Ben ik een slechte vriendin door dit?

[agape]

Hey hallootjes meiden,

Ik zit al een tijdje met dit in mijn hoofd en moet gewoon iemands mening hebben die niet aan de kant van mij of mijn vriend staat, vandaar dat ik hier weer iets op post.

Het zit zo: Mijn vriend en ik hebben sinds een aantal maanden (na een suuuuuperlange talkingstage van 7 maanden) een relatie en we hebben zo hier en dan wat downs, wat natuurlijk super normaal is. Wij hebben allebei uiteraard onze eigen vrienden en vriendinnen van voordat we elkaar kenden, mijn jongensvrienden waren daarentegen niet zo close (eigenlijk helemaal niet, we praatten gewoon vaak via snap enzo, spraken nooit af) als hij met een paar meiden vriendinnen van hem. In de talking stage gaf hij al aan dat hij best oncomfortabel werd van sommige jongens waar ik mee praatte, ik heb daarom ook het contact verbroken met deze (Ik had hier niet echt moeite mee, de meeste kende ik minder dan een halfjaar en een paar twee jaartjes).

Naarmate we verder gingen daten merkte ik dat hij nog steeds vaak met zijn meiden vriendinnen praatten, hier had ik geen problemen mee, totdat ik van mijn vriend hoorde dat eentje hem vroeger leuk vond (hij kent haar al meer dan tien jaar!). Ik dacht ‘Oke, vroeger is vast een paar jaar geleden’ En ik vroeg aan mijn vriend of zij hem nog steeds leuk vond, waarna hij ‘Nee’ zei. Ik had haar dus ontmoet, volgensmij nog voordat we een relatie hadden, maar het was wel overduidelijk dat mijn vriend en ik bezig waren. Ik mocht haar naar deze ontmoeting wel, het was een kleine twintig minuten denk ik, maar ik had na de ontmoeting niets om over zorgen te maken. Later hoorde ik van mijn vriend dat ze me ook wel aardig vond, dus alles was oke.

In november (Hier hadden we wel al een relatie) wilde ik heel graag naar een evenement, een soort van herdenking en ik wilde een lichtje opsteken voor mijn oma daar. Ik vertelde erover aan mijn vriend en wilde graag dat hij mee ging, en hij stemde daarmee in. Op de dag zelf zei hij dat die vriendin van hem er waarschijnlijk ook zou zijn. Ik vond het helemaal prima, maar ik zou het wel naar vinden als we de hele avond met haar moesten zijn aangezien ik het best een bijzonder moment vond om voor het eerst een lichtje bij een evenement op te steken. Maar ja, jullie raden het al, hij kwam haar en een vriendin van die meid tegen en toen moesten we ook nog eens naar de Macdonalds voor hun, terwijl ik superbang was om het evenement te missen. Maar omdat ze een vriendin van mijn vriend was probeerde ik haar een kans te geven, ook al mocht ik haar steeds minder, vooral omdat ze begon te schelden met de ziekte waaraan mijn oma was overleden.

Er is die avond nog suuuperveel gebeurd, maar laten we het erop houden dat mijn vriend het niet zo leuk vond dat ik weinig met ze praatte, maar ik heb hem aangegeven dat ik dat best moeilijk vond, en ik praatte daarom gewoon veel meer met mijn vriend. En bovendien vroegen zij ook helemaal niets aan mij?

Na deze gebeurtenis vertelde mijn vriend me dat die vriendin van hem achter mijn rug om over mij praatte. Ze noemde me claimerig en een hondje die achter hem aan liep (Het enige wat ik deed is naast hem lopen en hem af en toe vasthouden??!) dus ik vond dat best wel bullshit, ik dacht echt van ‘Het is toch mijn vriend?’ en ik begon me af te vragen of zij hem misschien nog leuk vindt.

Een tijdje later, ik heb geen idee wanneer precies, hoorde ik van mijn vriend dat die vriendin van hem hem nog leuk vond rond het begin 2022. Hij vond dit blijkbaar lang geleden toen ik vroeg hoe lang het geleden was dat zij hem leuk vond… (Terwijl ik dacht een aantal jaar geleden) en hij vertelde dat zij rond maart/april 2022 nog had geappt met dat ze hem heel graag wilde zoenen en geen idee wat nog meer…

Dat was dus echt mijn laatste straw zeg maar, ik voelde me al best ongemakkelijk door alles wat er was gebeurd en ik begon me nu ook oncomfortabel te voelen dat mijn vriend nog met haar praatte. Ik zag ook vaak op TikTok dat het niet oke is als een jongen praat met iemand waarvan hij weet dat zij hem leuk vond, en ik begon het daarmee eens te zijn.

Een tijdje later heb ik hem dus gevraagd om haar te verwijderen. Ik begon veel te overthinken en ik voelde me niet fijn als ik haar naam zag op zijn telefoon of als ze werd genoemd. Dit stelde hij dus best wel lang uit. Ik kreeg steeds antwoorden van “Ja ik verwijder haar zo” of “Ik verwijder haar vanavond”, maar het kwam er nooit van. Uiteindelijk heeft hij het wel gedaan, waarop hij geeneens 5 minuten later zei dat hij het onzin vond, omdat ze al ongeveer twaalf jaar vrienden zijn. Ik vond het best wel vervelend dat hij dit niet eerder met me communiceerde, maar ik vond het het meest raar dat hij niet hetzelfde wilde doen voor mij.

Ik had al mijn jongensvrienden voor hem verwijdert, puur omdat hij zich er oncomfortabel mee voelde, dus ik vond het niet eerlijk dat hij er zo op tegen was. Hij kwam uiteindelijk tot het inzicht dat het oke was om haar te verwijderen, maar toch blijf ik (tot de dag van vandaag) me nog steeds schuldig voelen dat ik hem haar liet verwijderen…

Een aantal weken geleden (Ik denk twee ofzo) vertelde hij me dat zij hem opeens dronken opbelde met een vriendin en die vriendin hem helemaal begon uit te schelden. Idk about you guys, maar meiden kennende bellen ze alleen jongens dronken op als ze over hem hebben gepraat of als ze hem leuk vinden

Gisteren zag ik ineens haar naam weer op zijn telefoon, hij was helemaal verbaast, maar het verbaasde mij helemaal niet. Hij ontkent dat hij haar weer had toegevoegd en zegt dat het perongelijk ging, maar daar geloof ik eerlijk gezegd helemaal niets van. Uiteindelijk hebben we een heel gesprek gehad en heeft hij haar weer verwijderd.

Beide keren appte ze meteen naar hem ‘Waarom heb je me verwijdert?’

Ik weet dat ze lang vrienden zijn, ongeveer twaalf jaar, en ik snap ook aan de ene kant dat hij de vriendschap niet wil verbreken. Aan de andere kant zegt hij soms dat hij haar totaal niet mag, dus ik ben helemaal confused op dit moment.

Maar ben ik nu een slechte vriendin omdat ik wil dat hij haar verwijdert? Ik voel me oprecht oncomfortabel door de dingen die ze heeft gezegd, en al helemaal omdat ze hem leuk vond (Misschien zelfs nu nog steeds) en ik wil graag jullie mening hierop hebben, misschien overdrijf ik wel? Bedankt voor het lezen en een fijne dag gewenst!

xxx ,
agape

[vileplume]

lastig, in de eerste plaats vind ik het een beetje tegenstrijdig dat hij zo moeilijk deed over die jongens die jij moest verwijderen. daarnaast als dat meisje die rare dingen achter jouw rug om zegt vind ik wel dat die aan jouw kant moet staan, dat meisje deed dat waarschijnlijk uit jaloezie. het is ook niet raar dat je bij de eerste paar ontmoetingen met zijn vrienden misschien niet zoveel tegen ze praat. ik ben het er niet mee eens dat hij dat meisje moest verwijderen alleen omdat dat meisje hem leuk vond na zo’n lange vriendschap maar het is wel raar dat hij haar stiekem alsnog weer gaat toevoegen. als hij het contact wilde behouden had hij bij zijn standpunt moeten blijven dat hij haar in eerste instantie niet wilde verwijderen en niet daarna stiekem toch doen. succes

[luckyducky]

Kun jij niet het gesprek met haarzelf aangaan?

[whitenoisewhiteheat]

Een goede relatie is gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Van elkaar eisen om mensen in je kring te verwijderen, vind ik geen blijk van vertrouwen. Je zegt daarmee eigenlijk: ik vertrouw niet dat jij op een integere manier met een situatie als deze om kan gaan in het voordeel van onze relatie. En dit is zowel vanuit hem richting jou (door van jou te eisen om die jongens vrienden te verwijderen) en nu dus ook vanuit jou richting hem.

Echter vind ik het heel begrijpelijk dat je dit van hem geeist heb, want dubbele standaarden in een relatie zijn ook niet oké.

Wat ik denk dat goed zou zijn voor jullie relatie is het erover hebben en daarin samen even een stapje terug nemen: waarom zijn jullie überhaupt ooit begonnen met het van elkaar eisen om mensen te verwijderen? Welke angst zit daar achter?

Ik ben op het moment single, maar ik heb 8 jaar in een relatie gezeten met mijn ex, en ik vertrouwde hem er blindelings op dat als een vrouw avances richting hem maakte, dat hij de situatie onder controle had, en dat hij een duidelijke ‘nee’ naar haar zou communiceren op het moment dat ze echt een grens over zou gaan. Andersom had hij dat vertrouwen in mij ook. En… het mooie is: je kan eigenlijk ook niet meer doen dan dat (elkaar vertrouwen), want zoals je zelf al hebt gemerkt heeft het geen zin om proberen de controle te nemen door hem te onthouden van contact met haar, want dan verschijnt ‘ineens’, ‘perongeluk’ toch weer haar naam op zijn telefoon.

Als je het spaans benauwd krijgt bij het idee dat hij gewoon contact moet kunnen hebben met haar, en te erg die angst en jaloezie voelt dat hij vreemd zal gaan, dan denk ik dat de vraag van je bericht niet zou moeten zijn of je een slechte vriendin bent ja of nee, maar dat de vraag zou moeten zijn of jullie elkaar wel echt vertrouwen. En als het antwoord op die vraag twijfelachtig is, is dat hetgene waar jullie samen aan kunnen werken voor een gelukkige relatie.

Hopelijk kun je er iets mee Succes! xx