Hallo,
Oké, eigenlijk wou ik dit topic helemaal niet openen, maar ik zoek eigenlijk toch wel een beetje advies of mensen die in dezelfde situatie zitten en ik hoop hier dan ook iets van te horen!
Nou ik ben een meisje van 18 jaar oud en heb nog nooit een vaste relatie gehad, op zich niet erg, maar er is ook een reden waarom ik nog single ben. Vele jongens die ik leuk heb gevonden ben ik op afgehaakt om 1 reden, omdat ik ze niet mee naar huis kon nemen.
Waarom? Ik heb niet zo’n goede band met 1 van mijn broers. Vaak is het ruzie en gescheld en dat terwijl hij ook al 21 is en ik wil die band graag beter hebben. Nu is het zo dat ik wel eens vriendinnen meeneem, maar als hij ze niet accepteert dan blijf ik dat constant aanhoren totdat die vriendinnen verwateren en ik ze niet meer spreek.
Nu is het zo dat als ik al een beetje met een jongen bezig ben, die angst langzaam weer omhoog komt lopen en ik heel kritisch naar die jongen ga kijken. En dan bedoel ik ook echt kritisch, naar de opmerking die hij maakt, karakter, uiterlijk, lengte, leeftijd en dan draait dat allemaal bij me door tot ik uiteindelijk denk; nee, dat zal niet geaccepteerd worden.
Ik wil gewoon een vriend die later goed met allebei mijn broers kan omgaan en dus draait het allemaal veel verder door in mijn hoofd.
Wat ik ook probeer, ik kan er niet omheen draaien. Terwijl hij nu ook al meerdere meiden heeft meegenomen en uiteindelijk nu al een vriendin heeft.
Heeft iemand please advies of zit er iemand in het zelfde schuitje ?ik weet namelijk echt niet wat ik moet doen, want ik kom hier niet zomaar vanaf