Bang voor verlies van dierbaren

Lifestyle
#1

Ik heb de laatste tijd een beetje obsessieve gedachten.
Ik hou me namelijk niet vaak, maar meer dan normaal bezig met “het idee van het verlies van dierbaren”. Ik ben er ineens ontzettend bang voor.

Vooral is ik 's avonds in m’n bed lig begin ik mezelf in te beelden hoe het is om te leven zonder mijn vader, mijn moeder, mijn beste vriendin, mijn opa…

Nu gaat mijn vader met zijn nieuwe vriendin naar Barcelona en ik heb hem vandaag even gedag gezegd… En die gedachten kwamen weer boven… "wat als ik hem niet meer zie? ". Het begint een beetje obsessief te worden.

Ik heb totaal geen grip op wat er gebeurd met mijn vader of andere mensen die ik liefheb. Ik moet het dus loslaten.

Hebben jullie tips om hier mee om te gaan? Heeft iemand ook weleens dit soort gedachten? Het is nog niet heel extreem, maar ik vind het wel erg vervelend.

Liefs.

#2

Misschien helpt het als je met een psycholoog gaat praten… het klinkt extreem maar zij hebben er verstand van en kunnen je er misschien wel heel snel vanaf helpen!

#3

Het leven gaat door, geniet van het leven nu het nog kan :wink:

#4

Probeer je iets minder druk te maken. Geniet van hen terwijl het nog kan, en als je weer aan die gedachten denkt, geloof dan dat je ze ooit nog eens terug zal zien, als het jou beurt is om te gaan. Mocht het echt erger worden, dan lijkt het me wel een goed idee om met een psycoloog te gaan praten, zoals SHOPTILLYOUDROP al zei.
Veel succes.

#5

ik heb dat ook heel erg!
weet ook bijgod niet hoe je het kunt stoppen

#6

heb ik ook :s

#7

Ik heb net hetzelfde. Dan lig ik 's avonds half te huilen omdat ik dan denk “Wat als … zou sterven…”

#8

Ik had dat ook. En het was verschrikkelijk, want daarom stootte ik mensen af. Zo moest ik bijvoorbeeld mijn zus een jaar missen en haar stootte ik ook af omdat ik haar niet wilde missen. Nu kan ik altijd zonder haar. Maar ze is wel zo belangrijk voor me.
Maar nu heb ik het minder, ben een tijdje naar een coach/psychologe geweest.