Bang na bezoek aan gynaecologe

Seks & zo
#1

Hee meiden!
Ik wil mij eerst even verontschuldigen moest dit topic niet bij de juiste categorie horen, maar ik weet echt niet waar ik het anders zou moeten plaatsen.

Ik leg even mijn situatie uit:

Gisteren had ik mijn eerste bezoek bij de gynaecologe waarvan ik wist dat ze deze keer een uitstrijkje ging nemen. Ik had er niet bij stilgestaan en dacht dat het een normale zaak was, maar een half uurtje voor mijn afspraak kreeg ik wel een beetje zenuwen (en als ik zenuwachtig of angstig ben moet ik altijd wenen, raar maar waar). Mijn vriend was meegekomen omdat ik dat wou. Ik dacht dat het me ging helpen met het ontspannen omdat hij mij al zo vaak naakt gezien heeft.

Toen ik binnen mocht legde ik haar uit dat ik toch wel een beetje schrik had, maar ik voelde vooral schaamte. De vorige keren heeft ze mijn borsten onderzocht, maar verder nooit iets. Ze vertelde me dat het uitstrijkje niet perse vandaag moest, maar ik wou het omdat ik dacht dat het dan de korte pijn zou zijn. Ze vroeg me om mij uit te kleden en ik moest op de tafel gaan liggen en mijn voeten op zo’n ding doen, geen idee hoe het noemt. Ze ging me alles uitleggen maar goh ja… alleen het begin heeft ze uitgelegd. Eerst nam ze dus een uitstrijkje, wat wel een beetje pijnlijk was maar dat viel nog mee. Vooral die eendenbek sneed een beetje of dat gevoel had ik toch. Ik dacht dat het alles was maar ze stak er plots nog iets in om mijn baarmoeder en eierstokken te kunnen meten. Dat had ik eerlijk gezegd niet verwacht en ze had het ook niet gezegd. Ik was wel een beetje gespannen waardoor ze mijn rechter eierstok niet kon zien en het onderzoek was redelijk pijnlijk omdat ze duwde. Ik mocht mij dan uiteindelijk weer aankleden maar voelde mij nog slechter dan daarvoor… heel veel schaamte en ik was zo emotioneel.

Ik dacht dat het misschien door de shock zou komen maar goed, zelfs vandaag zit ik er nog mee in. Ik voel mij vuil en raar dat er iemand in mij is gekomen… Ik weet dat gynaecologen dat doen, maar ik voel er mij heel vreemd bij. Ik kan elk moment wel beginnen wenen en ik ben een beetje vies geworden van mezelf.

Nu vraag ik mij af hoe jullie eerste bezoek aan de gynaecologe was. Ik veronderstel dat ik waarschijnlijk niet de enige ben die nu een beetje schrik en schaamte heeft, maar wat kan ik er aan doen? Ik vind het belachelijk dat ik nu zo emotioneel ben. Ik besef ook wel dat als ik ooit zwanger ga zijn ik nog bij een gyneacologe zal gaan maar goed.

In ieder geval, bedankt om naar mij te luisteren! Ik heb er soms nood aan om het aan iemand te kunnen zeggen, maar ik schaam mij hier zo hard voor dat ik dat zelfs niet durf.

#2

Ik ben er nog nooit geweest. Maar ik zou je niet schamen hiervoor hoor! Het is ook niet niks. Misschien helpt het als je er met iemand over praat?

#3

Ik heb wel ervaring met een speculum en het meten van de diepte van mijn baarmoeder. Bij mij deed de huisarts dat. Ik probeerde het te zien als een lichamelijk onderzoek zoals temperatuur meten, wegen of het protocol bij een gekneusde enkel.
Misschien vind je het te persoonlijk, maar welke gedachten maken dat je het vies vind? Heb je er nare associaties bij? Probeer het vooral los te zien van initmiteit, dat heeft hier niets mee te maken. Dit is puur een onderzoek voor lichamelijke gezondheid. Je hoeft hier niet alleen mee te zitten, niets om voor te schamen, blijven praten als je iets dwars zit!
Ik wil het niet bagatelliseren, maar kan het ook zijn dat je emotioneel ‘flexibel’ bent door de periode van de maand? Ik moest zelf een afspraak plannen voor het speculum rond mijn menstruatie en merk dat ik (door homonale schommelingen) in die tijd van de maand veel gevoeliger en emotioneler ben.

#4

Ik geef mezelf niet gemakkelijk bloot, letterlijk en figuurlijk. Dat ze dan opeens mijn hele lichaam naakt ziet en er onderzoeken in doet, daar heb ik het moeilijk mee. Ik had het de eerste keer ook moeilijk toen mijn vriendje me helemaal naakt zag.

#5

Het is haar baan he. Ik denk echt dat je er veel meer van denkt dan wat het is. Het klinkt grof, maar zij is jou allang weer vergeten.

#6

Ja dat weet ik wel, ze ziet het alle dagen ofzo. Toch kwam het heel choquerend over voor mij…

#7

Mijn eerste keer aan de gynaecologe werd er meteen een inwendige echo gedaan. Ik was ook echt gechoqueerd en heb liggen wenen :’)
Maar je moet er niet te veel mee inzitten, ze is jou inderdaad al lang vergeten. :slightly_smiling_face:

#8
#9

Ahh, fijn. Door dit topic begin ik er ook wat tegen op te zien.

Moet 4 januari voor een echo van m’n baarmoeder naar de gynaecoloog, om te kijken of ik een vleesboom in mijn baarmoeder heb, klinkt ook ontzettend fijn!

Iemand hier toevallig ook ervaring mee? :slightly_smiling_face:

#10

Ik heb ook pas geleden zo’n onderzoek gehad, maar het deed mij eigenlijk helemaal niks. Ik weet dat die mensen professioneel zijn en dat ze net zo naar een vagina kijken als naar een mond of arm of welk lichaamsdeel dan ook.
Wel vervelend dat ze iets doen wat ze niet gezegd had. Bij mij legde ze het allemaal heel duidelijk uit van te voren.
Maar je hoeft je dus echt echt niet te schamen!

#11

Nou ik vind het eerlijk gezegd nogal raar dat ze onaangekondigd meer deed dan alleen dat uitstrijkje, echt totaal niet netjes. Zeker als het je eerste keer is bij de gynaecologe dan zijn de meeste vrouwen denk ik wel wat nerveus en ik vind dat het hun taak is om je op je gemak te stellen en dus ook te vertellen wat ze precies doen.

#12

Ze zei dat ik niet verplicht die dag een uitstrijkje moest laten nemen, maar ik wou er zo snel mogelijk van af zijn. Maar inderdaad, plots deed ze een inwendige echo. Zelfs mijn vriend vond dat zeer vreemd dat ze plots meer deed dan alleen een uitstrijkje. Vooral omdat ze me vertelde dat ze alles rustig ging uitleggen en dat deed ze in het begin ook maar ja daarna dus niet.
Nu een week en 2 dagen later gaat het wel al beter, maar wanneer ik er aan denk krijg ik weer rillingen. Niet dat het een trauma was, alhoewel ik de eerste dagen echt in choc was, maar meer om het nare gevoel, de schaamte en het onverwachte.

#13

Ja ik dus :stuck_out_tongue:
Ik vond de inwendige echo niet echt pijnlijk (behalve wanneer ze zoekt naar eierstokken en ze deze niet kan vinden, dan heb ik het gevoel dat ze een beetje duwt) maar meer onwennig. Ik zou het haar zeggen dat je je hier niet goed bij voelt en vragen of ze alles kan uitleggen.

#14

Okee, stelt me enigszins gerust hahah. Ik zal wel even tegen haar zeggen dat het allemaal een beetje nieuw voor me is enzo, dan houdt ze er vast wel wat rekening mee. (:

#15

Ik heb in juni in het ziekenhuis gelegen en omdat ze niet konden vinden waar de ontsteking zat, moest ik ineens naar de gynaecoloog.
Als ik iets jonger was, was ik zeker zenuwachtig en bang geweest maar nu ik 20 ben, had ik echt zoiets van, hij heeft vast wel meer vagina’s gezien.
Toen hij zei dat ik m’n broek en onderbroek uit moest doen, had ik wel zoiets van, oh wat voel ik me naakt.
Maar ik ben toen gaan zitten en hij heeft alles rustig uitgelegd, tussendoor hebben we gewoon grapjes erover zitten maken.
Toen hij zei dat er niets aan de hand was, was ik wel opgelucht. Hij liet me mijn eierstokken zien en waar mijn eitjes zaten, dus weer een opluchting, omdat ik gewoon kinderen kan krijgen. Uiteindelijk heb ik hem gevraagd of er weleens vrouwen zijn die het ongemakkelijk vinden, en dan vooral met een man als gynaecoloog, en toen zei die dat er inderdaad vrouwen zijn die het ongemakkelijk vinden en liever een vrouw hebben.
Wel is het zo dat een gynaecoloog hoort te vertellen wat hij gaat doen en rustig de tijd hoort te nemen. Dus als hij verder wilt doorduwen zeg maar, dan zegt hij dat en hij drukt niet door als het niet lukt, maar vraagt je om te ontspannen.
Voor de rest was het totaal niet pijnlijk, ik voelde me wel op m’n gemak.