Mijn vriend is ook kleiner dan dat ik ben, totaal anders dan waar ik op val (op z’n haarkleur na) maar desalniettemin ben ik ontzettend blij met deze jongen. Wat de omgeving vind, daar moet je compleet schijt aan hebben. Het gaat toch om jouw eigen geluk? Mijn omgeving vond mij en mijn vriend op het eerste gezicht ook niet bij elkaar passen, maar hoe langer we samen zijn hoe meer het plaatje klopt.
In het begin heb ik heel erg getwijfeld, alles ging vrij snel tussen ons en ik wist niet wat ik voor hem voelde, terwijl hij mij meteen zag zitten. Kon het gewoon niet bijbenen en dat benauwde me. Ik voelde niet de vlinders die ik voelde bij mijn ex, dat was de motor voor mijn twijfel maar tegelijkertijd besefte ik wel wel hoe comfortabel en fijn ik mij voelde, het vertrouwen en de veiligheid. Dat eerste en dat laatste miste ik bij mijn vorige vriend en heeft mij doen besluiten om het wel te proberen. In het begin was de twijfel er nog steeds, ik wist oa niet of ik echt verliefd was, maar daar heb ik het altijd open met hem over kunnen hebben. Ik had geen betere keuze kunnen maken, hij is het beste wat ik me had kunnen wensen. We zijn niet begonnen als vrienden, dus in dat opzicht zou ik geen vriend verliezen, en dat maakt het bij jou natuurlijk erg lastig.
Maak voor jezelf de keuze, luister goed naar je gevoel. Waar komt de twijfel precies vandaan? Is het omdat je bang bent wat anderen er van vinden, omdat het dan je eerste vriendje zou zijn of omdat je echt niet weet of je wel gevoelens hebt?
