Heej,
Mijn overgroot-oma is gisteravond overleden… :’(
Nou is waarschijnlijk vrijdag de begrafenis
Maar ik vind het zo eng en onwerkelijk dat ze nu dood is…
Ik bedoel het is zo raar…
En mijn achternichtje en ik vinden de begrafenis eigenlijk best wel eng… 
Maar is 1 van jullie al eens naar een begrafenis geweest? En hebben jullie mischien tips zodat de begrafenis en deze week school minder erg worden?
Als het onwaarschijnlijk lijkt, zal ik als ik jou was niet in de kist kijken. Dan krijg je in één keer zo’n harde klap te verwerken…
Ik moet zelf ook redelijk vaak (1/2 x per jaar of zo) naar een begrafenis en kijk er ook altijd heel erg tegen op. Maar het maakt eigenlijk niet wat je doet, iedereen is heel erg verdrietig en letten echt niet op of jij ook heel erg aan het huilen bent of zo.
Sterkte in ieder geval!
En gecondoleerd.
Overigens vind ik overleden personen die in de kist liggen, eigenlijk maar een eng iets. Naar mijn idee liggen ze er te perfect bij. Dus dat kan wel schokkend zijn.
Sterkte.
Ik heb er 2 meegemaakt
maar ik was toen 9
Afleiding om het minder erg te maken bij school…
En op de begrafenis… Zal ik niet in de kist kijken
Maar ik heb dat dus bij mijn oma niet gedaan omdat ik niet wilde huilen…
maar daar heb ik alsnog spijt van gehad…
En ik had later nog gehuild
Gecondoleerd.
Ik zou wel kijken, want anders dan heb je nog het idee dat ze zo aan kan komen lopen. Dat heb ik ook vaak gehad.
Ik heb mijn aller eerste begrafenis ofja crematie gehad bij de overgroot oma van mijn vriend.
Ze was net een maandje 100 ofzo, ik kon haar niet dus ik was er eigenlijk alleen maar daar voor mijn vriend.
heb er helaas al veel mee moeten maken.
Mijn oma had alzheimer, dus ik weet wat je bedoeld met dat verzorgingstehuis. Waar je het meest van zult schrikken wanneer je in de kist kijkt is vaak de hoeveelheid dat ze zijn afgevallen.
Verder moet je je vooral focussen op het afscheid. Je gaat naar een begravenis om afscheid te nemen van haar, en de rest doet er niet toe. Iedereen is daar om dezelfde reden.
Sterkte,
Het is juist heel goed om in de kist te kijken, dan kan je het juist verwerken en onthouden doe je haar toch wel in wie ze was, misschien is het een soort shock voor je maar toch is het het beste als je dat gewoon doet, anders krijg je spijt.
Ik heb een crematie meegemaakt van mijn overgroot opa. Ik vond het ook echt helemaal niets dat ik erheen moest. Ik ging namelijk liever niet dan wel. Maar ik heb mijn bril opgedaan zodat ik die tijdens de dienst af kon doen zodat ik niets hoefde te zien en oordoppen ingedaan zodat ik bijna niets hoefde te horen. (dit had amper effect maar oke) Verder ben ik gewoon doorgegaan met mijn leven, gelachen, lol gehad etc. zodat ik er niet aan hoefde te denken.
^
Nou ik heb er wel spijt van hoor dat ik dat heb gedaan.
Ik had niet in de kist gekeken, maar perongeluk toch een stukje gezien.
En als ik nu aan mijn oma denk zie ik alleen dat…
Maar TS, je moet doen wat je gevoel je ingeeft hoor!
Als mijn andere oma of opa overlijdt ga ik niet in de kist kijken, om de fijne herinneringen te bewaren, maar als jij je er prettig bij voelt, om het af te sluiten zegmaar, dan moet je het doen 
En je niets aantrekken van onze reacties.
Een begrafenis is vervelend en verdrietig, maar bedenk je dat je niet de enige bent daar! Je staat er niet alleen voor bedoel ik
Sterkte!
ik kijk liever niet in de kist. Het is wel de persoon die je kent, maar toch ook weer niet zo onwerkelijk weetje…
Ik herriner iemand liever als een blij persoon met een glimlach bijvoorbeeld, dan iemand die er niet meer is en wat ik het laatste van diegene gezien heb…
Want dat beeld van een dode blijft je bij… Tenminste mij dan…
Als ik jou was zal ik er niet in gaan kijken dan heb je de hele tijd dat beeld in je hoofd. En ik moest echt huilen maar dat doen de meeste mensen maarja. Niet teveel aan denken en denken dat je nog de laatste x er voor haar bent zeg maar! Sterkte!
gecondoleerd…
Bij mijn oma heb ik in de kist gekeken, dat vond ik vreselijk en de eerste 1,5 jaar had ik er spijt van dat ik in de kist heb gekeken. Nu, 5 jaar later, (eigenlijk al dus veel eerder) ben ik blij dat ik het gedaan heb, heb zo toch afscheid genomen, en ik moet zeggen dat ik er nooit aan denk, alleen aan de goede en leuke dingen van oma. Twee jaar na mijn oma is een vriendin van me overleden, ik wilde niet in de kist kijken, maar heb per ongeluk van een afstandje haar toch gezien. En eigenlijk heb ik daar nooit spijt van gehad, ik bezoek elk jaar haar graf en dat is genoeg voor mij als afscheid.
Ik denk dus dat je, als je het wilt, gewoon moet doen, ook al is de klap daarna hard. Als je je bedenkt dat ze al oud was, het beter is zo, dan valt het allemaal wel mee na een tijdje. Dat geldt voor de hele begrafenis. Begrafenissen en de tijd daarna zijn nooit leuk, maar eigenlijk wel goed voor de rouwverwerking. Je kan het eng vinden, maar dat is nergens voor nodig. Je zult ze nog vaak genoeg moeten bezoeken in je leven, klinkt cru, maar zo is het. En iedereen ziet er tegenop, omdat niemand van de dood houdt.
Heel veel sterkte en doe wat je zelf wilt, waar jij je goed bij voelt.
Mijn oma lag thuis op haar eigen bed een tijdje opgebaard, ik ben heel erg blij dat ik haar toen ook zo heb gezien, anders had ik er zekerweten spijt van gehad. En ik kan mezelf de beide beelden nog goed voor me zien; dood & levend. Maar je moet gewoon doen waar je je zelf goed bijvoelt, voor mij sloot het iets af.
Gecondoleerd meis!
Ik heb er 3 meegemaakt geloof ik, maar ik was meestal nog erg klein. Bij de laatste was ik een jaar of 11 denk ik, van m’n stiefopa. Ik weet nog dat iedereen (van mijn nichtjes & neefjes) het toen redelijk eng vond om naar de kist te gaan, maar uiteindelijk ben ik als enige wel naar de kist gegaan. Ik weet niet meer zo goed wat ik ervan vond. Niet echt eng ofzo, vooral wel erg raar. Ik was heel bang om iets heel engs te zien, maar in principe leek het eigenlijk alleen maar of hij sliep. Wanneer je haar al een tijdje niet hebt gezien kun je wel schrikken omdat ze erg veranderd (afgevallen) is. Maar je moet idd doen waar jij je goed bij voelt! Als jij nog afscheid wilt nemen, dan moet je dat doen. Misschien kun je samen met je nichtje nog wat zeggen tegen haar of haar iets meegeven als jullie dat fijn vinden. Sterkte ermee!
ik was 9 toen mijn moeder plotseling overleed, ik had toen niet in de kist gekeken, maar daar heb ik nu een soort van spijt van, hetzelfde bij mijn oma.
dus bedenk van te voren heel goed of je wel of niet kijkt en of je spijt krijgt of niet!
en op de begravenis huilt iedereen, dus dat is niet gek!
maar je moet doen wat jou het beste lijkt!
gecondoleerd nog en heel veel sterkte!
Gecondoleerd
Bij mijn eerste begravenis die ik meemaakte heb ik wel in de kist gekeken, dit heeft me wel rust gegeven aangezien ik mn opa ook had gezien toen die net was overleden (inclusief lijkkleur, uitgezakte mond enz.). Het zag er veel vrediger uit en ik wilde dat laatste beeld van wat ik had gezien toen die net was overleden niet in mijn hoofd bewaren. Bij mn oma en oom heb ik niet in de kist gekeken, mn oma had ik al 2 jaar niet meer gezien en ik was bang dr gewoon niet meer te herkennen. Ik wilde dr blijven herinneren zoals ik haar kende en niet opgepoetst in haar kist. Ik heb er geen spijt van zoals ik het nu heb gedaan en heb dr gewoon vrede mee (:. Gewoon doen waar je je goed bij voelt.
Ik ben naar 4 begrafenissen geweest, mijn overgrootopa, mijn opa, de moeder van een klasgenoot en de zoon van onze dominee.
Persoonlijk heb ik niks met begrafenissen, ik voel me dan ongemakkelijk en al die verdrietige mensen om me heen, moet ik niks van hebben eigenlijk.
Maar voor die ene dag moet je dat gewoon effe slikken en anderen ondersteunen.
Feit is, het is gewoon geen leuke dag. Gewoon effe op je tanden bijten en doorzetten.
Gecondoleerd en succes!
Gecondoleerd!
Over in de kist kijken: Ik weet niet wat de rest hier over zegt aangezien het lange verhalen zijn waar ik nu geen tijd voor heb om te lezen, maar als het onwerkelijk lijkt zou ik het niet doen.
Sommige mensen geeft het rust, maar het is dan wel dát beeld dat in je hoofd zit als je aan je overgrootoma denkt, en niet de levende, lachende oma!
Tenzij je je erover heen kan zetten en er gewoon niet meer aan kan denken.
Sterkte nog verder! (: