Betwijfeling na een 6 jarige relatie

Liefde & Boys
#1

Hey hoi!

Ik heb inmiddels dik 6 jaar een afstandsrelatie met mijn huidige vriend. Op zich gaat dat nog altijd prima, alleen zijn er de laatste tijd steeds meer ‘‘kleinere’’ problemen tussen ons die zich steeds groter uitbreiden tot het in mijn ogen bijna niet meer erger kan.

Het probleem wat meerdere misschien wel herkennen is de relatie tussen hem en zijn moeder. Mijn schoonmoeder is een schat van een mens, alleen krijg ik het idee dat ze nog altijd tussen ons staat. De relatie met haar man is niet zoals het altijd is geweest en daardoor zijn zij en mijn vriend eigenlijk samen één geworden. Álles wat er gebeurt of is gebeurt, weet zij er het een en ander wel weer van. In principe fijn dat hij bij haar terecht kan en daar is ook niks mis mee, maar heb ik het idee dat ze voorop wordt gesteld. En dan juist in die mate, dat hij altijd voor haar opkomt wanneer er even iets tegen zit. Wanneer ik mijn vriend na een maandje eindelijk weer zie, heeft zij vrije dagen van haar werk genomen om dagjes met ons weg te gaan. Daarbij is het natuurlijk altijd haar kleine jongen (zoals ze hem soms ook noemt - hij is 20) waarvoor ze wel eventjes een stukje pizza wilt kopen en een zak snoep als hij dat graag wilt.

Daarbij heeft ze vaak benoemd dat ze eigenlijk niet wilt dat hij mijn kant op komt wonen, want dan is ze hem kwijt en is ze alleen met haar man. Mijn vriend heeft dan ook gezegd geen middenweg te willen kiezen wanneer we het over samenwonen hebben en hij in de buurt van zijn moeder wilt blijven wonen, mocht haar ooit eens wat overkomen. Ja, en ik dan? Ik heb ook mijn familie, vrienden en dergelijke hier zitten. Wat dat betreft zijn zij écht met alles 2 handen op 1 buik. Hebben mijn vriend en ik ruzie of een meningsverschil? Dan heb ik niet alleen ruzie met hem, maar ook maar meteen met haar en verdedigen ze elkaar tegenover mij. Als het aan hun ligt zie ik ze zelfs nog elkaars handje vast houden terwijl wij het bed met elkaar delen haha.

Anyway… Nu wil zij samen op vakantie, en met samen is het zij, ik en mijn vriend. Bestemming? De plek waar mijn vriend en ik laatst graag samen met zijn tweetjes heen wouden in de zomer. Ik heb haar op een hele nette en beleefde manier uitgelegd dat ik graag samen met mijn vriend op vakantie wil, alleen, zodat we niet elke keer onder hoede zijn van zowel mijn als zijn ouders en we elkaar ook eens leren kennen zonder dat er elke keer iemand bij is. Hoor ik achteraf van mijn vriend dat ze tegen hem had gezegd dat ik niet met haar weg wil en hij is tegen mij uit gevallen dat ik verre van beleefd was en het alleen maar leuk is dat ze met ons weg wilt. Ging ik niet mee, ging hij wel met haar alleen.

Ik lijk nu misschien een ontzettende zeikstraal haha, maar het zit me gewoon echt dwars dat hij alles met haar bespreekt en dat als ik ergens mee zit wat enigszins met haar te maken heeft, krijg ik de bom in de schoot geworpen en is hij écht boos. Hij haalt er zelfs mijn ouders bij om gelijk te staan en draait het dan zo om dat ik diegene ben die fout zit en mijn excuses moet aanbieden. Mede hierdoor begin ik steeds meer aan onze relatie en dan bovenal hem te twijfelen. Hij claimt ontzettend, maar spendeert tegelijkertijd nog weinig tijd aan mij. Ook als ik daar over begin begint hij alweer te kreunen en te zuchten… Ik weet gewoon niet meer wat ik nog moet doen. Ik hou ontzettend veel van hem en we hebben nu inmiddels ook al meer dan 6 jaar een relatie, maar deze en zoveel andere dingen maken me aan het twijfelen. Ik heb vaak genoeg gedacht om een fijne relatie dichtbij te zoeken, waarbij ik niet elke keer met de afstand zit en ook gewoon 1 op 1 momenten met mijn vriend kan hebben. Mijn ouders hebben al zo vaak gezegd dat hij niet het type is waar ik voor zou vallen en dat is ook zo, maar het is toch gebeurd.

En zelfs dit bespreekbaar maken is geen optie meer, want zelfs dan wordt meneer boos. Ik zit echt met mijn handen in het haar en weet écht niet meer wat ik moet doen. Wanneer hij luistert en het gaat goed, dan beloofd hij ook dat hij erom zal denken. Maar na een weekje is hij het vergeten en beginnen we weer van voor af aan.

Een heel lang verhaal haha, maar ik moest het echt even van me af schrijven en stiekem hoop ik natuurlijk op een paar reacties terug.

Liefs

#2

Ik snap goed dat je dit vervelend vind.
Ik zou nogal radicaal zijn in dit soort beslissingen, want als er gedurende langere tijd spanningen zijn en je merkt dat je ongelukkig bent, zou ik het uitmaken.
Ik ga er vanuit dat jij ook 20 bent, dus je hebt nog een heel leven voor je.
Ik denk dat je voor jezelf even de voors en tegens op een rijtje moet zetten om te kijken wat zwaarder weegt voor je.
Maar zoals ik zei twijfel ik nooit lang en hak ik de knoop vaak snel door.
En tot nu toe hebben die keuzes me gelukkiger gemaakt.

#3

Bedankt voor je reactie! Ik heb inderdaad dezelfde leeftijd. Misschien ben ik ook wel bang voor het hebben van spijt, juist omdat we ook zo onze goede momenten hebben en ik dan een stukje mis voor mijn gevoel. Ik ga inderdaad eens voor mezelf de dingen op een rijtje zetten. Nogmaals bedankt. Een eigen ervaring in jou geval is sowieso wel fijn, want dan weet je waar je over praat.

#4

Je mag me ook noten als je meer wilt weten!
Ik wil niet alles delen op het forum ivm privacy :slightly_smiling_face:.

Maar goed nadenken is inderdaad een goed idee. Het gevoel van het hebben van spijt herken ik. Ik was ook altijd bang voor de gevolgen die het zou hebben en over de verandering. Helemaal omdat het in jouw geval 6 jaar is en dat is niet niks! Maar als je dit echt gaat opbreken, bedenk dan dat er nog genoeg andere jongens op de wereld zijn! Dat zijn mijn moeder tenminste altijd als ik weer een relatie had verbroken haha

#5

Ik snap niet dat moeders zó ontzettend beschermend en alles doen. Mijn moeder is juist ook ergens blij dat wij zelfstandig zijn en zij ook lekker haar eigen dingen kan doen. Soms vindt ze het nog heerlijk om dingen voor ons te betalen om zo nog het idee te hebben dat ze nog iets voor ons doet, maar dat is het enige.

Ik denk niet dat ik hiermee verder zou kunnen gaan. Praten lijkt mij in dit geval niet zoveel uitmaken eerlijk gezegd en als jullie 6 jaar samen zijn, betekent het dat jullie 14 waren toen jullie met elkaar kregen. Dat is gewoon heel jong en de meeste relaties van die leeftijd houden geen stand, en aangezien je nu echt volwassen wordt, moet je je afvragen of je die moeder ook in je relatie wilt, want ik denk niet dat zij er gauw uit zou blijven.

#6

Kun je niet eens een keer een echt goed gesprek aangaan met hem én zijn moeder. En ook echt laten weten aan hem dat je erover nadenkt om het uit te maken, omdat het zo echt niet verder kan, hoeveel zijn moeder zich ermee bemoeit. Als hij dan nog ervoor kiest álles met zijn moeder te delen, weet je denk ik wel wat de beste keuze is.

#7

Dit is echt lastig… Hetgeen wat echt zou helpen is goed praten of idd samen op vakantie gaan want dan praat je ook met elkaar etc, maar dat is nou juist het probleem in de relatie.

Anders moet je toch opzoek gaan naar een leuk huisje dat tussen jullie in zit, en dan gewoon een tijdje zoeken en het ook tegen hem zeggen. En misschien kan hem dat een beetje van gedachte veranderen? Pff nee, dat gaat ook niet helpen… Mijn bff heeft dit probleem ook, dat haar vriendje en zijn moeder een soort van siamese tweeling zijn… Hij is zeker haar enige kind? Want dat maakt het voor zijn moeder nog lastiger…

Het enige wat je kunt proberen is om hem te laten inzien dat hij zijn moeder als zijn aller beste vriendin ziet en dat het er precies op lijkt alsof ze ook vriendje en vriendinnetje zijn (zonder alle andere dingen ofcourse), want daar lijkt het wel op…

Aangezien jullie al zo’n lange relatie hebben zou ik als ik jou was er toch nog ff goed voor gaan en anders… Zal je hem toch los moeten laten, als hij helemaal niet voor je zal kiezen heeft het ook geen nut om een relatie te hebben. Maar probeer zoveel mogelijk, maar denk aub ook aan jezelf.

#8

Als 1 van de ouders (bij wie van de 2) er tussen blijft staan, wordt het geen gezonde relatie. Je vriend is gehecht aan haar, maar als hij boos wordt omdat jij niet met z’n drieën op vakantie wilt, dan gaat ie of maar met haar alleen, of stop na 6 jaar met deze relatie. Je kunt zoveel meer geluk vinden bij iemand die niet aan z’n moeder blijft plakken.

#9

ik zou dit echt niet pikken, wat vreselijk dat je vriend een afspraak met jou afzegd voor een vakantie met zijn moeder en jouw, ik vind dat persoonlijk erg vreemd, een wat oudere vrouw die tussen jullie op vakantie meegaat, dan kan je toch nauwelijks iets leuks doen? het vreemdste vind ik dat die moeder dat vraagt, alsof ze moet opletten dat jullie geen rare dingen doen, ik zou heet er echt met je vriend over hebben, dat je het niet leuk vind en dat hij wel met jou op vakantie moet gaan, anders zou ik echt een tijdje afstand nemen of een tijdje uit elkaar gaan, als je het gevoel hebt dat je hem totaal niet mist is het misschien echt beter uit elkaar te gaan, in ieder geval succes!

#10

Tja, jammer dan, zou ik denken. Soms is dat nodig om de boodschap echt aan te laten komen. Ik zou niet met hem en z’n ma om de tafel gaan zitten maar alleen met hem (anders wordt het zo te horen 2 tegen 1). Ik vind hem ook heel claimerig overkomen - het klinkt ook een beetje alsof hij jou voor lief neemt en ervanuit gaat dat jij alles voor hem over hebt (tot verhuizen aan toe). Wat ik op zich wel een beetje snap als jullie al 6 jaar en vanaf zo jong samen zijn, het lijkt gewoon de natuurlijke stand van zaken dat jullie samen zijn. Ik zou echter in dit geval toch aan hem duidelijk maken - boeiend of hij boos wordt, noodzakelijk kwaad - dat het zo niet langer gaat voor jou, en een soort ultimatum stellen. Hij moet denk ik even zich realiseren dat jij geen garantie bent en dat hij/ zijn moeder moet veranderen.

#11

Dit is best wel herkenbaar helaas…

Dat hij een goede band met z’n moeder heeft is hartstikke fijn, maar op sommige momenten moet hij jou gewoon op 1 zetten. Wanneer jullie elkaar na lange tijd weer zien, bijvoorbeeld. Of als het gaat om jullie toekomst. Hij kan toch niet zomaar verwachten dat jij wel naar hem toe verhuist, terwijl hij niet bereid is het omgekeerde voor jou te doen? Dat is niet hoe het werkt en dat mag je hem best duidelijk maken.

Denk je dat de situatie wel kan gaan veranderen? En hoe lang hou je dit zelf nog vol?

#12

Je hebt geen prioriteit, blijkbaar heeft zijn moeder dat. Je moet je afvragen of je altijd in een relatie met 3 personen wilt zitten. Jij, je vriend en zijn moeder, want dat zie ik niet snel veranderen…

Ik zou een héél goed gesprek voeren met mijn vriend als ik jou was. Alles nog een keer aankaarten ook al vind hij dat vervelend. Het zit jou dwars dus jullie moeten er wel over praten. In dat gesprek zul je er achter komen hoe hij precies in de relatie staat en of hij wel rekening met jou gaat houden. (Dat als jullie samenwonen het daar in de buurt is, hij gaat met zn moeder op vakantie omdat jij met zn 2en wilde gaan??). En eerlijk gezegd ben ik bang dat hij voor zijn moeder kiest. Niks mee tot een bepaalde hoogte natuurlijk…
Ik had mijn keuze snel gemaakt. Ik had het denk ik uitgemaakt (waar zijn moeder niet bij was, haha)