Zelf heb ik nog nooit een echt lange relatie gehad, mijn 2 beste vriendinnen wel.
De een heeft nog een relatie(al wel 2x aan en uit geweest), en de ander heeft nu sinds een kleine maand of 2 afscheid genomen van haar ex (ze had een knipperlicht relatie).
Telkens als het uit was merkten dat ze weer terug vielen op mij. Van de ene kant vond ik het heel fijn en aan de andere kant vond ik het maar verschrikkelijk. Ik voelde me erg gebruikt, want telkens kwamen ze alleen naar mij toen om hun jankverhalen bij mij uit te huilen of te klagen over hun ex. Aan de andere kant kreeg ik wel de aandacht die ik wilde van mijn vriendinnen. Ik ging weer dagen lang dingen met hun doen en ik voelde me betrokken tot hun.
Toch weet ik een vriend toch wel na mate dat je ouder wordt belangrijker wordt. Daar blijf je (als we even vanuit gaan naar het huisje, boompje, beestje verhaal) je hele leven bij. Je zit vast aan je opleiding/werk wat tijd opvreet, daarnaast heb je je vriend waar je aandacht aan moet besteden. En tja, niet altijd leuk maar je vriendinnen komen dan toch wel op de 3e plek.
Ik zie mijn vriendinnen, en dan niet eens allemaal, alleen de zaterdagavond. Als we met zijn alle uitgaan. Door de weeks heb ik het zelf ook druk met andere dingen en hun ook. Je wordt volwassener en daar horen ook veranderingen bij…
Ik heb allang vrede mee dat ik ze niet meer zo heel vaak zie.
Het is een kwestie van tijd en accepteren.