Sinds ik afgelopen jaar eindexamen heb gedaan, zit ik niet meer met mn beste vriendin op dezelfde school, dus zien we elkaar veel minder. We spreken wel af en het is altijd gezellig dan. Maar ik heb het gevoel dat het zoeken van contact altijd van mijn kant komt. Ook als ik haar dan app en vraag wat ze gedaan heeft de afgelopen dagen of hoe het met haar gaat ofzo antwoord ze daar wel gewoon op, maar ze vraagt eigenlijk nooit hoe het dan met mij gaat of wat ik gedaan heb. En als ik dan uit mezelf iets vertel wat ik gedaan heb antwoord ze daar ook amper op, maar gaat ze meer door met haar eigen verhaal. Ik weet wel dat ze behoorlijk veel aan haar hoofd heeft, en ze mag ook absoluut al haar struggles met mij delen, maar gewoon het feit dat ze dan vervolgens niet even vraagt hoe het met mij gaat vind ik wel een beetje pijnlijk.
Ik liep al een tijdje met dit gevoel rond, dus heb haar laatst er even mee geconfronteerd en gewoon uitgelegd hoe ik me voelde. En toen was ze verbaasd dat ik me zo voelde omdat ze het echt niet door had en het niet haar bedoeling was en heeft ze haar excuses aangeboden. Dat vond ik toen wel fijn omdat ik weet dat ze me echt niet wil kwetsen ofzo. Maar nu een paar weken verder gaat het eigenlijk nog steeds precies hetzelfde.
Ik weet nu even niet zo goed meer wat ik moet doen. Ik weet namelijk dat ze het echt niet expres doet om mij pijn te doen en dat ze heel veel aan haar hoofd heeft (een beetje nare dingen). Maar ik weet ook dat die dingen die ze aan haar hoofd heeft niet tijdelijk zijn. Anders had ik wel even een paar maandjes afgewacht totdat het voorbij was. Ik wil haar ook absoluut supporten, daar niet van. Maar ik zou het af en toe ook wel fijn vinden als ze wat meer interesse in mij zou tonen.
Hoop dat ik het een beetje duidelijk heb beschreven. 
Heeft er iemand tips?
