Bloed.......

Hoi! Ik ben een meisje van 15 jaar. Ik ben toegelaten voor de vooropleiding van de landmacht in de richting zorg. Nu is het probleem dat ik een gezondheidstest moet doen en dan gaan ze bloedprikken. Ik ben als de dood voor naalden, ik heb een lage pijngrens, ik val flauw als ik verhalen lees/hoor over onderandere bloed en als ik bloed zie gaat het ook niet helemaal goed. Er mag ook niemand mee naar het bloedprikken dus er kan ook niemand voor afleiding zorgen.

Nu is mijn vraag hoe dat bloedprikken gaat, wat je voelt en wat kan je het beste doen voor en tijdens het prikken? Ook heb ik de vraag van hoe ik aan de verhalen van bloed enzo kan wennen aangezien ik verpleegster wil worden bij de landmacht en anders gewoon in het ziekenhuis.

Ik wil het heel graag en ik wil ook heel graag van die flauwtes afkomen, het gaat onbewust. Ik heb namelijk ook een keer gezien hoe ze een maagverkleining opererde bij iemand en ik heb verotte levers gezien, en daar kan ik wel naar kijken…

Help me alsjeblieft?

xoxoxo

Ik kan ook niet tegen naalden en ik moest ook 2 jaar geleden bloed laten prikken omdat ze dachten dat ik Pfeiffer had.
Ik keek gewoon niet naar de naalden, gewoon in je eigen hand knijpen en niet aan de pijn denken. Ik was heel zenuwachtig en gespannen dus ik denk dat het daarom pijn deed bij mij want bij een vriendin deed het helemaal geen pijn.

Je hoofd de andere kant op, ogen dicht knijpen en een liedje/verhaaltje whatever in je hoofd zingen/vertellen.
Haha oke dit klinkt echt heel dom maar dit werkte bij mij op zich wel.

Ik vind het ook vreselijk, maar ik moest 2 jaar geleden voor m’n opleiding een Hepatitis B vaccinatie en daarna moest ik ook bloedprikken. En ik december omdat ik erg moe was, toen viel ik ook bijna flauw… xD Maar idd, gewoon niet naar de naald kijken. Het doet opzich niet zeer, je voelt gewoon een vervelend steekje als de naald er in gaat, verder niks eigenlijk.

Niet naar de naald kijken, en niet naar het bloed kijken
Denk aan andere dingen, het is zo voorbij
En als je heel veel na gaat denken van:
“Oh die naalden dat doet vast pijn”
Dan word je juist gespannen, en doet het meer pijn dan als je ontspannen bent

Bedankt voor de antwoorden, iemand nog tips om van de flauwtes af te komen wanneer ik verhalen hoor of bloed zie?

Vooral niet naar de naald kijken! Bij mij ging alles goed en voelde ook helemaal niets, totdat ik naar het buisje keek waar mn bloed inzat. Toen ging ik neer

Oh ik zit altijd geobsedeerd naar de naald te kijken haha

Geen idee eigenlijk. Ik denk dat je er dan juist mee geconfronteerd moet worden, dan wordt het vanzelf wat gewoner. Wel een lastige combinatie trouwens, angst voor naalden en verpleegkundige, haha. Hoop dat je er vanaf kan komen!

Ik scheet hem vroeger ook 7 kleuren toen ik voor de eerste keer moest. En doordat ik zó bang was vond ik het echt enorm meevallen!
Je voelt een klein steekje, maar het doet echt geen zeer. Ook zijn de prikkers vaak heel vriendelijk en vagen ze of het je eerste keer is etc. Dan hebben ze vaak al tips voor je!
En het went ook wel. De eerste keer vond ik eng, maar later moest ik 3x per week en dan is het een makkie!
Kijk vooral ook eens naar hoe de mensen weer naar buiten komen. Vaak zijn ze nog gewoon vrolijk en hebben ze geen pijn.
Als niemand het echt erg vindt… Hoe erg kan het dan zijn? :wink:

Veel succes! x

Ik ben ook niet echt een fan van naalden…

Ik vind het verschrikkelijk als ze de naald eruithalen :cold_sweat:
brr ik krijg er koud van als ik er aan denk

Maar een kleine tip: vooral NIET spier opspannen, dus niet ik je hand ofzo knijpen gwn je arm laten hangen/liggen zegmaar (dat is heel wat last achteraf gespaard)
En op een punt focussen of dingen in de kamer tellen, klinkt gek maar het helpt :slightly_smiling_face:

Ik ook haha. Ik wilde toen ik een keer geopereerd werd(plaatselijke verdoving) ook meekijken maar dat mocht toen niet :frowning_face:. Ik moest blijven liggen van ze :frowning_face:

Ik kijk juist nooit naar de naald (moet wekelijks wel bloedprikken, van 1 buisje tot 20) en bijna alle verpleegkundige zeggen steeds ‘maak een vuist’ etc. Maar bij het prikken zelf ontspan ik mijn arm juist helemaal… helemaal slap laten hangen en lekker naar links kijken als je rechts geprikt word of andersom. Kijk naar iets of praat met de persoon.
Heb er echt geen last van, naja, nu wel. Mijn armen zijn een en al littekenweefsel haha. Maar qua pijn van de naald valt het mee. En vraag anders een ‘vlindernaaldje’ of ‘babynaaldje’. Is hetzelfde. Het is een dunner naaldje en heeft dus de vorm van een vlindertje =)
Als ik minder dan 10 buisjes moet, gebruik ik die ook (bij >10 duurt het te lang, want het gaat iets langzamer).
Succes =)

Oh en juist je ogen open houden. Als je je ogen juist sluit, worden je voelzintuigen etc. alleen maar sterker. Dan voel je juist alleen maar meer, door je ogen te openen, ben je ook op wat anders gefocust (als je dus niet naar de naald kijkt)

Probeer naar wat anders te kijken en gewoon heel veel praten tegen de persoon die je moet prikken.
Eigelijk stelt het niet zo veel, al vertrouw ik alleen mijzelf met naalden :flushed:

Ik heb een aantal maanden geleden bloed geprikt, omdat ze dachten dat ik Pfeiffer had. Ik ben toen erg duizelig geworden, maar als je gaat liggen wordt dat minder. Ze kunnen je ook liggend prikken. Probeer je écht te ontspannen en in je eigen hand of been te knijpen om het zeg maar ‘af te reageren’. Ik hoop dat je hier iets aan hebt! (:

Dit ja, hoe wil je dat voor elkaar gaan krijgen? Je ziet dan zo vaak bloed en je mag dan echt niet elke keer flauwvallen.

Nee dat snap ik. Maar het is onbewust dat ik er niet tegen kan. Ik vind er niks vies aan ofzo, heb een operatie gezien, een film waar bij iemand alle ingewanden eruit lagen. Daar kan ik van dichtbij naar staren enzo. Maar als ik bloed zie reageert me lichaam er gewoon op ofzo, alsof het een eige wil heeft. Geen idee. En hoe ik erop kom? Ik wil mensen helpen en vind het niet vies ofzo. En niet gewoon verpleegster hea, maar verpleegster in het leger :wink:

Rust goed uit voor dat je de prik krijgt, eet goed voor dat je de prik krijgt, ook drinken is belangrijk en ik raad je aan om niet te kijken en te vragen aan de prikker om niet aan te geven wanneer hij prikt, hij zit er dan zo in.

En om van de angst voor bloed af te komen ga jezelf goed afvragen waarom je bang bent voor bloed, dit is belangrijk dus besteed er aandacht aan (het is niet de bedoeling dat je hier de nacht voor de prik over na gaat denken). Ga ook bij jezelf na of bloed wel zo eng is als het lijkt. Na een tijdje moet je hiermee bereiken dat je wat relaxter over bloed bent gaan denken.

In het echt is het wel wat anders als in een film he… en in het leger is de kans op veel bloed en erge wonden alleen maar groter dan normaal lijkt me. Dus idd, wat JeMoeder zegt… denk er goed overna waarom je het zo erg vindt en anders mssn aan personen die er veel mee te maken hebben vragen wat je er aan kan doen.