Hey iedereen,
Dit gaat vast een lang verhaal worden, maar ik zit er best al een tijdje mee. Ik vind het moeilijk om er met iemand over te praten, omdat het allemaal wel persoonlijk is en ik niet graag mijn relatieproblemen publiek maak zeg maar.
Ik ben anderhalf jaar samen met mijn vriend, maar het gaat de laatste tijd niet zo goed meer. Voornamelijk op seksueel vlak, maar dus ook de relatie in zijn geheel. Ik heb steeds minder behoefte aan hem en het loopt allemaal niet zoals ik zou willen. Het is hele leuke, lieve en attente jongen, ik kan er werkelijk niets slechts over zeggen, maar ik heb het gevoel dat er leukere liefdes zijn zeg maar. Ik word echt ongelukkig omdat ik steeds twijfel, want ik wil niet iets moois weggooien, maar ik heb steeds meer zin om mijn eigen ding te gaan doen zonder hem. We hebben hier al meermaals over gepraat, maar het gaat nog steeds met ups and downs.
Bij mijn vorige vriend is het net hetzelfde gelopen, waardoor ik me echt heel lang rot heb gevoeld omdat ik hem had gekwetst. Ik begin ook aan mezelf te twijfelen, waarom kan ik niet gewoon gelukkig zijn met een leuke jongen? Ik voel me echt zo klote omdat ik het gevoel heb dat ik een deel van mijn leven moet opgeven als ik het uitmaak. Een heel leuk deel, en ik denk niet dat het ooit weer helemaal gaat zijn zoals nu als we vrienden blijven, dan is er toch iets gebroken denk ik.
Ik vind het vreselijk dat ik mij niet 100% geef in de relatie en doe mijn best, maar ik heb vaak periodes dat ik mij niet volledig geef en te weinig aandacht heb voor hem en zijn gevoelens. Ik vind het ook heel erg dat ik naast mijn vriend mijn ‘maatje’ zal verliezen, dat is de hoofdreden dat ik toch steeds doorzet zeg maar.
We zijn onlangs samen op vakantie geweest en hebben veel gepraat en dit hielp wel. Maar dus enkele dagen geleden heb ik afgesproken met een jongen waar ik best wel een zwak voor heb. Ik heb dit ook verteld aan mijn vriend en ben niet vreemd gegaan. Het heeft wel gevoelens bij mij losgemaakt en ik had echt weer het gevoel dat ik leefde zeg maar. Er gaan echt honderden ideeën door mijn hoofd. Ik wil voor mezelf kiezen, maar ik wil ook heel graag dat deze relatie werkt. Ik heb ook echt het gevoel te moeten vechten voor mijn relatie omdat ik dat hem en ook mezelf verschuldigd ben, maar een relatie zou toch leuk moeten zijn en geen gevecht?
Alles bij elkaar, ik voel me echt zwaar klote en wil eindelijk eens een beslissing nemen. Heeft er iemand van jullie al in een gelijkaardige situatie gezeten? Wanneer besluit je om te kappen of zet je door?