Beste Vriendin snijdt zichzelf.

Onzin
#1

Meisjes,
ik weet niet meer wat ik moet doen, of hoe ik haar kan laten stoppen. Ze krijgt professionele hulp, haar famillie weet ervan, haar broer heeft al haar scharen, vijlen etc. verstopt en toch helpt het niet. Soms neemt ze bewust in plaats van een halve pil antidepressivia een hele in. We praten over waarom ze zo depressief is, maar ze blijft zichzelf snijden. Ik wil haar laten stoppen, ik weet niet hoe. Ik voel mij zo useless, alsof alles wat ik doe niets is, alsof ze blijft hangen in het verleden. Het is recent geleden uit met haar ex, ze gaf hem haar maagdelijkheid en ik snap dat ze pijn heeft maar om vanaf dat het pijn doet jezelf weer snijden, dat snap ik niet. (Ze begon trouwens wel eerder voor de breakup) Ik weet niet wat ik moet doen, ik voel mij kapot. Ik denk heel de dag door aan haar, ik durf haar nooit alleen te laten. Vanaf dat ze zegt dat ze naar de badkamer is begin ik te stresseren en bang te worden. Ik ben trots op haar dat ze het een paar dagen heft volgehouden zonder zichzelf te snijden, ik probeer zoveel mogelijk leuke te dingen te doen met haar. Eergisteren zijn we nog gaan picknicken in haar achtertuin, soms als alles haar teveel wordt neem ik haar mee voor een wandeling. Eergister dropte haar moeder haar af bij mij op school, ik had middagpauze, ze had zichzelf weer gesneden, ik heb mijn lessen geskipt en we zijn iets leuks gaan doen en de volgende dag waren mijn vriendinnen boos op mij omdat ik de lessen had geskipt. Maar wat zij niet begrepen is is dat ze zichzelf anders verder ging pijnigen als ze alleen terug naar huis zou gaan. Ik kan haar niet zo kapot zien, haar zien huilen doet mij pijn. Ik ben toe blijven slapen en de volgende dag heb ik haar naar school gebracht (ze gaat al een hele tijd niet meer) Wat mij zo bezorgt maakt is dat ze zegt dat ze haar wonden juist mooi vind, dat ze niet wil dat ze helen…

Lieve meisjes, zijn er mensen die zichzelf ook sneden, hoe ze het hebben overkomen en hoe het gelukt is om te stoppen? Helpt het om alle scherpe dingen weg te steken? Gisteren zag ik haar nog kijken naar een mesje waarmee je die draden afbreekt bij het naaien van kleren… ik heb hem toen sutiel weggenomen en verstopt.

BEWERKING: mensjes, ik realiseer mij dit nu pas maar ben vergeten mentionen dat dit m’n achternicht is! Famillie!

#2

Wat ik ook vreselijk vind is als ze zichzelf snijdt en mij die foto dan meteen stuurt op whatsapp. Ze realiseert zich niet dat zoiets zoveel pijn doet, en het zien mij zo hard schaadt…

#3

Ik zal morgen ergens hierop reageren, momenteel zit ik er zelf nogal doorheen en ik ben bang dat ik mezelf trigger (kan dat?)
nc

#4

Het spijt mij zo zo hard, ik bedoel het niet om jou te triggeren… je hoeft niet te reageren , alleen als je er klaar voor bent en er iets over kwijt wil. Neem je tijd :slightly_smiling_face:

#5

Hoi, wat rot om te lezen dat het zo slecht gaat met je vriendin.
Ten eerste, dit is niet jouw verantwoordelijkheid! Natuurlijk moet je doen wat je kan als vriendin om haar te helpen, maar het is haar verantwoordelijkheid om te stoppen (en dan vooral om beter te worden, want het snijden is een gevolg van de depressie.)
Daarnaast denk ik dat het per persoon verschilt om alles weg te halen. Helaas heb ik er zelf ervaring mee, en ik denk dat het mij niet zou helpen. Het idee dat ik er niet zelf de controle over had zou me helemaal gek maken en dan zou ik de eerstvolgende keer dat ik het wel kon doen veel te ver gaan.
Het is denk ik (maar dit is mijn mening) vooral jouw taak om er voor haar te zijn, wat je heel goed doet als ik het zo lees! Wat er ook gebeurt, laat haar niet vallen want ze heeft jou nodig.
Heel veel succes ook voor jou, want die is voor jou ook niet niks. <3
Edit; blijf ook aan jezelf denken! Want je hoeft niet alles voor haar op te geven. Geloof me, ik snap hoe je je voelt want ook daar heb ik ervaring mee, maar het is ook belangrijk dat je aan jezelf denkt en je niet helemaal gek laat maken. Als snap ik heel goed dat dat lastig is.

#6

Ik heb het zelf ook gedaan. En dat ze foto’s stuurt, zie ik meer als dat ze aandacht zoekt bij je, ook al geef je die haar genoeg.

Ze heeft al professionele hulp, maar is dat genoeg voor haar? Krijgt ze elke dag hulp of 1 keer in de week?
Ik ben zelf gestopt toen ik vond dat het écht genoeg was geweest en dat ik mezelf meer moest gaan waarderen. Het heeft bij mij echt 3 jaar geduurd.
Weet je vriendin dat het zonde is om hiermee door te gaan en dat ze echt er mag zijn? Dat ze dit niet hoeft te doen en dat ze zichzelf écht gelukkig kan maken met andere dingen. Ik begrijp heel goed dat ze pijn heeft en dat het tijd nodig heeft om te accepteren, maar weet de professionele hulp dat ook en haar ouders? Ik weet dat het vaak fout gaat als je alleen bent. Maar denk dat ze af en toe wel alleen moet zijn om door te krijgen waar ze mee bezig is.
Zelf had ik er op gegeven moment genoeg van dat ik zo negatief was en dat ik het leven niet meer zag zitten, dat ik wilde veranderen omdat je maar één leven hebt en daar moet je het beste van maken.
Ik weet niet hoe oud je beste vriendin is?
Mij heeft het niet geholpen om alle scherpe voorwerpen te verstoppen, want als je jezelf écht pijn wilt doen, vind je wel wat om het mee te doen.
Ik denk dat je vriendin echt méér hulp nodig heeft!! Want zoals het nu gaat, kan het echt niet.
Is er niet aan gedwongen opname gedacht?? Of hebben ze zoiets van, dat het nog érger moet worden en dan pas opname?
En zoals hierboven al wordt gezegd, laat je niet téveel meeslepen. JIJ hebt ook een éigen leven. Tuurlijk kan je er voor haar zijn, maar denk ook aan jezelf!

Ik wens je hier heel veel sterkte mee!

#7

Je hoeft geen sorry te zeggen hoor, je triggerde me niet. Dat doe ik zelf als ik er meer over ga nadenken op dit moment

#8

Ze is 19, ik heb het erover gehad met mijn vriendinnen in onze groepschat op fb en wat er is gebeurt is dat ze dus mijn wachtwoord kent (I trust her) en heeft al mijn berichten gelezen. Ik was hier zéér zéér kwaad om, maar zij ook. Want in de groepschat had ik het erover dat ik met haar moeder wou praten om haar in een instelling te plaatsen. De reden dat ze haar heeft ingelogd is dat ze de gesprekken wou zien die ik dus had met mijn vriendinnen over haar, en om te checken of haar ex iets had gestuurd naar mij. Nu zie je dat wanneer een ander apparaat zichzelf heeft ingelogd op je fb. De laatste keer was woensdag om middernacht, en ik wéét dat zij het was maar ze heeft gezworen dat ze sinds die dag niet meer op mijn fb is geweest. (…) En ik weet niet hoe vaak ze per week hulp krijgt… ze heeft wel een hamster gekocht om haar af te leiden, ze fitnesst om haar frustaties kwijt te raken. Ze doet haar best, dat weet ik zeker, maar ik ben bang dat het niet genoeg is. Het is niet genoeg.
En dankjewel!

#9

Natuurlijk, ik zal er altijd voor haar zijn! :slightly_smiling_face:
En dankjewel!

#10

Ik vind je heel zorgzaam en bezorgd overkomen, wat fijn dat je haar zo wilt steunen.
Wellicht is mijn reactie wat aan de zware kant, maar met goede intenties: ik denk vooral om jou in dit verhaal. Ik ben geen expert.

Denk aan jezelf; dit geeft jou veel verdriet en stress en ik vind het ongepast dat ze in je gesprekken gaat neuzen op Facebook.
Ik vind dat je meer je grenzen mag opstellen en tegengas mag geven. Het is niet dat je een slechtere vriendin bent en haar niet steunt, maar je moet ook voor jezelf blijven zorgen. Ik vind het bijvoorbeeld heel naar voor je dat ze ook een foto stuurt als het weer gebeurd is.

Je kan haar steunen als vriendin, maar je bent niet haar therapeute en ze mag die rol niet afdwingen bij je. Het is belangrijk om de rol van vriendin te behouden, maar je hebt niet de professionaliteit om haar van haar issues te verlichten. Wat nu belangrijk is, is dat ze meer professionele hulp krijgt. Daarbij zou ik je aanraden om je persoonlijke grenzen op te stellen, anders word je alleen maar paniekeriger/meer gestresst om wat ze gaat doen, zegt en denkt. Hoe meer ze op je gaat leunen voor troost/steun, hoe moeilijker het voor jou wordt, want hoe graag je het ook wilt, je kan haar niet de hulp bieden die ze nodig hebt. Haar gedrag kan je mogelijk bijna tot wanhoop drijven, omdat je simpelweg niet meer weet wat je nog meer kan doen.

Soms komen mensen met een depressie in een bepaalde “egoïstische bubbel” waardoor ze niet stilstaan bij wat hun omgeving voelt/vindt; het is voor haar mogelijk heel lastig om in te schatten/beelden wat haar acties met jou doen. Je geeft zelf aan: ze stuurt de foto’s, maar staat er niet bij stil wat dat met jou doet. Daarom is het voor jou goed als je je grenzen daarbij aangeeft.

#11

Het is zo moeilijk, heel haar famillie rekent nu op mij. Vanaf dat ze stiller is of langer slaapt stuurt haar broer mij meteen om te vragen wat er met haar is. Haar moeder is kapot aan het gaan, ik ben nu haar steunpilaar. Als haar moeder het niet meer kan neem ik het over, het is zo moeilijk. En ik klink zo egoistisch, en dat ben ik ook, maar ik had gisteren een hele breakdown. Ik kon m’n bed gewoon niet meer uit. Natuurlijk heeft iedereen zijn eigen problemen, en ik ook. Het was de druppel die de emmer deed overlopen, ik heb 24/7 een brok in mijn keel, en gisteren brak het ijs. Ik kan mij niet meer focussen op school, het lukt niet meer. Ik had laatst een hele ruzie met haar en ze zei dat ik het niet begreep omdat ik maar één erg ding had meegemaakt in dit leven (overlijden van mijn vader vorig jaar) en zij veel meer heeft geleden. Nu vergeef ik het haar, als je in een depressie zit weet je niet wat je zegt, ze heeft ook meerdere malen al huilend haar excuses aangeboden, wat ik niet nodig vind want ik denk dat ik als ik in haar positie zou zitten hetzelfde zou hebben gezegd. Ik ben een dramaqueen, ik weet het. Ik denk dat de persoon zijn die in een depressie zit het 10 keer erger hebben, maar soms word ik zo boos…
Maar hoe stel je je grenzen? … hoe doet je dat?

#12

NEE
Je bent geen dramaqueen. Het is GEEN competitie wie meer shit heeft en daardoor depressiever is/meer redenen heeft om zich rot te voelen.

Dear lord, kijk wat er gebeurt; je wordt totaal overrompeld door haar situatie. Wat ongelooflijk schaamteloos dat ze zegt dat jij minder shit hebt, omdat je ‘alleen maar’ je vader kwijt bent.
Dit is een heel ongezonde situatie; je hebt een heel laag zelfbeeld gekregen, meerderen leunen op een ongezonde manier op je en je hebt enorm veel druk op je. Ik vind het werkelijk vreselijk als je zegt hoe erg je eraan onderdoor gaat.

Je moet onmiddellijk kappen met een steunpilaar zijn voor haar familie; jij bent maar een vriendin, geen therapeut en geen professional. Het is niet JOUW verantwoordelijkheid hoe zij zich voelt. Stop onmiddellijk met haar toegang geven tot je Facebook en creëer afstand; dit is een heel ongezonde verhouding. Geef aan bij haar familie dat je haar problemen te zwaar vindt om mee om te gaan, omdat je niet de professionele kennis/vaardigheden hebt om haar te helpen. Jij hebt je eigen verdriet nog te verwerken, dan kan je niet zo onder druk staan door anderen.

Dit is een enorme waarschuwing: ga niet door op deze wijze, want dit breekt je op. Je stelt grenzen door te zeggen hoe je je voelt en wat je vindt; stel voor jezelf op wat je van een vriendschap verwacht en houd je hieraan. Je bent geen 24/7 hulpverlener, je bent niet verantwoordelijk of zij zichzelf beschadigt of niet. Ik word er bijna boos om dat je zegt dat je egoïstisch bent; dat ben je juist niet, waardoor je jezelf nu compleet verwaarloost. Je voelt je duidelijk niet goed, je studie gaat niet goed, je hebt mogelijk veel shit om mee te dealen, je verdient het niet om zoveel druk op je te hebben.

Grijp in, je praat ongelooflijk slecht over jezelf, terwijl dat volkomen onterecht is.

#13

Hoi! Echt heel erg naar dat het zo slecht met je vriendin gaat. Je steunt je vriendin heel erg goed, maar je lijdt er zelf ook onder en dat is niet de bedoeling. Het is niet jouw verantwoordelijkheid om haar te laten stoppen, je kan haar enkel steun bieden. Het is haar verantwoordelijkheid om te stoppen met hulp van de psycholoog/therapeuten etc. Je moet inderdaad je grenzen stellen. Je bent echt niet egoïstisch en totaal geen dramaqueen, besef dat. Verder ben ik het eens met alles wat hierboven genoemd is, dus het is onnodig als ik dat ook nog allemaal ga ypen.

Verder; voor mij zou het niet helpen als mensen alle scherpen dingen weghalen. Mij is het nog niet gelukt om te stoppen, maar met hulp van professionals gaat dat hopelijk lukken.

Denk alsjeblieft ook aan jezelf, je gaat er zelf gigantisch aan onderdoor en dat is absoluut niet de bedoeling.

#14

Eens met Eevee!

#15

Helemaal eens met Eevee, je vriendin heeft hulp nodig, maar kan dit niet allemaal van jou verwachten. Daarnaast ga jij er onder door op deze manier. Vergeet jezelf alsjeblieft niet. Dat je leuke dingen met haar doet als afleiding is heel lief en wat vriendinnen voor elkaar zouden doen. Maar de steunpilaar van haar familie zijn en jezelf zo opofferen, dat kan echt niet en op deze manier zit jij straks in min of meer hetzelfde schuitje.
Neem een beetje afstand. Wees er voor haar, maar laat haar familie en de échte hulp over aan professionals. Die hebben er voor geleerd en kunnen er mee omgaan.

Denk alsjeblieft ook aan jezelf meid. Heel veel sterkte in elk geval! :sob::muscle:

#16

Eens met Eevee!

#17

Hey meiden!
Bedankt voor jullie berichtjes, jullie zijn geweldig!! Er zijn heel wat dingen gebeurd in de tussentijd, ze krijgt nu mobiele psychiatrische hulp, twee keer per week. En vandaag had ze een afspraak bij een therapiehuis.
Nu, vorige week praatte ze opeens niet meer tegen mij. Helemaal niets. Ze was boos omdat ik aan mijn gezin heb verteld wat er aan de hand is met haar. Waarom ik dit heb verteld aan hen is omdat het school haar naar het ziekenhuis had gestuurd omdat ze zelfmoord wou/ging plegen. Toen het school naar haar moeder belde was ik er toevallig bij omdat ik na school naar hun huis ben gegaan. Ik was bezorgd om haar omdat ze op snapchat screens had gepost van haar google search geschiedenis waarin ze opzocht hoe lang je moest leegbloeden, hoe diep je moest snijden, verticaal horizontaal (zelfmoord dus.) Ik kwam pas thuis om 11 uur savonds, ze is niet opgenomen geweest maar krijgt wel mobiele hulp. Nu kun je zeggen; waarom zet ze al dat op snapchat? Nou, voor haar is dat een manier om haar gevoelens te uiten, om haar uit te luchten, ieder zijn eigen ding…
Nu komt het, ik dacht dat ze dus uit arrogantie mij aan het negeren was, ik was zo gekwetst dus stuurde ik haar een boos smsje van; “Hallo, dit doet pijn, als je niets met mij te maken wil hebben dan moet het je meteen zeggen ladieda” en wat ze mij dus heeft verteld is dat ze toen ze dat had gelezen haar had gesneden net langs de binnenkant van haar pols, op der slagader zegmaar, en ik neem het haar niet kwalijk ik moest maar twee keer hebben nagedacht voordat ik boos werd en egositisch handel.
De donderdag werd het mij teveel en ben ik haar dus gaan opzoeken en we hebben het ‘uitgepraat’ en dingen rechtgezet en gebabbeld maar wat ze dus deed was, midden in ons gesprek, pakt ze haar tas en neemt ze er een scheermes uit, ze ging zichzelf snijden in mijn bijzin, ik weet niet waarom. Ik heb het moeten uitvechten, ik heb moeten trekken duwen om het uit haar handen te krijgen, vervolgens heb ik het weggegooid. Later gingen we naar de woonkamer waar haar twee broertjes zaten (14 en 16 jaar) Er lag een bril op tafel en aan de zijkanten van die bril heb je zo’n stukje decoratie dat je er uit kan draaien en dat een zeeeer scherpe punt heeft, je raadt het al, ze ging zich weer snijden, weer heb ik moeten vechten en trekken. Ik heb haar moeder erbij gehaald en we zijn naar buiten gegaan om haar gedachten te verzetten, aan het einde van de dag was ze weer ok maar ik snap het niet… ik snap niet waarom ze het in ons bijzijn ging doen, denkt ze dan niet na hoe wij ons zouden voelen moest ze zichzelf beginnen snijden recht voor onze neus? Ik snap het, ze heeft pijn, maar… nee eigenlijk snap ik er niets van, helemaal niets.
Ook toen we samen lagen in bed te babbelen begon ze zegmaar lijnen te trekken over mijn arm, alsof ze mij aan het snijden was, ik snap het niet. Toen ze mij vertelde dat ik haar heb getriggered te snijden ben ik wel zeer rustig gebleven, op dat moment besef je dat nog niet echt, dringt het niet tot je door, snap je?
Meiden, hadden jullie ook de urge om voor jullie famillieleden jezelf te snijden? En waarom? waarom?

Dit berichtje is een beetje slobby geschreven, sorry daarvoor, heb effe geen vingerenergie :’)

#18

Ik vind het echt heel moeilijk om te reageren maar ik kan me zo goed voorstellen hoe vervelend het voor jou is dat ze bepaalde dingen doet en je er zo in betrekt. Kan ze niet worden opgenomen? Iemand die spontaan gaat snijden waar je gewoon bij bent, wauw dat vind ik echt heel apart.

#19

Haar moeder wilt haar koste van het koste niet opnemen. Ze werkt als schoonmaakster in een psychische instelling en denkt dat het daar zo aan toe gaat, haar dorgeren, 24/7 laten slapen. Ze is ook bezorgd om haar van ‘stel nu ze gaan verkrachten’ dit dat (een vriendin van haar zat in een instelling en werd verkracht dor haar begeleiders en pleegde vervolgens zelfmoord)
Nu ik erover nadenk misschien is het haar manier van te zeggen dat ze wil opgenomen worden? Ik weet het niet…