Hoi, jaja, ik weet het. Er bestaan al honderden topics over dit onderwerp, maar ik wil toch even mijn verhaal kwijt.
Op de bassischool heb ik nooit echt veel vrienden gehad, maar voelde me daardoor niet echt eenzaam. Ik had twee goede vrienden waar ik het heel goed mee kon vinden, en dat was voor mij prima. Toen ik naar de brugklas ging verloor ik het contact met hun. Erg jammer, maar ik kreeg er wel weer vrienden ervoor in de plaats terug. Dit was een van de beste jaren die ik ooit op mijn school gehad heb. In mijn tweede leerjaar ging het mis. Twee vriendinnen kregen ruzie, waardoor mijn vriendengroep uit elkaar viel. De ene vriendin ging uiteindelijk naar een andere school, omdat ze het gewoon weg daar niet meer trok.
Nu zit ik aan het einde van mijn derde leerjaar en ja, ik voel me harstikke kut op het moment. De vriendin die nog steeds bij mij op school zit heeft me halverwege het jaar keihard laten vallen voor haar vriendje. Van de een op de andere dag negeerde ze me gewoon en ging opeens met andere mensen om. Ik heb geprobeerd om de vriendschap te behouden, maar sinds een paar weken heb ik het opgegeven. Omdat ik best verlegen ben, is het voor mij moeilijk om contact aan te gaan met andere mensen, waardoor ik nu altijd alleen in de pauzes sta. En altijd alleen in de klas zit. Oke, ik heb mijn vriendje nog, en mijn andere vriendin, maar beiden zitten ze niet meer op mijn school, en tja, het lijkt me natuurlijk wel fijn om af en toe met iemand te kunnen praten. Sinds kort ga ik een beetje met een meisje uit de andere derde klas om, zit altijd naast haar als we samen les hebben, maar om in de pauzes naar haar toe te gaan vind ik simpelweg gewoon doodeng.
Sorry voor dit lange verhaal mensen, maar ik moest het gewoon even kwijt. Ik denk niet dat dit iets is waar jullie me mee kunnen helpen, maar tips zijn altijd welkom 