Beauty and the beast

[Doeidan]

Hey iedereen,
Dit is het eerste verhaal of iets wat ik ooit schrijf. Volgens mij is het nu echt vreselijk saai en het zal ook niet spannend worden - Ik heb ooit geprobeerd om een spannend verhaal te schrijven en dat gaat hem niet worden haha - Het wordt dus meer iets drama / real life achtig iets, eerlijk zeggen of je het vreselijk vindt of niet haha

Proloog(je)
Hey Diary,
Ik word helemaal gek. Van mezelf en van hem. Vooral van hem. Waarom heb ik dit allemaal gedaan, ik had hem moeten laten zoals hij was. Nu is het te laat en ben ik hem kwijt…

------1------
Dear diary… I don’t know what I’m doing…
Nee serieus ik heb echt geen idee wat ik aan het doen ben. Sinds wanneer schrijf ik in een ‘dagboek’ en waarom in het Engels? Haha soms snap ik mezelf gewoon niet.
Ik weet niet wat alle normale mensen in hun dagboek zetten, waarschijnlijk allemaal gezeik. Nou, mijn dagboek wordt dan vooral niet speciaal. Ik begin langzaam wel te snappen waarom mensen zo’n dagboek bijhouden, heerlijk om tegen iets te zeiken dat niks terug kan zeggen.
Waarover ik wil zeiken? Over alles.
Mijn cijfers, iedereen denkt dat ik de geweldige leerling bent met alleen maar geweldige cijfers, terwijl die steeds minder worden. Concentreren gaat niet meer, waarom? Mijn ouders. Het lijkt wel alsof ze niks om me geven, hun werk is altijd belangrijker. Ik vraag me af waarom, we hebben geld zat dus ze hadden allang met pensioen kunnen gaan.
Het enige wat ze nog een beetje boeit zijn mijn cijfers. ‘Je hebt een 6? Waarom zo laag!?’, ‘Je hebt een 8? Waarom geen 9 of 10?’ Helemaal gek wordt ik ervan.
O en nog een probleem, ik heb deze week dus 2 onvoldoendes teruggekregen, voor wiskunde en natuurkunde. Meteen gemiddelde omlaag, en ik moet het mijn ouders nog vertellen…

“ESTELLA, ZET JE LAPTOP NOU EENS WEG EN KOM EVEN GEZELLIG BENEDEN ZITTEN”

Shit mijn moeder roept me. Ik moet ‘gezellig’ beneden komen zitten, laat ik dan maar meteen over mijn 2 geweldige cijfers vertellen.
Bye, doei, xxx-jes. Hoe the fuck doe je dit haha?
Nouja, doei dan.

“ESTELLA!!!” roept mijn moeder weer. “ja ja ik kom al!” roep ik terug. Een minuut later zitten we met zijn allen in de zitkamer, ik, mijn moeder en mijn vader. Dat komt ook niet vaak voor, meestal komen ze pas vlak voor het eten thuis van werk.
“Vertel een Estel, hoe gaat het op school?” zegt mijn vader.
Nu moet ik het wel vertellen, hoe langer ik wacht hoe bozer ze zullen worden…
“Nou eigenlijk…” begin ik.

[Doeidan]

Oke oke nog een stukje, omdat iedereen er zo erg om vraagt HAHAHA nee.

------2------
He hoi daar ben ik weer, ik kom weer even gezellig zeiken.
Ik heb mijn ouders dus net over mijn (eerste) onvoldoendes verteld en ze werden he-le-maal gek. Zo boos heb ik ze nog nooit gezien (behalve die keer dat ik aangeschoten thuiskwam van een feestje van iemand, terwijl iedereen daar helemaal lam was). Dus. Nu heb ik huisarrest (ik heb geen idee hoe ze gaan kijken of ik ook echt thuis ben, ze zijn er zelf nooit). En ik moet nu dus iemand gaan zoeken voor bijles. Wat een tijdverspilling.
Maar het begint al laat te worden en het enige wat ik aan het doen ben is shit opschrijven, ik denk dat het tijd is om te gaan slapen. Yes school morgen.
Doei dan. (ja dat blijf ik zeggen, doei dan.)

Ik berg mijn schrift / dagboek op. Nog steeds raar dat ik opeens een dagboek heb haha. Ik loop naar de badkamer en ga douchen, tandenpoetsen en naar bed.

De volgende dag word ik heerlijk wakker gemaakt door mijn wekker om 6 uur. Tijd om te leren. Waarom heb ik dit gister niet gedaan, waarom heb ik mijn tijd verspild aan dat dagboek ding? Gelukkig is het voor aardrijkskunde, een van mijn beste vakken.
Na het hoofdstuk een keer doorgelezen te hebben snap ik wel en maak ik me klaar voor school. Opeens denk ik weer aan bijles, vandaag ook maar iemand zoeken die me kan helpen met dat.
Half 10 zit ik op m’n scooter naar school. Onderweg haal ik nog even Diana op, een van mijn beste vriendinnen. Ik vertel wat er gister gebeurt is en ze lacht me keihard uit omdat ik bijles ga krijgen, ik had ook niks anders van haar verwacht hahaha .
Eenmaal op school aangekomen gaan we naar ons kluisje en dan snel naar de les. Tijdens de lessen denk ik alleen maar aan bijles. Hoe ga ik ooit een goede ‘leraar’ vinden, die ik nog aardig vind EN tijd heeft. Ik besluit om het aan mijn mentor te vragen, en natuurlijk weet hij meteen iemand. Hij zegt dat ik na mijn laatste les maar even terug moet komen om dan wat af te spreken, ook zal hij er voor zorgen dat Stefan er is, de jongen die volgens hem perfect is om bijles te geven.

Na mijn laatste les loop ik naar het lokaal waar ik met mijn mentor heb afgesproken. Hij is in gesprek met een enorme nerd, fijn. Wow wacht. Hij staat te praten met een nerd terwijl ik met hem en ‘Stefan’ heb afgesproken. IS DAT STEFAN?
Yup dat is hem, mijn mentor seint dat ik naar binnen moet komen.
Langzaam loop ik naar binnen. “Uhmm hey…” zeg ik. “Estella dit is Stefan, volgens mij kan hij je heel goed helpen.” Stefan komt op me aflopen en geeft me een hand “Hoi, ik ben Stefan” zegt hij. Volgens mij ben ik aan het staren. Stefan is volgens mijn mentor 1 jaar ouder dan mij, en echt een geweldige leerling. Hij ziet er heel onverzorgd uit, en mensen die er onverzorgd uit zien kan ik echt niet uitstaan.

[holydemoly]

Je moet niet zeggen dat je denkt dat het saai is! Ik weet niet hoe je verder gaat, het klinkt nu ietwat cliché - maar wil wel weten hoe je verdergaat

[W.G.HealthyLiving]

Ik vidn het niet saai hoor. Ik ben eigenlijk best benieuwd hoe het verder gaat. hihi

Uppje??