Borderline?

Lifestyle
#1

Hey iedereen!

De laatste tijd heb ik heel vaak het gevoel dat er ‘iets’ mis met me is. Ik heb op sociaal vlak veel moeite met vrienden onderhouden, ik word snel boos zonder reden en kan me niet goed in mensen verplaatsen. Dit heeft er voor gezorgd dat een aantal vrienschappen kapot zijn gegaan, wat ik heel erg vind. Mijn vrienden geven ook aan dat ze me graag met mijn onvoorspelbare gedrag willen helpen, maar ze weten niet hoe.

Nu ben ik dus een beetje op zoek gegaan op internet, want zoals ik me gedraag tegenover mensen, dat zit me dwars. Ik heb over veel verschillende soorten stoornissen en autisme gelezen, en ik kan me goed vinden in de symptonen die bij borderline horen. Ik heb ook een paar testen gedaan waaruit bleek dat ik zeker veel symptonen van borderline vertoon.

Nu weet ik natuurlijk dat het internet geen huisarts is. Ik wil ook totaal geen overhaaste conclusies trekken. Ik zeg niet dat ik borderline héb, ik herken me er alleen heel erg in.

Wat moet ik nu doen? Ik vind het moeilijk om ineens tegen m’n ouders te zeggen wat ik denk. Ik wil ook niet als een aansteller overkomen als ik geen borderline blijkt te hebben. Toch zit het me dwars. Wat is jullie advies?

Liefs

#2

Naar de huisarts gaan, met hem overleggen. Als die hetzelfde denkt kan hij je echte testen laten doen.

#3

Misschien kun je het aan je ouders vertellen zonder erbij te zeggen dat je denkt aan borderline en dan naar de huisarts zodat die je kan doorverwijzen naar een psycholoog.

#4

Ik heb in mijn naaste omgeving ook te maken met borderline. Het is een rot iets als je het zelf hebt en voor je omgeving. Ik zou hoe dan ook, of nu blijkt of je borderline hebt of niet, naar de huisarts gaan en hulp zoeken.
Ik weet niet hoe oud je bent, maar als je het hebt (en denk dat dat voor meer psychische problemen geldt) is het goed om op tijd te beginnen met therapie/training/begeleiding. Let wel op dat borderline (volgens mij) pas vanaf 18 jaar vastgesteld mag worden maar daar zou ik je echt niet laten weerhouden om naar hulp te zoeken.

Sterkte!!

#5

Naar de huisarts inderdaad. Als je het echt hebt dan zullen je ouders als het goed is wel dingen herkennen want die zullen het in de opvoeding enzo ook gemerkt hebben toch?

Heb het zelf ook en het is niet leuk die label, vooral als je je er veel in verdiept wat je problemen zijn. Wat wel helpt is dat ik probeer te accepteren dat ik die beperking heb en me dus niet bewust zo gedraag.
Mensen denken dat je egoistisch bent of je je aanstelt. Maar emoties komen nou eenmaal veel harder binnen. in positieve en negatieve zin. Het duurde bij mij lang voordat ik het kon toegeven, maar jij herkent het dus al.

Mocht je het hebben, schematherapie is een aanrader. Ik heb er veel aangehad. Werkt niet in een half jaartje… moet je wel echt een jaar volhouden. google er maar eens over.