winnen, want dat werkt averechts. Wees wel eerlijk over je gevoelens, maar breng het op een rustige manier. Je kan bv. zeggen dat je hem tijd wil geven om erover na te denken, en dat welke toekomst (bv. internationaal) hij ook voor zich ziet, jij er misschien nog steeds wel inpast. Of hou het nu gewoon op een break, zodat jij het kan verwerken, en ga dan over 2 weken nog eens praten.

#16

Ik heb nu echt precies hetzelfde. Zondag maakte mijn vriend het na 14 maanden uit. Het was niet geheel onverwacht, maar als het dan zo definitief is… dat vind ik dan toch moeilijk.

We zijn uit elkaar gegaan omdat we nogal een eind uit elkaar wonen (200 km, wel allebei in Nederland) en dus een weekend-relatie hadden. Hierdoor waren de weekenden al volgepland en konden we beiden niet echt goed afspreken met vrienden van de middelbare school, die we alleen in de weekenden konden zien in verband met alle studies. Daarnaast werd ook het contact steeds minder en ‘normaler’, om het zo maar te zeggen.

Ik denk dat het verstandig is dat we nu uit elkaar zijn, maar de leukste oplossing vind ik het absoluut niet. Wat mij in ieder geval helpt is dat ik wel zeker weet dat we contact zullen houden omdat we gewoon nog heel goede vrienden zijn. Ook hoef ik, door de afstand tussen ons, niet bang te zijn dat ik hem plotseling tegen het lijf loop.

Ik zou je graag wat willen adviseren, maar zoals je merkt zit ik zelf ook nogal met de handen in het haar… Ik probeer uit het ‘gat’ te klimmen waar ik in ben gevallen. Gelukkig hebben mijn vriendinnen me hierbij al goed op weg geholpen. Misschien kan ik je dat als advies geven: zoek steun bij je vriendinnen, die helpen je er doorheen.

Heel veel sterkte! En onthoud: het komt goed!!

#17

Heb een paar maanden geleden hetzelfde meegemaakt, ook precies wat je zegt met je vriendinnen enzo. Het lijkt nu misschien gezever, maar geloof me, tijd heelt alles. Spreek weer af met oude vrienden, ze zullen je heus wel begrijpen. En als hij zijn leven zo is gaan veranderen, wordt het misschien tijd dat jij dat ook doet: zoek bijvoorbeeld een nieuwe hobby en stort daar je energie in. Het komt goed meis, en voor nu sterkte.

#18

Kijk, je kan natuurlijk nooit zijn gedachten veranderen, dat moet hij zelf doen!!!
Natuurlijk kan je met hem praten, maar als hij er écht zo over denkt, dan is dat zo, hoe hard het ook klinkt…

Zorg iniedergeval dat je afleiding hebt, had je nu maar wat meer met je vriendinnen gedaan. Ik weet dat als je een vriendje hebt het liefst alles met hem wil delen en doen en je het gevoel hebt dat je je vriendinnen wat minder nodig hebt, maar juist in dit soort situaties zijn zij je ‘‘opvangnet’’.
En is het niet fijn om een keer een mening te horen vanuit het perspectief van één van je vriendinnen?

Laat hem gewoon achter jou aan komen terwijl jij gewoon lol hebt, doet hij dat niet? Weet je meteen wat je aan hem hebt :wink:

Sterkte!

#19

Ik heb vandaag dus echt een goed gesprek gehad (lees: 4 uur lang tranen en oneindige gedachte-uitwisseling) en ik ben er nu eigenlijk achter gekomen dat hij zich meer gedwongen voelt om het met mij uit te maken. Hij wil het liefst in isolement zijn toekomst bekijken en kijken hoe hij tot die toekomst komt. Hij komt ook niet uit een makkelijk gezin ofzo, gescheiden ouders, waarbij z’n vader een gewelddadige golddigger bleek te zijn en dat soort dingen. Hij zegt het nooit echt verwerkt te hebben en nu probeert hij dat door al het oude even uit zijn leven te halen… Including me.
Het stomme is dat hij wel gewoon van me houdt, heel veel voor me voelt en het eigenlijk niet uit WIL maken, maarja: hij doet het wel! Hij hoopt dat ik dit wil zien als een time-out, maar ik weet niet of ik dat kan… Maar doordat we allebei gewoon zoveel gevoelens hebben, voelt het niet echt meer als een break-up :s Daar zaten we dan te knuffelen terwijl we bespraken waarom hij het uit had gemaakt, stom gedoe :frowning_face:(

En wat Sheepish zegt is dus echt zijn situatie wel een beetje. Niet dat hij zich erg belemmert voelt door zijn mogelijkheden met mij, maar elke soort verplichting is hem er nu 1 teveel… Hij voelt zich echt opgesloten ofzo… Ik vind het alleen zelf wel moeilijk om in te zien hoe je het na zo’n lange periode uit kan maken, al weet ik natuurlijk weer niet hoe jouw (@Sheepish) situatie is, maar bij mijn ex-vriend weet ik dat wel erg goed, denk ik iig…

Ik moet ook zeggen dat ik nu veel meer rust heb na dat gesprek. Zoiets vind ik wel echt een aanrader: het allemaal bespreken nadat je er een nachtje over hebt kunnen slapen zodat je weet waar je aan toe bent. Ik weet nu waar het door komt: echt door zijn verwarring en doordat hij zo in de knoop zit. Maar dat maakt me nog steeds niet echt happy…

@bellesdujour Ik hoop dat ik zoals jou ook een keer ga inzien dat een breuk misschien wel de beste oplossing is :frowning_face:
& voor jou en iedereen die hetzelfde heeft meegemaakt of meemaakt: jullie ook veel sterkte!!

#20

@AMORFATI
Pff heftig :frowning_face:
Mijn probleem is ook dat ik zóveel geweldige herinneringen heb aan afgelopen jaren. Als ik nu uit alles mocht kiezen, zou ik weer lekker bij hem en zijn ouders op bank gaan zitten tv kijken bij wijze van spreken. Mijn band met zijn familie is niet veranderd, mijn liefde voor mijn vriend (?) is niet veranderd, alleen ik ben zelf wel veranderd en ben heel erg bang dat onze relatie niet meer even fijn kan worden als hiervoor. Omdat dat ‘beklemmende’ gevoel dat ik heb, niet zomaar weggaat en waarschijnlijk alleen maar sterker wordt. En zeker omdat ik in het buitenland zit ben ik in m’n hoofd al afstand gaan nemen van m’n vriend, waardoor ik realistisch ben gaan denken over een leven zonder hem. Ik zou zo graag die afgelopen 3.5 jaar nog 10x af wil spelen… En wij zijn na zo’n lange tijd ook helemaal op elkaar afgestemd, waarschijnlijk kan ik ook niet anders dan hem weer in de armen vliegen als ik hem weer zie. Op dit moment negeert m’n vriend me zo ongeveer, hij voelt zich natuurlijk hartstikke gebruikt omdat ik hem geen duidelijkheid kan geven. Maar hoe kan ik het voor mezelf nou duidelijk krijgen als we elkaar al 3 maanden niet hebben gezien!? Uitpraten gaat nauwelijks, op skype vervallen we allebei in zo’n heel oppervlakkig gepraat over wat ‘het beste’ zou zijn. Dan komen we tot de conclusie dat we dat ook niet weten. Ik zit er echt heel erg mee, maar okee. Sorry dat ik je topic nu heb volgespamd met mn eigen problemen trouwens…

Ik hoop echt dat het op de één of andere manier goedkomt met jullie, of dat nu met of zonder relatie met elkaar is. Dat dat jij gelukkig kan zijn met jezelf :slightly_smiling_face: en dat hij erachter komt wat hij wil in z’n leven.