Bevroren Harten. (verhaal)

Bevroren harten.


Daar waar de muziek niet ophoud, de stemmen doorpraten en het warme vuur amper uitgaat.
Zij bij het kampvuur en hij daar buiten met sneeuw dat de wereld onderdompelt.

Het is winter, straten zijn nu een slagveld voor de te snelle, te enthousiaste of te domme mensen. Iedere dag valt er wel iemand in de grote witte massa, iedere dag lacht er wel iemand om en iedere dag is er 1 iemand die zijn dag voor verpest verklaard als via het kleine raampje in zijn huis witte vlokken uit de lucht dwarrelen.
Sneeuw voor mij staat voor een nieuw begin. Misschien raar dat ik niet wacht tot we het nieuwe jaar beginnen maar zodra ik iets uit de wolken zie komen dat niet regen, noch hagel is vergeet ik al mijn zondes.

‘Selma!’ roep ik na terwijl ik zie hoe haar armen nu een spartelende beweging maken op de lichtelijke bedekte grond. Ik heb altijd al geweten hoe erg zij van sneeuw hield maar voor mij was het maar een natuurverschijnsel die het liefst niet kwam. ‘Selma, kom terug ik ga je echt niet halen.’
Rustig bleef ze daar liggen, lichtelijk geïrriteerd draaide ik mij om tot er een koud goedje langs mijn nek naar beneden gleed. ‘Oh die krijg je terug.’ sis ik als ik een sneeuwbal kneed met mijn blote handen en met een mooi boogje perfect op haar hoofd gooi. Een klein kreetje bevestigt dat het raak gegooid is. Lachend rent ze op mij af met in haar handen een lading sneeuw, te jammer dat de gladde straat niet een mooi ondergrond vormt om op te rennen en daar gaat ze. Sneeuw breekt haar val maar ik heb mij al over haar heen gebogen om te kijken of ze oke is.
Hier kreeg ik spijt van toen ze al het sneeuw om haar heen vastgreep en naar mij gooide.

Ik weet niet hoelang we daar gelegen hadden, het was in ieder geval al donker geworden want het straatlicht vormde het enige lichtpuntje.
Het had toch iets magisch, de koude buitenlucht was zwakjes tegenover de warmte die tussen ons inhield. Het sneeuw in haar leken wel op kleine pareltjes en zo was zij mijn prinses.
Misschien was sneeuw toch zo erg niet bedenk ik mij als ik een kleine kus op haar mond druk.

klinkt leuk!
(moet bij dat laatste plaatje denken aan de Game of Thrones tho. WINTER IS COMING. GO STARKS!)

Hahaha :grinning_face_with_smiling_eyes:

Haha ja nu zit ik met het begin liedje in me hoofd