Wanneer mijn vader weg is, gaat me zus los.
Dan ben ik een kankerzusje wanneer er ook maar iets gebeurd wat ze niet leuk vind.
Ik ben een kankerhoer, ik heb een kankerbek en ga zo maar door.
Zodra me vader er weer is, is zij het lieve zusje, en krijg ik de volle lading over me heen dat ik me zus negeer, of dat ik kortaf doe tegen d’r.
En ik heb al zóoo vaak gezegt dat ik klaar met d’r ben. Ik bedoel; je zegt toch niet tegen je eigen zusje dat ze een kankerwijf is?
Zoooo vaak heb ik d’r vergeven, voor mijn vader. Omdat mijn vader er ook tussen zit en dronder lijdt. Nu ben ik d’r echt helemaal klaar mee, hoef ik niks meer van me zus.
Probeer d’r zo vaak te helpen, want nooit gewadeerd word, wat altijd maar weer op ruzie uitloopt. Word er echt gek van.
En dan worden ze boos op mij dat ik zo chagrijnig tegen d’r doe.
Ben ik dan zo fout bezig dat ik boos ben op me zus?
Sorry, moest dr even uit!