Hee meiden!
Natuurlijk kennen jullie het verschijnsel blog.
Ik was hier al en kaar peer - ehm een paar keer bedoel ik - mee begonnen, maar niemand las het echt.
Dus wil ik het hier proberen!
I hope you read it and enjoy it
Sorry, verkeerd gelezen (:
Succes.
Waar gaat het over?
over van alles
ik zal vanmiddag de eerste blog posten (Dat wou ik gister al doen maar toen viel plots mijn internet uit dus toen kon ik het niet meer versturen)
eerst iets persoonlijks dat ik een een tijdje terug geschreven heb.
De pessimist
Sommigen noemen me een aansteller, anderen noemen me zwak. Maar ik wil mezelf eerder als de ongelukkige afschilderen. Dat is immers waar mijn leven tot nu toe op lijkt. Een leven die het ongelukkige heeft getroffen. Het verbaast me dat ik ineens zo somber en op een bepaald niveau verdrietig ben. Een paar uur eerder was ik nog hartstikke vrolijk. Wat een iemand al niet kan doen. Me kan neerhalen als een boer met zijn schep. Met één woordje en ik ben gevloerd.
Normaal ben ik helemaal niet zo pessimistisch, maar blijkbaar zit het geluk er deze dag niet meer in. Heeft er nooit in gezeten trouwens. Ik moet trouwens van geluk spreken dat ik in Nederland geboren ben en niet in Afrika, waar het leed zoveel hoger ligt dan dat we het onszelf kunnen voorstellen. Maar wij zijn nu eenmaal anders opgevoed, zijn andere dingen gewend, moeten andere problemen oplossen.
Dat vind ik nou zo vervelend aan deze wereld, en dan met name geld. Heb je geen geld, dan ben je niks. Ik hoor vele mensen klagen en misschien ben ik een beetje te kort door de bocht maar als ik het ga uitleggen komt het toch op hetzelfde neer.
Ik vind de mens tamelijk gierig. Ik zeg niet iedereen, oh nee, niet zeker iedereen, maar een overgroot - een TE groot - deel wel. En ik moet helaas zeggen dat ik daar een van ben. Misschien dat niet zo erg dan sommige anderen, maar wel gierig. We zitten altijd te klagen over het feit dat internet het weer eens niet doet, dat het weer vervelend is, dat we nieuwe kleren willen want de onze zijn niet leuk meer, dat we naar school moeten enzovoort. Maar als je dan bedenkt wat al die kinderen, al die arme mensen hebben, ofwel NIET hebben. Geen internet (the least of their concern), niet eens dingen om te versturen, geen dak boven hun hoofd, geen kleren, of in ieder geval moeten ze jaren met dezelfde kleren doen, en geen school. Dat betekent niet alleen dat ze vrij zijn, wat af en toe heerlijk is, maar wat ik zeg. Af en toe. Die kinderen hebben geen opleiding, weten niets van de wereld, niet eens van hun eigen land af. Kunnen eigenlijk niets behalve wat hun ouders hun leren. Nu kan je wel zeggen dat het een andere wereld is, maar dat is eigenlijk niet zo. Ik zie maar één wereld. De onze. De wereld die gebouwd wordt van geldbiljetten.
Terwijl we eigenlijk het belangrijkste, of de belangrijkste over het hoofd zien: de natuur. Nu kan je denken, hier komt weer een natuurfreak met een verhaal over Moeder Aarde, maar ik zal je besparen. Ik heb niets met planten. Ja, leuke bloemen ofzo, maar dat is het dan ook. Een plant druk ik het liefst in de handen van mijn moeder.
Zonder de natuur waren we ten eerste niet hier, hadden we niet overleefd. Nu lijkt Nederland dicht te slippen van de steden en hoge gebouwen waardoor we letterlijk over de natuur heen kijken.
Terwijl ik nu achter mijn computertje zit te typen bekijk ik de zonsondergang. Tip: ga naar een plekje waar je de zon onder kan zien gaan, want het is echte schoonheid! De zonnestralen die nog even door de bladeren heen spieken, de wolken die om haar heen kleuren. Het wolkendek dat in een bocht om je heen lijkt te glijden. De blauwe lucht aan de ene kant, de oranje aan de andere kant en de wollen plukjes. Als je maar even die schoonheid weet te waarderen, is al een hele hoop goed.
Wat is er nou gebeurd?
Als er een jongen in je leven verschijnt zie je alles anders. En dan heb ik het niet eens over de rooskleurige dingen die je overkomen.
Zodra je aandacht krijgt van de jongen, denk je dat hij je leuk vindt. Je durft een stapje verder te zitten, durft hem een smsje uit jezelf te sturen of zelfs hem een bezoekje te brengen, omdat je denkt dat hij jou ook leuk vind.
Niets is minder waar. Ik gíng hem een bezoekje brengen op zijn werk. Ik reisde er een uur voor in de bus, raakte diverse keren de weg kwijt (gelukkig woonde mijn broer in dezelfde stad toen en kwam ik hem tegen) en vervolgens, nadat ik een kilometer of 2 voor hem hebt gelopen, schenkt hij totaal geen aandacht aan mij. Je zou denken, hij heeft het druk op zijn werk want hij werkt bij een winkel, maar nee hoor. Hij zat de hele dag niets te doen, een beetje pokeren achter zijn computer, cola te zuipen en koffie te slurpen, maar toen ik er was toen liep hij telkens weg, en als hij er was zei hij geen woord terwijl die altijd zo spraakzaam is.
Wat had ik verwacht? Dat ik bij hem kon eten? Dat hij me daarna naar huis zou rijden en dat ik hem een dag later weer zou sms’en dat we dat een keer vaker moesten doen? Ik had het zien moeten aankomen. Hij is twintig en een vriend van mijn broer.
Later vertelde ik dat aan hem, mijn broer, dat ik daar niet zo blij mee was. Hij vertelde dat hij gewoon zo was, dat hij geen boyfriendmaterial is.
Dat blijkt!
Wees hoopvol, maar niet té hoopvol.
Loves,
Maaike
13 maart, 22 en 23 juni
reacties?
Te lang om te lezen en klagerig/zeikerig. Ik heb geen zin om over het leed van anderen te lezen op een blog.
zometeen een leuke 
Sorry, vind het niet zo leuk.
Natuur
Soms verbaas ik me echt over de wonderen van de natuur. Ja, je leest het goed, ik gebruikte echt de cliché wonderen van de natuur. Het is dan wel niet origineel, maar hè, iedereen snapt het! Maar daar gaat het in deze blog niet over.
I’m currently 17 jaartjes oud (bijna de volwassenheid in) en woon dus nog steeds bij mijn ouders, aangezien ik nog op de middelbare school verpieter. Mijn slaapkamer bevindt zich op het moment op zolder waardoor ik van het uitzicht kan genieten. Vandaag kon men van het mooie weer genieten, er was dan wel geen zon maar de temperatuur was zodanig lekker dat je zonder jas buiten kon rondscharrelen. Behalve de wandeling met de hond heb ik echter het daglicht niet veel gezien vandaag. De computer heeft zo’n invloed op mij (en mijn leven) dat ik moeilijk mijn gedachten kan afwenden.
Goed, die wonderen. Op zo’n mooie dag als vandaag staat mijn balkondeur altijd wagenwijd open, waardoor ik het 's avonds, voor ik in mijn bed kruip om van mijn dromen te genieten, dicht moet doen. Ik liep het balkon op en aanschouwde echt een bijzonder verschijnsel. Het wonder van de natuur. Je weet wel de tijd dat de zon nog net niet onder is, maar dat je hem niet meer ziet vanwege de bomen en gebouwen? De horizon in het westen in dan nog licht, terwijl het steeds donkerder wordt naar het oosten toe. Stel je dat voor, een groenig, gelig, blauwige lucht en wat plukjes wolken. Roer dat in een blender en haal dan de dop eraf, terwijl hij nog aan het ronddraaien is. Je zult het resultaat begrijpen, het zit overal, maar het is ook mooi gekruld rond het middelpunt van de blender. Zo zag het uitzicht eruit vanaf mijn balkon.
Ondertussen werd ik gestoord door het hevig balken van de ezel verderop wat me nogal verbaasd. Het is hemelsbreed 100 meter schat ik en toch kan hij enorm veel geluid produceren dat het hier klinkt als muziek (dan wel lelijke muziek) die op normaal volume staat. En ik woon dan nog 100 meter verderop! Kan je voorstellen wat de mensen moeten doormaken die 20 meter van dat oorverdovende beest wonen. Ik heb er vrede mee, ik slaap er toch wel doorheen, maar ik betwijfel of anderen dat kunnen.
Loves,
Maaike
22 juni
Hoi!
Ik had hetzelfde probleem haha. Hier op girlscene lijkt iedereen alleen maar te houden van verhalen over tienerproblemen en liefdes die vervolgens alsmaar vervolgd moeten worden volgens de lezers. ik hou totaal niet van die verhalen, en ik schrijf zelf ook af en toe columns, die ook amper gelezen werden op girlscene haha. ik ken je probleem dus.
en ik moet zeggen, ik vind je stukjes leuk! Misschien ben ik de enige op girlscene, maar dat komt sowieso omdat de meesten alleen van justin bieber verhalen houden.
Of het een succes wordt op girlscene valt dus te betwijfelen, maar laat je niet stoppen want ik vind ze wel leuk & ik weet zeker dat er nog anderen zijn die dat ook vinden! Girlscene is gewoon niet echt het goede publiek blijkt 
^ dankje in ieder geval voor de uitleg en de motivatie 
blogspot is ook geen goed publiek 
Bah, ik houd helemaal niet van justin Bieber.
Mijn verhaal wordt niet echt gevolgd terwijl sommigen zeggen dat ze het wel geweldig vinden, dus ik snap het niet helemaal.
Wat een oppervlakkige conclusie. Je scheert hier wel heel girlscene over één kam, wat ik volledig onterecht vind.
TSSSS
Niet waar.
Fijn dat je mijn verhaal op girlscene uitmaakt voor een justinbieber verhaal.
dit zou toch ‘hé’ moeten zijn, anders is het hè? Als een vraag…
x
Dit wordt juist MEESTAL gehaat ?